YILDIRIM BEY

35.bölüm

Bölüm şarkısı
Melike şahin - geri ver

Yazardan
__________________________________

İnsan en aciz varlıktır aslında dünyada.

Kendi çıkarları için başkasının mutsuzluğunu isteyen başka canlı var mıdır.

Ama insan doyumsuzdur hep kendine ister bir şeyleri.

Yıldırım şimdi oturduğu sandalyede bunu düşünüyordu.

Neden... Neden ondan bunca zaman sonra gelen mutluluğu almak istediler diye.

Cana hala uyuyordu gün doğmuş ve çoktan geceye dönmüştü.

Yıldırım hafifçe önüne doğru eğildi.

Parmak ucuyla Cana'nın karnına dokundu.

Burada ondan bir can olabilirdi ikisinin canından bir can.

Ondan alınmak istenen bir can biriciğinden bir bebek.

İncitmekten korkar gibi yavaşça gezdirdi parmak uçlarını.

" Bebek." Derin bir nefes aldı. " Benim bebeğim." Cana'nın yüzüne baktı.

Onun bebeği Canaydı hiç başkasını düşünmedi.

Şimdiyse bebeğinin canını yakmışlardı.

Her şeyin bir zamanı bir sırası vardı.

Elini bu sefer Cana'nın yüzüne çıkardı.

Kahküllerini yavaşça okşadı biraz sert davransa kırılacaktı sanki.

Elinin tersiyle elmacık kemiklerini okşadı.

" Benim bebeğim sensin." Fısıltısı dağıldı odada.

Titreyen telefonuna değdi buz mavisi bakışları.

Ekranda yazan annem yazısıyla eline alıp odadan dışarı çıktı.

Derin bir nefes alıp çağrıyı yanıtladı.

" Efendim anne." Sesi yorgundu Yıldırım beyin.

" Oğlum iyi mi Cana şimdi çorba yapıp gönderdim çocuklarla." Ağladığı için sesi kısık geliyordu Zehra hanımın.

" İyi anne dediğim gibi regl kanaması bu sefer fazla olmuş tedbir için tutuyorlar." Yıldırım kimseye bir şey demeyecekti.

" O nasıl kanama oğlum yatağın hali çok kötüydü sen emin misin olmadı yurtdışına falan götürün güzel kızımı." sesi endişeliydi.

Yıldırım hatırladığı görüntülerle gözlerini yumdu.

O kanı hayatı boyunca unutamayacaktı.