Ay Ve Zambağın Gücü

ON DÖRT

Selamlarrr

Bölüm sonu buluşalım ;)

Sınır: 300 oy 250 yorum

~~🤍🖤~~

Sabaha kadar uyuyamamıştım. Barın onlarla kal demiş ve gitmişti cevap bile verememiştim. Anlamıyordum hayır anlayamıyordum. Amacı neydi bu çocuğun niye durup dururken onlarla kalmamı söylüyordu! Bende bıktığını düşünmeye başlamıştım.

Onun yanına gitmektense Akay'ın yanına yatmış onunla uyumuştum. Çok kırgındım Barın'a.

"Lilya."

"Hmm"

Akay gözlerini aralayıp yüzüme baktı. Gülümseyip beni kendine çekti. Birşey demeden göğsüne sokuldum.

Uykulu sesiyle konuştu. "Yahya bey geldi dün gece. Sarhoştu."

"Biliyorum gördüm."

"İyi misin sen?"

"Hm hmm" Tekrar uykuya daldığında ben kalktım yataktan. Hiç iyi değildim ne yapmam gerektiğini de bilmiyordum.

Mutfağa geçip kahvaltı hazırlamaya başladım. En azından kafam dağılmalıydı. Yahya bey kapıda beni izliyordu biliyordum ama kafamı çevirip ona bakmak istemiyordum.

"Yardım lazım mı?" Sonunda dayanamayıp sesini çıkarmıştı. Kendime sakin olmam hakkında telkinler verirken yüzüne bakmadan cevapladım.

"Gerek yok. Gidin oturun siz." Ama o gitmek yerine mutfağa girdi ve çenemden tutup yüzüne bakmamı sağladı.

"Dün söylediklerim yüzünden mi küsüz? Ben sarhoştum. Yani bir baba sarhoş olup çocuğunun evine dayanmamalı özür dilerim."

"Çocuğun? Çocuklarınız Yahya bey. Barın ve Akay da sizin çocuklarınız. Ben sırf kızım diye onlardan ayrı tutulamam. Kaç tane oğlunuz var diye benim kardeşlerimi görmezden gelmeniz çok acımasızca! " Gözlerim yaşla dolmuştu ama inatla tutuyordum. Bu adamın karşısında ağlayamazdım.

"Tabiki. Tabiki onlarda beni çocuklarım kızım. Olur mu öyle şey ben asla ayırmıyorum sizi. Bir an ağzımdan öyle çıkmış ama öyle düşünmüyorum. Gelin hatta bize sen Barın bir aile olalım. Olmuyor böyle ayrı ayrı. "

Sözlerine gözlerime devirip gidecekken kapıda durmuş Akay'ı gördüm. Ne olduğunu anlamaya çalışıyor gibiydi.

"Sana yardım etmeye geldim Lilya."

Sesimin güçlü çıkmasına gayret ederek kardeşime gülümsedim. "Hadi et o zaman. Tezgahtakileri masaya götürebilirsin."

Yahya bey bir süre daha beni izleyip gitmişti. Onları düşünmemeye çalışarak devam ettim işime. Akay da sessizleşmişti. Ne kadarını duymuştu bilmiyorum ama bu onu etkilemiş gibiydi.

Masaya oturduğumuz da baş köşede Yahya bey iki yanında ise Akay ve Barın vardı. Bende Akay'ın yanına oturmuştum. Barın'ın yüzünü bile görmek istemiyordum.

"Haydi yumurta tokuşturalım." Diyerek yumurtasını ortaya uzattı Yahya bey. Ben gözlerimi devirdim. Bir süre kimse tokuşturmadı ama o yinede çekmedi. Barın sıkılmış olacak ki kendi yumurtasını vurdu ve kırılan yumurta Barın'ın oldu. Yahya bey gülerek yumurtasını çekti.

"Babalar her konuda başarıdır evlat."

Haraketleri sinirlerimi bozuyordu baya baya bozuyordu. Gözüm falan seğiriyordu sinirden. Akay'a döndüğümde ellerini masanın altında birleştirmişti ve tiremesini gizlemeye çalıştığını gördüm. Tam ona uzanıcakken bir elini yukarıya kaldırdı ve kendi yumurtasını aldı.