Çocukluk Aşkım 💖

12. Bölüm "Trabzona yolculuk"

12 Gün Sonra

Nefes: Alo efendim Ateş
Ateş: Nasilsın? Haberlerde gördüm vurulmuşsun
Nefes: İyiyim çok iyiyim hemde sen nasılsın?
Ateş: Bende iyiyim düğün hazırlıklarıyla uğraşıyoruz
Nefes: Kolay gelsin ozaman size
Ateş: Sağol. Gelicekmisin düğüne
Nefes: Bu sorunun cevabını inan ki bilmiyorum bizimkiler yataktan çıkmama bile izin vermiyorlar. Sanırsan komadan çıktım
Ateş: Hahahaa Ayla teyze yazık valla senle uğraşılmaz
Nefes: Alıcağin olsun Ateş
Ateş: Benim kapatmam lazım beni çağırıyorlar
Nefes: Tamam gorüşürüz bay bay

Nefes: Anne Pınar kalktımı?
Ayla: Hayır kalkmadı ne oldu? Ne yapıcaksın Pınarı?
Nefes: Eğer evde 5 dakika daha kalırsam dort duvar arasında mermi yarasından değil sıkintıdan ölücem bende ölmemek için alışverişe çıkıcam
Ayla: Uyuyor Pınar
Nefes: Bu saate kadar uyduguna göre bütün gece Aliyle konuştu
Ayla: Bilmiyorum
Nefes: Tamam anne teşekkür ederim

Nefes Pınarın odasina gider Pınarı uyandırmaya çalışır ama uyanmaz. Pınar uyanmayınca bardaktaki suyu yüzüne atar

Pınar: Abla ne yapıyorsun yaa!
Nefes: Kalk hazırlan gidiyoruz
Pınar: Nereye?
Nefes: Alışverişe gidicez
Pınar: Sabah sabahmı?
Nefes: Ne sabahı kızım öğlen oldu öğlen
Pınar: Nee? Saat kaç?
Nefes: 14.50
Pınar: Bence öğlen değil akşam olmak üzere
Nefes: Hadi yaa bi sürü işimiz var yarın Trabzona gidicem ve giyicek hic bi şeyim kalmadı
Pınar: Tamam tamam alirız bi şeyler

2 saat sonra
Pınar: Simdi nereye gidicez ablacım
Nefes: Kozmetik mağzasına gidicez
Pınar: Kozmetik mağzasinda ne yapicaz sen makyaj yapmayı sevmezsin ki
Nefes: artık canım makyaj yapmak istiyor belki sanane
Pınar: Ay tamam bi şey demedik daha sonra eve gidicez dimi çok yoruldum yaa
Nefes: Hayır daha bitmedi işimiz
Pınar: Başka nereye gidicez
Nefes: Gece kıyafeti satan bi mağza bulucaz ve ben kendime gece kiyafeti alıcam
Pınar: Nerde giyiceksin onu operasyondamı?
Nefes: Hayır arkadaşimın dügünu var orda giyicem
Pınar: Kim bu arkadaş?
Nefes: Çocukluk arkadaşım sen tanımazsın
Pınar: Adını soy adıni söyle ben sosyal medyasıni bulurum
Nefes: Ateş Tunalı
Pınar: Bumu?
Nefes: Evet bu

4 saat sonra
Rıza: Nerde kalıcaksın Kalelilere mi gidiceksin?
Nefes: Yok avukat Esmanın yanına gidicem yarinki dava hakkinda konuşucaz belki daha sonra ziyarete giderim
Ayla: Uçaktan inince bizi aramayı unutma saat kaç olursa olsun ara
Nefes: Tamam annecim unutmam

2 Saat Sonra
Nefesten
Uçaktan indikten sonra annemleri araydım daha sonrada taksiye atlayıp civraya gittim 1-2 saat oturdum ve sadece denizi izledim çocukken hergün okul çıkışı civraya gelirdik Tahirle denizi izlerdik keşke cocukluguma geri dönebilsem ama bu mümkün değil biraz daha civrada oturduktan sonra Asiye ablayı aradım

Telefon Konuşması
Asiye: Alo kimsun
Nefes: Benim Asiye abla Nefes
Asiye: Kız sen numaranımı değiştirdin?
Nefes: Evet değiştirdim, sen nasılsın abla Mustafa abiler nabıyor
Asiye: iyi onlarda bizde yemek yiyorduk ee senin işlerin nasil gidiyor
Nefes: Benim işlerim iyi toparladim sayilir. Osman babam nabıyor? Iyimi?
Asiye: İyi hatta o da bizde hep birlikte yemek yiyoruz
Nefes: Saniye hanimda ben gidince huzur bulmuştur
Asiye: Sen gittiğinden beri oda mutsuz ne huzuru
Nefes: anladım görüşürüz
Asiye: Görüşürüz

Osman babamın evine gidicektim ama evde yokmuş bende merdivenlerde oturur beklerim

Taksici: Nereye gidiyoruz
Nefes: Gül tepe camisine gidiyoruz
Taksici: Tamam abla

25 dakika sonra
Taksici: Geldik abla
Nefes: Teşekkür ederim borcum ne kadar?
Taksici: 120 lira
Nefes: Üstü kalsın
Taksici: Teşekkur ederim
Nefes: Rica ederim

Taksiden indikten sonra Osman babamın evinin merdivenlerine oturup beklemeye basladım üşüyünce ceketimi giydim bu ceket Tahirin hediyesiydi o yüzden çok seviyorum beklemekten sıkılınca instagrama girdim bir kac dakika sonra bir arabanin farları gözüktü bende hemen ayağa kalktım.

Murat: Osman hocam kapıda birimi dikiliyor yoksa bana mı öyle geldi
Osman Hoca: Evet Biri dikiliyor
Murat: Osman hocam sen bekle ben arabadan silağımi aliyim
Osman Hoca: Lâ havle delirdinmi hirsız olsa kapidami dikilir, hırsız oksa içeri girer ayrıca benim evimde ne varda ne calacak

Eve doğru ilerlerler
Osman Hoca: Nefes kızım senin ne isin var burda?
Nefes: Ben mahkeme için geldim Esma biraz erken gel konuşalım dedi mahkemeyle ilgili benimde gidicek yerim olmadığimdan sana geldim Osman babam burda kalabilirmiyim izin verirsen
Osman Hoca: Tabi kalabilirsin Asiye senin geldiğini söylemedi bana bilseydim daha erken gelirdim kapıda kalmazdın
Nefes: Kimsenin haberi yok zaten benim Trabzona geldiğimden kimseye demedim
Murat: Ee Nefes yenge keşke bize gelseydin bize niye gelmedin ?
Nefes: Senin o deli abine hala kızgın olduğum için gelmedim ve sende benim burda olduğumu abine veya herhangi birine söylemiyceksin
Murat: Ben abimlerden bi şey saklayamam yenge sonra kabak benim başıma patlıyor sonra o yüzden olmaz
*Nefes belinden silahi çıkarir
Nefes: Murat sen bunun ne olduğunu biliyormusun?
Murat: B-biliyrım yenge
Nefes: Güzel eğer birine bile benim burda olduğumu söylersen eğer ben de Mustafa abiye isimsiz bi numaradan bi fotoraf gönderirim
Murat: Ne fotorafi yenge?
Nefes: Nazarla senin buluştuğunu gösteren bi resim sence Mustafa abi bu resmi gördükten sonra sana ne yapar.
Murat: Alnımın çatından vurur ama vurmadan önce bi güzel döver
Nefes: Hatta daha beterini yapar o yüzden ölmemek istiyorsan kimseye tek kelime dahi etmiyceksin anlaştıkmı?
Murat: Anlaştık yenge gidebilirmiyim peki simdi yoksa burda mi durmami istersin
Nefes: Git ama yarın bana bi araba getir benimki İstanbulda kaldı
Murat: Emredersin yenge
Nefes: Simdi git ama kimseye bi şey söyleme

Murat gider

-Son-