En toen was alles anders {HERSCHRIJVEN}

20.

Zonder dat ik het wist had Anna op het knopje gedrukt om de zuster te roepen. De zuster komt binnenstormen. Ze vraagt aan Anna waarom ze belde. Anna wijst naar Lianne die op de grond ligt. De zuster controleert haar en neemt haar mee. Ik blijf nog even bij Anna. Als ik weg wil gaan pakt Anna mijn hand en zegt dat ik een lieve vriendin ben. Ik vraag aan een zuster waar Lianne ligt en zij verwijst mij door naar kamer 5a. Als ik daar aankom zit er een jongen naast haar bed. Een jongen!
"Lianne, je had me helemaal niet vertelt dat je verkering had. Wie is dit?"
"Anne, dit is Jace. Hij is mijn neefje." Oh...
"Wat heb je eigenlijk Lianne?"
"O, niet zo veel, een lichte hersenschudding, maar ja." Ik blijf nog een tijdje bij Lianne en ga dan naar huis. Als ik de tv aanzet, zie ik dat het journaal bezig is.
Een presentator zegt: "Vandaag is een grote crimineel weer opgepakt, hij is beter bekend als Peter B." Yes! Snel bel ik Lianne om het te vertellen. Ze is helemaal happy! Blij ga ik slapen. Morgen kan er niks misgaan!

Volgende dag
Ik word wakker van mijn stomme wekker. Ik kleed me aan, gooi een boterham naar binnen en vertrek naar school. Als ik aankom zijn er nog geen pesters te bekennen. Gelukkig! Ik ga maar gelijk naar de aula en zie Roos. Samen kletsen we wat en dan gaat de bel. Frans, bah!
Onze mentrix is ook onze Frans lerares dus begint ze met een mededeling: "jammer genoeg heb ik vernomen dat Anna en Lianne zijn opgenomen in het ziekenhuis."
Een aantal mensen zie ik schrikken maar andere roepen: "Komen ze dan ook in een rolstoel? Hahahaha!" Na de les hebben we nog geschiedenis. Ik kom altijd wat later bij geschiedenis want dat is trappen op.
Als ik het lokaal binnenkom roepen er mensen: "ooooh! Je bent te laat! Melden, melden, melden!" Ik negeer ze maar een rij naar mijn plaats. Halverwege steekt iemand zijn been uit waardoor ik languit op de grond beland. De geschiedenislerares en Roos schieten me te hulp. Samen zetten ze me weer in mijn rolstoel. De pesters worden naar de rector gestuurd. De hele dag heb ik geen last meer van ze. Na school denk ik dat ik het ergste heb gehad, dus ik ga erg opgewonden naar huis. Als ik de deur opendoe ligt alles overhoop. Ik kijk of er iets weg is. Niks. Ik begin maar met opruimen voordat mijn moeder en opa het zien. Als ik klaar ben ga ik naar boven om huiswerk te maken. Als ik mijn kamerdeur opendoe, staat mij een akelige verrassing te wachten.

========
Hey mensjes!
Zelf heb ik het gevoel dat dit een slecht hoofdstuk is. Zeg eerlijk wat je ervan vind Please!
❤️Emma
Comment💕
Like?