En toen was alles anders {HERSCHRIJVEN}

19.

Lianne en ik gaan met de politieman mee. We komen in een donkere, kille ruimte. Achter een bureau zit een andere politieman.
Hij zegt tegen Lianne: "Ga maar even zitten, dit kan heftig worden." Snel gaat Lianne op een krakkemikkige stoel voor het bureau zitten. De politieman zit op de computer door een bestandje te scrollen. De politieman die ons hierheen heeft gebracht gaat weg. De politieman, Tom Pijnacker volgens zijn naambordje, schraapt zijn keel.
Hij begint met praten: "De politie, wij dus, heeft gelijk onderzoek gedaan naar jullie aangifte. Van Peters ontsnapping weten we nog niet zoveel, maar over Anna wel. De politie heeft het bloedspoor gevolgd en aan buurtbewoners gevraagd of ze iets hebben gezien. We kwamen met die informatie uiteindelijk uit voor een oud, vervallen huis. We deden gelijk een inval. Daar troffen we alleen Anna aan. Ze zat helemaal onder het bloed en was erg zwak. We belden gelijk de ambulance. Nu ligt Anna in het ziekenhuis op de Intensive Care. Waar Peter nu verblijft zijn we nog bezig om dat uit te zoeken." Oh nee! Anna ligt in het ziekenhuis. Lianne blijft beleeft en bedankt Tom. Samen gaan we naar de uitgang. We gaan naar het ziekenhuis. We rijden zo snel als we kunnen en uiteindelijk komen we aan bij het ziekenhuis. Lianne stalt haar fiets en samen gaan we naar de balie.
De vrouw achter de balie kijkt naar mij en zegt: "Jij komt zeker voor je controle."
"Nee, nee, nee," zeg ik. "Wij willen onze vriendin graag bezoeken."
"Naam." zegt de vrouw
"Anna Laonder." zegt Lianne.
"Intensive Care. Vierde etage, rechtsaf. Het kan schokkend zijn." Lianne en ik gaan snel naar de lift. Als we op de vierde etage aankomen en naar de Intensive Care gaan, houdt een vrouw ons tegen.
Ze zegt: "Wees alstublieft een beetje stil op de Intensive Care." Lianne en ik lopen naar binnen. Daar ligt Anna aan allemaal draadjes. Ik ga naar Anna toe en streel haar hand.
Anna: "Oh, Anne, ik heb zo veel te vertellen." Ik zeg dat ze dan maar gauw moet beginnen.
Anna begint met vertellen: "Ik zat thuis op de bank een film te kijken. Ik had een zak chips opschoot. Ik hoorde de voordeur dichtslaan en riep dat Douwe, mijn broertje, niet zo hard met de deur moet slaan. Er kwam heel iemand anders binnen. Ik schrok zo dat ik me verslikte in mijn chips. Peter sloeg me in elkaar en ik viel flauw. Hij nam me mee naar de Kade. Daar kwam ik bij. Het lukte niet om te staan dus belde ik jou om hulp. Peter zag het en pakte mijn mobiel af. Hij zette me in zijn auto en reed me naar een huis. Hij sloeg me in elkaar en stak me met een mes. Toen ik van de pijn flauwviel dacht Peter dat ik dood was. Hij vluchtte weg. Net toen de politie kwam, kwam ik bij. Wat er toen precies gebeurde weet ik niet meer." Ik schrik. Wat een verhaal. Ik hoor een ruit breken. Ik kijk een zie een steen naar ons toe vliegen.
Ik roep: "Lianne, kijk uit!" Te laat. Lianne krijgt de steen tegen haar hoofd en verliest haar bewustzijn. Aan de steen zit een briefje. Ik haal het eraf. Ik klap hem open en lees.
Er staat in koeienletters: Verrader!

=========
Ik zal proberen steeds een langer hoofdstukje te schrijven!
DrawIsGoodForYou mag een karakter verzinnen voor mijn boek.
Laat weten wat je ervan vind en reageer aub voor tips!
❤️ Emma
Comment💕
Like?💕