Ay Ve Zambağın Gücü

ON BEŞ

Selamlarr

Medya: Akay ve Lilya

Sınır: 300 oy ve yorum ;)

İyi bayramlar diliyorum hepinizee 💙

Buyrunuz bölüm...

~~🤍🖤~~

Kaç saat kapının ardında ağlamıştım bilmiyorum. Barın hemen kapının arkasındaydı sıcaklığını hissediyordum.

Çöktüğüm yerden kalkıp elime bavulumu aldım. Apartmandan çıkarken nereye giderim diye düşünüyordum. Benim pek arkadaşım yoktu. İnsanlarla iletişimim iyi değildi gerekte görmüyordum. Hiç Kardeşlerim dışındaki birinin sevgisini kazanmaya uğraşmamıştım ki...

Akay'ın yanına gitsem mi diye düşündüm ama nerede olduğunu bilmiyordum ve onun okulu bana çok uzak kalırdı. Barın bana bavul vermişti ama yanımda ne bir para vardı nede telefonum. Bir süre mahallede boş boş dolanıp tekrar evime döndüm.

Eve değilde en üst kata terasa çıkıp arkadan kapıyı kilitledim. Bizim apartman 3 daireydi. Birinde yaşlı bir çift kalırken diğerinde bizim yaşlarımızda bir kız kalıyordu. teras pek kullanılmazdı ben arada bir kahve keyfi için çıkardım yada Barın sigara içmek için kullanırdı.

Kendimi koltuğa atıp pikeyi başıma kadar çektim. Tekrar ağlamaya başlamam çokta uzun sürmemişti...

Barın Polat

Kendime inanamıyorum.

Kendime gerçekten inanamıyorum. Ben kardeşimi kendi ellerimle kapının önüne koymuştum. Ben  7 yaşından beri ağlamazken bugün tekrar ağlıyordum. Yaptığım doğru olduğuna inanmak istiyordum.

Sina söylemişti Lilya onlara gitmezse dava açacaktı ve kazanıp kardeşimi zorla alacaktı. Reşittik ama onlardaki para hayvan gibiydi dediğini bir şekilde yapardı biliyordum. Lilya eğer onlar tarafından zorla alınsaydı asla yüzlerine bakmaz, bir aile olmak için çabalamazdı. Bunun içindi tüm çabam, onları sevsin istiyordum. Sina piçi yüzünden bütün aileye bilenmemeliydi. Onu zorla aldıklarında onlara bir şans vermezdi ama benim zorumla gittiğinde belki de verirdi, onun o güzel kalbi suçlu olmayanları suçlamazdı. Tek kızgınlığı bana olurdu.

Şimdide belki  nefret ettiği bendim. Canım çok acıyordu. Sokak sokak gezip onu eve almamak için zor tutuyordum kendimi. Uyuşuk adımlarla mutfağa gittiğimde bizim için hazırladığı yemekleri gördüm. Gözyaşlarım tekrar akmaya başlamıştı. Ben bu kızı hiç haketmiyordum. Akay'a ne diyecektim? Nasıl anlatacaktım kendimi?  Akay benden nefret edecekti. Onun Lilya'ya olan düşkünlüğü bir çocuğun annesine olan düşkünlüğü gibiydi. Ondan küçük annesini çalmıştım.

Belkide benimle küsecek uzun bir süre konuşmayacaktı. Ya da çekip gidecekti. Çekip gitmesi durumunda ona herşeyi anlatırdım. Kırılacağını da bilsem tüm bu yaşadıklarımızın nedenini... onu sırf Haki istemiyor diye dışladıklarını anlatırdım...

Yemekleri buzdolabına koyup salona geçtim. Odaya gitmeye utanmıştım. Karşımdaki yatak şimdi bomboş kalacaktı...

                          ~~🤍🖤~~

Sabah birşey yemeden evden çıktım. Ev o kadar soğuktu ki. Sanki evi sıcak yapan Lilya'ydı.

Apatmandan çıkıp Lilya'nın çalıştığı kitapçıya geldim. İşte, oradaydı... Kitap yerleştiriyordu. Siyah gözleri kızarmıştı, bakışları donuktu. Gerçi onun bakışları hep donuktu. Bizim dışımızdaki herkese öylesine mesafeli öylesine uzaktı ki... Kimi zaman hoşuma giderdi duvarlarından sadece bizim geçmemize izin vermesi. Ancak şu anda bu beni çok rahatsız ediyordu. Keşke bir arkadaşı olsaydı da  bana onla beraber küfür etseydi. Hıncını çıkarsaydı.