DÜZENLENDİ
Arkadaşlar ilk 11 bölümün kısalığı yüzünden özür dilerim bundan sonra daha uzun ve akıcı bölümler olacaktır, teşekkürler.
İşte yine başlıyorduk. Yeni okul ve yeni hayat. Hayallerimin okuluydu LIPA.
Sabah ilk defa alarm çalmadan uyanmıştım. Uykumu almıştım, ilginç bir şekilde. Hemen üstüme dünden seçtiğim fuşya, ipek gömleğimi ve koyu renk kotumu giydim. Dolaptan sectiğim kahverengi çantamı omuzma geçirip hızla
merdivenlerden aşağı kata indim. Kahvaltı masası güzel yiyeceklerle doluydu. Anneme yanağından koca sulu bir öpücük bıraktım ve masaya oturdum. Babam her zamanki gibi saat 6.30 da işe gitmişti. Akşam da 23.00 gibi geliceğini biliyordum. Ne zaman normal bir zamanda gelmişti ki!
Elime aldığım koca bir dilim ekmeğe bal ve kaymak sürüp afiyetle yedim. Dişlerimi fırçaladım ve belime uzanan saçlarımı hafif bir şekilde dalgalandırdım. Ne de olsa herkeste bir önyargı olacaktır. Bakımlı olmak ilk kural.
Annemin beni bırakma ısrarlarına rağmen otobüsle gittim. Ne de olsa anne kuzusu gibi görünmek istemezdim.
Otobüs beni kapının önünde indirdiğinde kalbimin yerinden çıkacağıni hissettim bir an. Daha durakta bile universite duyguları insanin icini kaplıyordu. Kampüse doğru hızla yürümeye başladım. Ne kadar da büyük bir kampüsmüş burası! Hiç böyle tahmin etmezdim. Uzun uğraşlardan sonra müzik bölümüne ulaşmıştım. Öğrenci işlerinden ders programımı alıp sınıfıma doğru gitmeye başladım. Sınıfımı bulmuştum. En öne oturmayı planlamıştım kafamda ama utangaçlığım ağır basıp arkaya oturdum. Öğretmen ıceriye girip neşeli bir gülumsemeyle "Günaydın" dedi. Kendini tanıtıp tahtaya "Perküsyon 101" yazdı. Bir şeyler anlattıktan ve sene boyunca neler öğreneceğimızden bahsetti. Cart curt konuşurken saate baktığımda,
dersin bitmesine 10 dakika kalmıştı. Etrafımı ve perküsyon sınıfındaki yeni arkadaşlarımı incelerken,
Yan masadaki sarışın, mavi gözlü, güzel kızla hafifce başlarımızı eğip selamlaştık. Tekrar aynı şey olunca tokalaştık ve gülerek ama sessizce isimlerimizi söyledik o Ceren bende Hayal dedim.
Ders sonunda bitmişti. Yürümeye başladık. Sabahki ruh halime karşılık şimdi heyecanim azalmıştı.
Cerenle yürürken sohbet edip biribirimizi tanımaya çalıştık. Çok cana yakın bi kızdı. Galiba üniversite hayatımın ilk arkadaşını bulmuştum.
Kampüste "keşif" e çıktık.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hissiz
RomanceBütün duyularınız teker teker kaybolmaya başlasa ve bu tamda gerçek aşkınızı bulduğunuzda olsa, siz ne yapardınız? #hissiz