Çocukluk Aşkım 💖

21. Bölüm

Nefes: Esma sence bu mahkemede aklanırmıyım?

Esma: Bence aklanırsın deliller ve şahitler de var

Nefes: İnşallah dediğin gibi olur

...

Şuan mahkeme salonundaydık işin ucunda burdan hapse girmekte vardı. İnşallah iş oralara kadar gelmez yoksa dayanamazdım.

Hakim: Karar, mahkemeye sunulan delillerin araştırılmasına, mahkemenin 26 Nisana ertelenmesine , Sanık Nefes Soylunun bir sonraki mahkemeye kadar tutukluluğuna karar verilmiştir...

Nefes: Bu yaptığınız hiç adil değil!

Hakim: Karar verirken size sorucak değilim hanfendi!

Nefes: BUNU BANA YAPAN ADAMLARDAN RÜŞVET ALDINIZ!

Ben hakime bağırırken bileğime kelepçeyi takıp götürdüler babamlar kelepçeye gerek yok deselerde babamları dinlemeyip taktılar. Mahkeme salonundan dışarı çıkınca Tahiri gördüm.

Yanımdaki polisleri ve biliğimdeki kelepçeleri takmayarak koşar adımlarla Tahirin yanına gittim.

Tahir: Üzülmek yok çıkıcaksın bırakmiycam seni orda ağlama güzelim sen ağladıkça benim canım yanıyor

Nefes: Tahir

Tahir: Efendim güzelim

Nefes: Ben seni çok seviyorum

Tahir: Bende seni çok seviyorum güzelim

X: Konuşmanız bittiyse gidelim

Şuan ceza evine giden arabanın içindeydim birazdan ceza evine varmış olucaktık... Başka zaman olsa bu kadar koymazdı hapse girmek ama şuan suçsuz yere hapse giricektim. İçerden çıktıktan sonra o hakimin de defterini dürücektim bunu onun yanına bırakmiycaktım. Beni iftiraya kurban etmek nedemek göstericem ona, haksız yere hapse girmek en az 10 yıldan başlıyor.

Ceza evine gelmiştik şimdi eşyalarımı bırakacağım yere doğru yürüyordum yanımdaki gardiyanla beraber. Herşeyimi çıkarıp verdim ayakkabımın bağcığına varana kadar. Bi tek cüzdanım kalmıştı içindeki fotorafları aldım.

Gardiyan: Eşyalarından hiçbirini alamazsın!

Nefes: Eşyalarımı almıyorum sadece cüzdanımdaki fotoraflarımı alıyorum buna hakkım vardır herhalde!

Gardiyan: İyi al, alacakların bittiyse daha koğuşa gidelim

Nefes: Bitti.

Gardiyan beni koğuşa doğru götürdü, kapanan her kapı beni sevdiklerimden bir adım daha uzaklaştırıyordu. Son kapıya gelmiştik bu kapı koğuşun kapısıydı gardiyan koğuşun kapısını açtı ben içeri girdikten sonra kapıyı kilitleyip gitti bende kaderimle baş başa kalmıştım artık. Ben burda kalamazdım, ben burda yapamam, yaşayamam. En sonunda kaderime razı olup içeri geçmeye karar verdim. Bulduğum boş bi yatağa geçip oturdum.

Elimdeki fotoraflarıma bakmaya başladım. Hep çocuk kalsak keşke ama olmuyor kalamıyoruz elimdeki fotoraflardan biri benim 5. yaş günümde çekilmişti boynumda Tahirin bana harçlıklarını biriktirerek aldığı kolye vardı hediyeleri açtığımda en beğendiğim hediye Tahirinkiydi hemen kolyeyi boynuma takmıştım fotorafta biz Tahirle dans ederken çekilmişti bu fotorafı hayatım boyunca hiç yanımdan ayırmadım bundann sonrada ayırmiycaktım.

...

X: Kaç gündür hiç bi şey yemedin bari bunları ye kızım

Nefes: İstemiyorum