Played By Cupid

75

I was lying in my bed when someone knocked on the door. I bet, it was Nithe. Kanina pa siya nahc-chat pero hindi ko tinangkang reply-an ito. Bumukas ang pinto at nakarinig ako ng mga yabag palapit.

“Riri,” he called.

Naupo siy sa gilid ng kama. Hindi ako kumibo kahit alam kong namasid siya sa akin.

“How are you? Your eyes were still puffy... Ano ba talagang nangyari kagabi?” He asked, again.

I sighed. “I’m okay. Don’t mind me.” I tried to smile.

Kahit nag-aalangan, tumango rin ito. He pattet my hands before he stand up. Binigyan niya ako ng maliit na ngiti.

“Parating na si Miss Ynah, sunod ka sa baba, hmm?” Paalala nito, tumango na lang ulit ako at ipinikit ang mga mata.

“Be okay, Claries.”

How can I be okay? Ang maiikling pag-uusap na nagaganap sa amin ay nag-iiwan ng malaking epekto sa akin. Masayang nagkaka-usap na kami pero masakit tuwing naalala.

Paano niya nasasabing si Nithe ang piliin ko? Paano niya naatim na ipaubaya ako sa pinsan kahit... kahit gusto niya ako? Paano niya nasabing gusto niya ako kung ganito?

Bumaba ako pagkatapos ng ilang minutong pag-iisip. Since it was lunch time, kumain muna kami kasama si Miss Ynah. Excited ako rito kahapon pero bigla akong nawalan ng gana.

“Miss Ynah, ganda mo ngayon!” Hirit ni Val.

Agad silang nagkantiyawan dahil nagpapalakas lang daw ang lalaki na halata namang nagbibiro lang. Napuno ng tawanan ang mesa.

Natuwa ako nang kahit paano makitang nakikisali si Play sa kanila. The loudest introvert. I smiled when our eyes met, sunod na hinanap ng mata ko si Nithe.

Nakamasid siya sa akin. He let out an ‘in pain‘ smile when I met his gaze. Nawala ang ngiti ko.

“The team that will succeed will gets a trophy, books and a cash, consolations for the two groups also.” Miss Ynah stated.

Tahimik kaming nag-abang ng resulta, napgigitnaan ako ni Play at Nithe habang nasa kabilang tabi naman ni Play si Haley. Miss Ynah picked up his laptop, she smiled a little before reading something.

“This story was about someone who’s selfish and greedy. A guy that lacks of love and care but abundant with material things and physical needs,”

Sumilay ang maliit na ngiti sa labi ko dahil sa inusal nito.

“Who learned to sacrifice, give something up... to give his life up for someone.”

Nagpakawala kaming apat ng hangin, nangingiti. Nagbunga ang pinaghirapan.

“Bright from year 2021 and Uno from 1912, succeed. Congratulations to Yesterday’s Smile’s authors!”

Lumundag ang puso ko sa tuwa. Nauna pang mag-react ang mga kasama namin kaysa sa aming apat na tahimik at nakangiti lang tumayo para daluhan sa unahan si Miss Ynah.

She greeted us while smiling widely. We thanked her wholeheartedly.

Hindi pa kami nakapagdiwang agad dahil pinabalik kami ni Miss Ynah para sa huling yugto ng writing boot camp na ito.

“In writing a story, you should or can put yourself in your character’s shoe. And that’s when ideas will come out, kung ikaw ang nasa kalagayan ng bida, ano ang gagawin mo?”

“You're not only a writer. You are a writer.” Her tips and techniques ended with those words.

We bid our goodbyes and thank yous for her before she left us in the house. She allowed us to stay for a day or even two bilang karagdagang premyo raw sa pagsisikap namin.