Tahir: Nefesum hoşgeldin
Nefes: Hoş buldum. Ben böyle habersiz geldim ama müsaitmiydin ?
Tahir: Ben sana her zaman müsaitim
Nefes: Hmm öyle mi?
Tahir: Öyle. Sadece bi kaç saattir ayrıyız ama ben seni çok özledim
Nefes: Ben İstanbul dayken ne yapıyordun beni özlediğinde?
Tahir: Buraya geldiğin gün boynundaki fları arabada düşmüş arabayı yıkamaya götürmüştüm. Temizlerken bulmuşlar arabayı almaya gittiğimde verdiler bana. Başta kimin olduğunu anlamadım elime aldığında burnuma senin kokun geldi ozaman anladım senin olduğunu. O fları kokluyorum seni her özlediğimde.
Peki sen beni hiç özledinmi?Nefes: Özledim İstanbula ilk gittiğimde hiç alışamadım. Sürekli buraya dönmek istedim. Senin yanına gelmek istedim ama babam olmaz dedi. Biliyorsun ki bu meslekte tatil diye bi şey yok o zamanlarda bunu bilmeme rağmen inandım bi gün senin yanına gelmenin sana kavuşmanın hayalini kurdum hep ama bu şekilde olacağı aklımın ucundan bile geçmedi... Ben seni özlediğimde senin bende kalan bu hırkan vardı mavi ben de seni özldikçe onu kokluyordum ama artık kokusu eskisi gibi değildi bende sen görmeden senin dolabından senin bi tişörtünü aldım.
Tahir: Ben senin kokunu hep çok özledim...
Nefes: Bidaha hiç ayrilmiycaz dimi
Tahir: Bundan sonra bizi ancak bizi ölüm ayırabilir
...
Tahirin yanında biraz kaldıktan sonra taksiye binip Osman babamın yanına gittim. Eşyalarımı alıp ordan ayrıldım. Eve gittim. Tahirin odasının yanındaki odaya çıkardım eşyalarımı. Valizi açıp bi kaç bi şey alıp üstümü değiştirdim sonrada Asiye ablanin yanına indim.
Asiye: Neler yaptınız Tahirle
Nefes: Hiçç sadece konuştuk
Asiye: Rıza Amcayla hiç konuştunmu?
Nefes: Mahkemeden sonra aradım konuştum hakimin kararına oda sinirlendi ama bana belli etmedi
Asiye: O da mafolmuştur sana gene bi şey yapacak diye korkmuştur
Nefes: Öyle ama kimsenin yapabileciği bi şey yok
Asiye: Annelerin haberi varmı?
Nefes: Yok sadece buraya bi operasyon için geldiğini söyledim. Babam söylememiş bende söylemedim çok üzülürlerdi. Annem zaten hastaneden yeni çıkmıştı ondan bizde üzülmesin diye söylemedik babamla
Asiye: İyi yapmışsınız. Sana bi şey sorucam
Nefes: Sor abla
Asiye: Sen açığa alındım dedin ama nedenini söylemedin
Nefes: Sende açığa alınmamın nedenini merak ediyorsun anladığım kadarıyla. Şöyle anlatiyim biri benim arabanın içine uyuşturucu koymuş ve benim torbacılık yaptığıma dair bi ihbar yapmışlar. Eve gitmek için garaja indim narkotik şube arabamın ordaydı ben daha ne olduğunu anlayamadan zaten arabadaki uyuşturucu bulup beni de göz altına aldılar. Hakkımda soruşturma açıldı hakim yeni delillerin toplanması ve kaçma şüphemin olmadığına karar verdi ve tutuksuz yargılandım. Sonrada zaten buraya geldim. Bu hafta sonu mahkemem var ama gitmiycem avukatım gidicek benim yerime.
Asiye: Senin gitmen daha iyi olmaz mı ?
Nefes: Abla ben mahkemeye gitmiyorum çünkü ben gidersem buradan Vedatta peşinden gelir. Babamın başına bela olur. Benim babam mesleği için her şeyi yapar. Eğer biri onun mesleğine leke sürecek olursa bu işin sonu tatsız yerlere gider. Bende bunu istemiyorum bende yoruldum. Biraz dinlenmeye ihtiyacım var.
Asiye: Sende haklısın, ama ben gitmenden yanayım ama yinede sen bilirsin
Nefes: Belki fikrimi değiştiririm hafta sonuna kadar. Benim bu telefona bakmak lazım
Telefona bakmak için bahçeye çıktım. Telefonda konuştuğum kişi avukatımla ilgili bi şeyler söylüyordu. Avukatımın peşine birini takmıştım şüphelerimede de haklı çıktım rüşvet alıyordu. Benide mahkemede para aldığı için doğru dürüst savunması.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çocukluk Aşkım 💖
FanfictionNefes ve Tahir çocukluk arkadaşıdır.Nefesin babasının tayininin çıkmasıyla trabzondan ayrılırlar...Yıllar sonra tekrar karşılaşırlar...