⟪44⟫

3K 344 2
                                    

အဲ့နောက်မှာတော့ ဒီဇာတ်လမ်းရဲ့ ကနဦး၊ မကောင်းတာတွေ အားလုံးရဲ့ အရင်းအမြစ်၊ ဒုက္ခတွေရဲ့ စတင်ရာနေရာ ရေကူးခန်းမဆီကို ငါ ပြန်ရောက်လာတယ်။

ဒီတစ်ကြိမ်တော့ နောက်ဆုံးမှာ ငါ မှန်ကန်တဲ့ လော်ကာခန်းဆီကို သွားခဲ့တယ်။

မျက်ရည်တွေ ငါ့ရဲ့ မိသားစု*။

အဲ့ဒီနောက် ငါ ပြဿနာတစ်ခုကို သတိထားမိသွားတယ်။

ရေကူးတဲ့ အချိန်မှာ မျက်ကပ်မှန် ဝတ်လို့မရဘူး အဲ့တော့ ခဏနေ ရေကန်ထဲ ဆင်းတဲ့ အခါကျရင် ငါ ကန်းနေလိမ့်မယ် ပြီးတော့ ရှန်းချောင်ဝေရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကိုလည်း လုံးဝကို မြင်နိုင်မှာမဟုတ်တော့ဘူး။

Ah ငါ မုန်းလိုက်တာ...

နောက်ဆုံးမှာတော့ ငါ သွားနေရင်း အချိန်ဖြုန်းနေလိုက်တယ်။

ငါ့ရဲ့ ရေကူးဝတ်စုံကို Top နဲ့ Bottom* ဆိုပြီး ခွဲထားပြီးတော့ ခါးပတ်လည်မှာ အနားတွန့်*တစ်ချို့ ရှိတယ်။ အောက်ဘက်မှာက စကတ်တစ်ထည် ရှိပြီး အဲ့ဒါက ရှေးရိုးဆန်တယ်။

ဒါပေမယ့် ဘာကြောင့်မှန်းတော့ မသိဘူး ရှန်းချောင်ဝေကို တွေ့တော့ ငါ ရှက်သွေးဖြာနေတုန်းပဲ။

ရှန်းချောင်ဝေက အသာလေး ချောင်းဟန့်လိုက်ရင်း “ ဒီနေရာကနေ ဆင်းရအောင်။ ဒီဧရိယာက ရေတိမ်တယ် ”

ပြီးတာနဲ့ သူ ငါ့ရဲ့ ပတ်လည်မှာ pink floatie* တစ်ခု ထားလိုက်တယ်။

ငါ : ? ? ?

ငါ : “ ဒါက ရေတိမ်တဲ့ နေရာ မဟုတ်ဘူးလား? ”

ရှန်းချောင်ဝေ : “ မင်းက ပုလွန်းတယ်။ မင်းက ရေတိမ်တိမ်ထဲမှာ မြုပ်သွားမယ်ဆိုတဲ့ ဖြစ်နိုင်ချေလည်း ရှိတယ် ”

[ T|N : စတော့ပ် ဘော်ဒီရှိန်းမင်းန် ]

ငါ : ......

ဒီလူ နောက်တစ်ခါ ပါးစပ်ပေါက်နဲ့ အိမ်ကနေ မထွက်လာဖို့ မျှော်လင့်ပါတယ် ကျေးဇူးပါ။

ရေထဲကို ဆင်းပြီးတဲ့‌ နောက်မှာ floatie ကို ကိုင်ထားရင်း ရှန်းချောင်ဝေဆီက 3 မီတာအကွာအဝေး ခြားလျက် ရေကူးကန်ရဲ့ ထောင့်မှာပဲ ငါ နေနေလိုက်တယ်။

အတွင်းခံတစ်စုံမှအစပြု၍ Where stories live. Discover now