Jerk's Personal Maid

39

"Ibaba mo na kasi ako diyan!"

Paulit-ulit kong sabi sa kaniya pero parang wala parin sa kaniya ang mga pinagsasabi ko. I fought the urge to do what actors and actresses does whenever the protagonist doesn't want to drop the girl off the street. Huwag na lang, ayaw ko pa naman na mamatay 'no!

"Naiihi ako kaya ibaba mo na ako!" pagsisinungaling ko, sinusubukan baka sakaling pagbigyan niya ako.

"Don't tell me you're planning to pee in the street?" marahang tanong niya, tumango naman ako dahilan para matawa siya. "Sa tingin mo... papayagan kita? Bahala kang maihi diyan,"

I scoffed. How dare he to do this to me!? Akala ba niya talaga mas pipiliin ko na maihi dito sa kotse niya? Anong akala niya sa akin, dugyot?! Aba namang lalaki na 'to oh!

"Pwede bang huminto muna tayo diyan? Hindi ako iihi at hindi rin ko tatakas, okay? Gusto ko lang huminga..." sa wakas ay nasabi ko rin.

"Am I suffocating to you?" segunda niya kaagad.

"No. The situation and the place," I said in a matter of fact. Really, the situation and place suffocates me but not him.

Tumango siya at nagulat ako roon. Kung alam ko lang na ganito lang pala sana kanina ko pa ginawa, nadaanan na namin 'yong magandang spot para pag emote-an e, sayang naman! Okay narin naman dito mga taniman ang view.

Pwenesto niya ang sasakyan niya sa gilid ng kalsada habang ako naman ay naglakad na sa may pangpang at umupo sa malaking bato doon. Hindi masiyadong malayo sa kotse niya kaya kita parin namin. Maya-maya ay dumating na siya, ang kamay ay nasa bulsa ng jeans niya at hindi ko mawari ang mukha niya.

"Kamusta?" he consulted after sitting beside me. "Still suffocated..."

I shook my head. "This way better..." I said almost a whisper.

We stayed like that. No one is talking. Just feeling the cold breeze of air on our skin, the cloudy sky that doesn't hurt our eyes. The clean color of the nature that gives calmness on our souls. I hope we could stay more longer here.

***

"Sorry na nga kasi! Hindi ko naman sinasadya... Uy, Hasnah, sorry na... Alam ko naman na kasalanan ko–"

"Mabuti alam mo!" putol ko sa kaniya, naiinis. Nandito ako ngayon sa bahay nila, hinatid si Sol na muntik naring madamay sa gulo. "Wala namang problema sa akin kung ako ang magbabantay kay Sol eh... Ayoko lang na umabot sa ganito, Niña... Katulad nang nangyari kanina, baka ano pa ang nangyari sa bata kung sinama ko 'yon noong hinanap ko siya," inis paring sabi ko.

"Kaya nga sorry na..." nakangusong niyang sabi sa akin.

Nag-aalala lang naman ako sa bata. Mabuti at tulog siya noong sinunod ko siya sa bahay nila Sylver at Laura. Nag text kasi sila kay Elvy na nasa bahay daw nila si Sol, nakatulog na dahil sa ginawa nila Yannah. Buong maghapong naglaro ba naman kasi.

"Okay na," sabi ko. "Ang importante walang masamang nangyari, lalo na kay Sol." Napatango naman siya sa sinabi ko. "Pero, Niña, ha? Hindi ko na maiipapangako na pwede na palagi sa akin si Sol, alam ko naman ang sitwasyon namin 'di ba? Sana maintindihan mo..."

"Of course, Has," She held my hand "and thankyou for protecting Sol..." She gave me a genuine smile after all.

"Of course, even if you don't ask me to protect her, I will do it... Alam mo naman kung gaano ka importante sa akin si Sol... Parang anak ko na 'yon."

Niña pouted. "Thankyou, huh?" sabi niya ng may bahid ng sarkasmo. "Gumawa kana kasi ng sa'yo, kinabahan na ako sa 'yo eh! Baka agawin mo na samin si Sol!" pabirong sabi niya.

"Hindi ah, ano ka ba?" natatawang sabi ko naman.

"Joke lang!" bawi pa niya, natatawa rin. "I found no problem with that, it's just... I don't want you to attached yourself more on Sol... You're still young, Hasnah! It doesn't necessarily mean that your busy to your work, you won't give time to yourself na..."

"The company is my main priority, Niña... There's a billion mens in the whole wide world but if the company will be bankrupt or what, pero 'wag naman sana!" bawi ko sabay katok sa lamesa. "Hindi ko na 'yon maibabalik, Niña. 'Yang pag-ibig na 'yan, makikita mo lang kasi 'yan saan-saan, hindi ako nagmamadali."

Umiling si Niña dahilan kung bakit ako huminto. "Ano akala mo sa pag-ibig, damong ligaw? Baliw ka ba?!" eksaheradang sabi niya, napairap naman ako.

Bakit parang bumalik sa akin? Parang kanina ako 'yong galit at pinagsasabihan siya pero bakit ako naman 'yong sinasabihan niya at tungkol sa pag-ibig pa, ha? Ibang klase naman!

"Bakit?" nakangusong sabi ko naman sabay buntong hininga. "Hindi ba..."

"You're right, there are tremendous mens in the world pero iilan lang ang tunay na lalaki, Hasnah. Hindi naman pwedeng dahil last nalang siya kaya siya nalang ang pipiliin mo? Iilan nalang ang tunay at isa lang naman ang para sa'yo."

That was she said and I couldn't help myself but to firmly stare at her. She has a point and in some point, I can say that... you're really just meant for one and only person. And that man is given by God.

Kinabukasan ay hindi na ako nagulat sa ano man pwedeng makita ko sa social media, it's either ako or si Elvy o hindi kaya ako at si Elvy. 'Yon lang din naman ang pwedeng mapag-usapan ng mga tao ngayon, ang mga nangyari kahapon.

Nanlamig ako at halos matulala ng matagal ng bigla na namang pumasok sa isip ko ang tungkol sa... sinabi ng isang reporter kahapon... Attempted Rape Case... that there words I kept on hearing and I can feel it banging inside my mind.

How... did they know?

"Goodmorning, Madame Lim! You look pale. Water?" Vin offered his bottled water to me when I came to the office to check about the product that recently launched.

I friendly shook my head to him, "No, thankyou... I'm okay," I politely said to him. "Kamusta dito?"

"Actually– Hindi ka ba tinawagan ni Direk JoJo, Madame? Nakailang tawag na siya sa landline po natin,"

Hindi ko alam pero kinabahan ako ng marinig ko iyon sa kaniya. My heart beats faster than my usual heart rate for some reason.

"Bakit? May problema daw ba?"  I asked, worriedly.

"Sa tingin ko po kayo na po ang mag-usap tungkol diyan..." maingat na sagot ni Vin.