Kostschool Cliché

Hoofdstuk 5

De hele autorit naar het vliegveld had ik niks gezegd. Alfred onze chauffeur had ons afgezet en samen met de rest van het personeel uitgezwaaid. Trudy had lopen brullen en de hele tijd gezegd: 'Oww ik ga u zo missen'. Ons personeel zou namelijk in LA blijven.

We hadden al ingecheckt en waren al door de douane gekomen. Ik trek mijn koffer achter mij aan en ga op een van de stoelen zitten. Voordat we vertrokken had Trudy mij nog iets in mijn handen gedrukt, het was het tweede deel van de serie die ik aan het lezen was. Cheeky Twins door Umarilou. Glimlachend sla ik de eerste pagina om en begin te lezen. Wanneer ik bij bladzijde 26 ben aangekomen wordt er omgeroepen dat we kunnen boarden. Zuchtend sta ik op en loop ik achter mijn ouders aan naar de gate. Ik haal mijn telefoon uit mijn zak en check nog een keer of ik wat van Tori of Nic heb gekregen, maar mijn meldingen zijn aardig leeg. Ik bijt hard op mijn lip en zet mijn telefoon weer uit, waarna ik mijn kaartje aan de stewardess laat zien. Binnen in het vliegtuig is het al aardig druk. Ik wurm mij door de smalle gangetjes heen en stop bij nummer 38. 38B stond er op mijn kaartje. Aan het raam zie ik een oud vrouwtje zitten. Ze kijk mij verrast aan wanneer ik op mijn stoel ga zitten. 'Oww wat gezellig', giebelt ze. 'Dit is mijn aller eerste keer vliegen en ik vind het zo spannend, niet schrikken als ik straks in je hand knijp'. Ze giechelt weer en richt zich dan tot haar tas, waar ze in begint te rommelen. Met een lichte zucht ga ik zitten en schuif ik mijn tas onder mijn stoel waarna ik mijn oortjes uit mijn zak haal en Ed sheeran op vol volume zet. Ik neurie heel zachtjes Thinking out loud mee en sluit mijn ogen.

Ik merk dat het vliegtuig begint te rijden. We gaan steeds harden en harden en ik voel hoe iets in mijn hand knijpt. Ik open mijn ogen en zie hoe het oude vrouwtje mijn hand vasthoudt. Ze is lijkbleek geworden en heeft haar ogen dicht gedaan. Ik heb medelijden met haar en knijp ook even in haar hand. Als we veilig in de lucht hangen laat ze mijn hand weer los. 'Oww we hebben het gehaald', roept ze triomfantelijk. Ik moet lachen en schud mijn hoofd. Ze begint weer in haar tas te rommelen en haalt er een klein bakje uit. Ze opent het bakje en houdt hem onder mijn neus. 'Ook een snoepje lieverd?' Ik pak een klein dropje uit het bakje en bedank haar hartelijk. Ze rommelt weer in haar tas en haalt er een nekkussen en een slaapmasker uit, waarna ze het masker op zet en het kussen achter haar nek propt. Ik voel mij tegelijkertijd schuldig en opgelucht, dat ik blij ben dat ze niet de hele reis tegen mij aan gaat praten. Ik zeg mijn muziek weer aan en droom weg bij Flares van The Script.