En toen was alles anders {HERSCHRIJVEN}

1. (Herschreven)

'Mam, ik ben thuis!' roep ik, terwijl ik de deur achter me dichtgooi. Mijn schoenen trek ik uit, mijn tas smijt ik in de hoek van de gang, en mijn jas hang ik zuchtend aan de kapstok.

'Hoe was het op school, schatje?' vraagt mijn moeder, vanuit de keuken, waar een heerlijke geur van appeltaart me tegemoetkomt.

'Mam! Waarom vraag je dat nog? School is stom, dat heb ik je al duizend keer verteld, waarom zou het vandaag dan wel leuk zijn? O ja, ik heb mijn geschiedenis toets teruggekregen, ik heb een 3,2, omdat die klote docent alles heel streng heeft geteld. Maar waarom vertel ik dit eigenlijk? Het boeit je toch geen zak!'

'Anne! Sla niet zo'n toon tegen je moeder aan! Gedraag je! Ik ben geïnteresseerd in je school carrière, misschien moet je die geschiedenis bijles toch maar overwegen.'

'Echt niet mam, stik er maar in, ik ga echt niet nog meer uur bij die stinkende vent zitten!'

'Nu is het genoeg, eruit!' schreeuwt mijn moeder boos, terwijl ze de pannenlap op het aanrechtblad smijt.

'Liv schatje, wind je niet zo op. Ze is een puber.' Mijn vader heeft eindelijk ze krant weggelegd, en begint me te verdedigen, zoals altijd.

'Tuurlijk, het boeit je geen reet als ze uren staat de gillen tegen je vrouw!' roept mijn moeder verontwaardigd. Boos stamp ik de woonkamer uit en race de trap op. Mijn moeder kan nooit normaal doen!

**

Jupiter is de oppergod bij de Romeinen. Hij is de god van de bliksem en is te herkennen aan een bliksemschicht die hij vaak bij zich draagt. Jupiter is getrouwd met Juno. Zij is de god van de bruiloft en is te herkennen aan een grote schelp.

'Nu is het wel genoeg!' Verveeld sla ik mijn boek Latijn dicht. Ik heb de hele middag al zitten leren voor die stomme toets van Latijn. Normaal leer ik niet zo lang, maar mijn moeder heeft gedreigd dat ik anders ook nog Latijn bijles moet nemen. Nee, dank je zeer.

Mijn boek dump ik op mijn bureau, en ik gris mijn mobiel uit mijn tas. Maar veel meer kan ik er niet mee doen, wat net als ik mijn wachtwoord intik, gooit mijn moeder de deur open.

'Niet op je mobiel kijken! Je moet een goede voldoende halen!' En met die woorden loopt ze ook weer weg. Oké, dat was raar, normaal blèrt ze niet zomaar iets om dan vervolgens, zonder mijn antwoord af te wachten, weer weg te lopen.

Meer aandacht besteed ik er niet aan, want opeens hoor ik een harde knal, gevolgd door iets dat door mijn ruit vliegt en tegen me aankomt. Gelijk wordt het zwart voor mijn ogen...