ඇවිදයන්නා ගල් පරය මත විසිරි තම වස්ත්‍ර එක්කාසු කරන්නට විය.
" මේතරම් අශීලාචාරකමක්.." ගම්පතිතුමා පැවසුවේ තරමක කෝපයකිනි.
වන්දනා නඩයේ සාමාජිකයෝද අවලාද නඟන්නට වූහ. සියල්ලෝ ඇවිදයන්නා හෙලා දුටුවෝය.
" ඔහු අත කිසි වරදක් නෑ " එක්වරම ගම්පතිතුමාගේ දියණිය තම හඬ අවදි කළාය.
" කුමක්ද.." ගම්පතිතුමා ඇතුළු සියල්ලන්ගේ නෙත් ඈ වෙත හැරිණි.
දැරිය නැවතත් " ඔව්, වරද මගෙයි"
පැවසුවේ විශ්වාසයෙන්.
සියල්ලෝ නිසොල්මන්ය.
ඇවිදයන්නාගේ නෙත් ද ඈ වෙත හැරී තිබිණි.
" මමයි අක්කණ්ඩිලා සමඟ ඔහු පසුපස ගියේ, මේ වුණු දේට ඔහු සම්බන්ධ නෑ. මගෙ අතෙයි වරද. " දැරිය පශ්චාත්තාපය මුසු හඬින් පැවසුවාය.
ගම්පතිතුමා " මොකක්.. නැහැදිච්ච කෙල්ල " යැයි පැවසුවේ අවලාදයක් ලෙසින්.
පසුව ඇවිදයන්නා දෙස බැලූ ගම්පතිතුමා " හයියෝ..! " යැයි මොරදෙමින් දෑතින්ම තම නෙත් අහුරුවා " සමාවෙන්න තරුණ මහත්මයා, අප නිසා ඔබට යම් අපහසුතාවක් ඇතිවුණා නම්. " යැයි පැවසුවේ තැවීම මුසු ලැජ්ජාවද සමඟින්.
" ඔහ්. එයට කම් නොවේ " යැයි පවසමින් ඇවිදයන්නා අඩව වියලුනු ඇඟළුම් පොදියෙන් නිමිති වසා ගත්තේය.
" අනේ.. එලෙස නොහැකියි. මහත්මයා පැමිණ අපත් සමඟ ආහාර වේලක් ලබාගන්න. අප සැමට සමාව දීමක් වශයෙන්වත් " ගම්පතිතුමා ආයාචනාත්මක ලෙස පැවසුවේ තම නෙත් වසාගත් වනම සිටිමින්.
" ඔබතුමාගේ කාරුණිකත්වය ප්‍රශංසනීයයි. නමුත් අවශ්‍ය නොවේ" යැයි පැවසූ ඇවිදයන්නා පිටත්වයාමට සැරසුණි.
" නමුත් ඔබ ඔය ලෙසින්ද පිටත් වීමට යන්නේ මහත්මයා.." පෙරින් ක්ලාන්තව සිටි දැරිය විමසුවේ තරමක් උස් හඬින්.
" එසේයි, වරදක් නොවේනෙ එය මා හට ඇති එකම ඇඟළුම මෙය පමණයි. දැන් එයත් අඩක් පමණ දියබත් වෙලා. එය වියලෙන තෙක් මා මෙලෙසින්ම සිටිනවා. " ඔහු ඉතා සැහැල්ලු ලෙස පැවසුවේය.
" ආ.. එසේ නම් ඔබතුමා පැමිණෙන්න අපත් සමඟ, අපට පුළුවන් ඔබට වස්ත්‍රයක් ලබාදීමට. එය මගේ දරුවගෙ නොමනා හැසිරීමට සමාව අයැදීමකට අගනා අවස්ථාවක් වේවි." ගම්පතිතුමා සැනසිලිදායක ලෙස පැවසුවේය.
YOU ARE READING
මල් මිටක්
Historical Fictionමේ මං ලියන පළවෙනි කතාව. ඔයාල මගෙ කතාවට කැමතී නම් කියන්න හොඳේ, අකමැතී නම් ඒකත් පැකිලෙන්නැතුව කියන්න. ඔයල කතාව කියවල අනිවාර්යයෙන් comment එකක් දාගෙනම යන්න . ඒක මට ලොකු සතුටක් වගේම ලොකූ ශක්තියක් . ස්තුතියි.
