“Damn it, Kaegan! What the hell are you doing to your life?! Gusto mo bang sa kulungan na tumira?”
“Tuluran mo si Ryui, responsable at matino.”
I remained quiet while hearing my Dad’s exhortation. Hindi naman na bago, masanay na akong linggo-linggong may nakukuhang sermon mula sa kaniya.
What am I doing to my life? Huh. Siya, ano bang ginagawa niya sa buhay niya? Mambabae matapos mawala ni Mama? Magpakasubsob sa trabaho? Ang hindi ako bigyan ng oras?
Puro na lang Ryui. Tularan mo si Ryui, mas magaling si Ryui, responsable si Ryui. Kulang na lang, gawin niyang si Ryui ang anak niya at itakwil ako.
Kaibigan ko siya, kadugo. My Dad and her Mom were siblings. Pero kung minsan, nakararamdam ako ng inggit. Buong angkan, siya ang nakikita.
Nang mamatay si Mama, parang nawala na rin ako. Ang tarantado kong tatay, nagpaka-miserable. Parang siya lang ang nawalan kung tratuhin niya ako. Nanay ko ‘yong nawala, bakit wala siyang pakialam sa nararamdaman ko?
I used to rebel, months ago. Palagi akong sangkot sa gulo, napapa-office, barangay at kamuntikan nang makulong ngayon. Naiinis lang ako, dahil ni minsan, hindi niya inisip ang narardaman ko.
When he will be a good father?
“Kaegan naman kasi. Alam mo, mas mabuti kung magsusulat ka na lang ulit, balik ka na.” Ryui suggested.
And there when a girl’s not-so-clear name suddenly popped up in my mind. What’s her name again? Siri? Iri? Ah, Riri. That low-key writer really caught my attention. But sadly, I have no plans to bring myself back in writing community.
Mom used to write stories before... ayoko lang maalala. Masakit pa rin.
YOU ARE READING
Played By Cupid
Teen FictionWhen everything is align, is there a chance that destiny will turn and will lead me to a person who'll make me understand things better and learn my lesson? I guess, "We are just a victim of cupid's mistake..." -|-|- An epistolary-novel Started: 04...
