ŞİMDİ OKUDUĞUN

ESİR 16

Novela Juvenil

Altı yıl boyınca esaretin karanlığında kaybolan bir kız çocuğu Arven İsra Korel. Onu aşinası olduğu karanlığın içinden korkusuzca çekip alan, onu aydınlığa ulaştıran Pars Adar Arıkan. Başlama Tarihi: 19.10.2023

#acı #asker #aşk #edebiyatı #genç #ihanet #intikam #kurgu #kız #tutku

2. BÖLÜM "YENİDEN DOĞUŞ"

82 5 0 
                                    

                                              
Tekrardan merhaba arkadaşlar, 
Umarım bölümü beğenirsiniz, keyifli okumalar. 🫶

                            

                                                            2
                            
                              
                              
                                
                                  
                                  
                                
                              
                             
                            

                            

                              
                              Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
                            

                          

                          

                            2. Bölüm
                     "Yeniden Doğuş"
Bekleyiş.
Hani bazen insanlara kısa bir zaman dilimi çok uzun gelir ya işte biz de öyle bir zaman dilimi içerisindeydik.
Uzun değil ama bizim için uzun olan bir bekleyiş. 
İki gün geçmişti.
O maskelelilerin geldiği günden sonra koskocaman iki gün geçmişti. 
Gelmediklerine sevinsek mi, üzülsek mi? Bilmiyorduk. Çünkü ne onlar gelip bizi kurtardılar ne de Mervan gelip her şeyin bir oyun olduğunu ve bizim yine aptal gibi inandığımızı söyledi. Hepimiz şaşırmıştık ne yapacağımızı, ne düşüneceğimizi ama bu iki gün içinde değişen bir şey vardı. İçimizde ki o umut büyüyordu. O dala gittikçe daha da asılıyorduk. Daha da yaklaşıyorduk sanki özgürlüğe. 
Kötü düşünceler hep aklımızdaydı ama bu sefer o düşünceler aklımızın biraz daha uzağında kalmıştı. Şuan en ön sırada umut vardı. Sadece bir ümit parçası bütün kötü düşünceler ile tek başına mücadele edebiliyordu. Biz ise o ümit parçasına tutunmuş sonumuzu bekliyorduk. 
Yine kızlarla duvar kenarlarına sinmiş oturuyorduk. Kimseden ses çıkmıyordu. En son iki gün önce bir parça kuru ekmek ile bir bardak su getirmişlerdi. Bu da demek oluyordu ki bugün yine geleceklerdi. Burada iki günde bir ekmek ve bir bardak su veriyorlardı. Başka hiçbir şekilde hiç bir şey yiyemiyorduk. Cezalı olduğumuz günler de ise hiçbir şey yiyip içemiyorduk. Bu bile bize o kadar normal geliyordu ki cezalı olduğumuz günlerde açlığa ve susuzluğa zorlanmadan dayanabiliyorduk. Alışmıştık. Alışmak zorunda bırakıldık. 
Ama en güzeli de ne biliyor musunuz?
O kadar eziyete o kadar işkenceye o kadar kötü şeylere rağmen hâla bir ümit parçasına tutunup özgürlüğümüze kavuşacağımız için ümit edip bekliyorduk. Bu bekleyil içimizde ki ümit parçasını tekrardan filizlendiriyordu. Bir şeyi çok iyi biliyorduk ki 'bir insanın umudu olduktan sonra o şey onlar için daha bitmemiş demektir.'
Yani bizim için de bu hayat daha bitmedi çünkü bizim artık tutunduğumuz, inandığımız ve gün geçtikçe daha da güvendiğimiz umudumuz var. Bu düşünce insanın kendi kendine gülümsemesini bile sağlıyordu. Aynı şuan benim bir duvar kenarında oturup gülümsediğim gibi.
ESİR 16Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin