Kostschool Cliché

Hoofdstuk 13

Lieve lezer! Ik heb de laatste tijd geen tijd gehad om een nieuw hoofdstuk te plaatsen door persoonlijke omstandigheden. Sorry dat het zo lang heeft geduurd, maar hier is dan eindelijk hoofdstuk 13. 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

De dag kruipt traag voorbij. Rond een uur of één meet ik de meiden in de kantine. Emily blijft maar klagen over haar enge frans lerares en Merliah prikt met een vies gezicht in haar eten. Ik moet lachen en ze kijkt mij verdwaast aan. Het word ineens stil in de kantine en iedereen kijkt naar de deur. Ik draai mij om en zie dat Veronica binnen komt lopen. Ze heeft een gigantisch blauw ei op haar voorhoofd. Ik moet mij inhouden om niet in lachen uit te barsten. Cyra kijk met een grijns naar mij. Ik probeer haar te negeren en prik wat in mijn eten. Veronica loop zonder iets te zeggen langs onze tafel en gaat een eindje verderop zitten. Als ik het geklik van haar hakken hoor wegsterven haal ik opgelucht adem. Het laatste wat ik wilde was de confrontatie met haar aan gaan.

'Izzy.. Izzy.. Izzy!' 'Huh wat?', ik draai mij verbaast naar Merliah. 'Ik vroeg of je zin had in het openingsfeest'. 'Het wat?' vraag ik verbaast. 'Het openingsfeest!' roept Cyra uit, voordat Merliah wat kan zeggen. Merliah kijkt haar geïrriteerd aan en ik moet lachen. 'Het openingsfeest is aanstaande vrijdag', verteld Emily. 'Elk jaar is er een ander thema'. 'Wat is het thema van dit jaar', vraag ik nieuwsgierig. 'Een gemaskerd bal!' roept Cyra uit. 'Hoe mysterieus!' 'Misschien ontmoet ik wel de liefde van mijn leven!', Cyra kijkt ons met grote vrolijke ogen aan. 'En dan doet hij zijn masker af en dan is het Billy van wiskunde', grapt Merliah. 'Ieeelll!!' roept Cyra uit. 'Wie is Billy', vraag ik nieuwsgierig. Emily wijst naar iemand achter mij. Ik draai mij om en zie aan de tafel verderop een jongen zitten met rossig haar en een bril. Hij haalt net zijn vinger uit zijn neus en bekijkt de inhoud. Met een vies gezicht draai ik mij weer om. Emily kijkt mij grijzend aan. 'Maar..' zegt Cyra met een grote glimlach. 'Wat maar?' 'Wanneer gaan we shoppen?' 'Ik heb vanmiddag geen lessen meer', zegt Merliah vrolijk. Ik pak mijn tas en haal mijn agenda er uit. 'Ik ook niet!' 'En jullie Em?' 'De wiskunde leraar is ziek, dus wij zijn ook vrij'. 'Oe als wiskunde uitvalt kunnen we Billy ook wel meevragen', grap ik, waarna ik een erwtje naar mijn hoofd krijg gegooid. 'Cyra', groep ik, waarna ik hard moet lachen.

Na het eten lopen we naar buiten. Het is druilerig weer en ik trek mijn jas goed dicht. ' Daar is de bushalte', zegt Merliah, waarna ze begint te lopen. We staan nog geen minuut bij de halte of de bus komt er al aan. We stappen in en volgen Emily naar de achterste bank. De bus begint te rijden en ik plof net op tijd naast Cyra neer. Ik ben nooit goed geweest met het openbaar vervoer. Om de een of andere reden heb ik altijd pech. Een week voordat we LA verlieten nam ik de metro, maar omdat het regende was het extra druk. Met mijn latte macchiato in mijn handen stond ik midden in het pad. Alle stoelen waren bezet en iedereen stond dicht op elkaar. Mijn telefoon ging, dus ik wilde opnemen, maar toen ik de paal los liet om mij tas open te maken stopte de metro, waardoor ik mijn evenwicht verloor en voorover viel. Ik ben toen languit op de grond gevallen en het ergste was dat ik mijn latte over de drie mensen die voor mij stonden had gegooid. Ze zaten echt helemaal onder. Ik en toen met een rood hoofd de metro uit gelopen. Ik grinnik in mijzelf. Cyra kijkt mij vragend aan, maar ik schud lachend mijn hoofd.

Na een klein kwartiertje stopt de bus. Ik volg de rest naar buiten en kijk nieuwsgierig om mij heen. Stiekem had ik gehoopt dat we naar een of ander fancy shoppingcenter zouden gaan, maar dit was verreweg van een shoppingcenter. Het leek eerder op zo'n middeleeuws straatje van vroeger. Een beetje teleurgesteld kijk ik rond. Merliah pakt mijn arm vast en trekt mij mee. Ik laat mij meevoeren en na een paar minuten staan we voor een winkeltje dat 'shop till you drop', heet. Ik moet lachen om de naam en volg de meiden dan naar binnen. Het winkeltje is ruimer van binnen dan van buiten. 'Wat is dit voor winkel?' vraag ik aan niemand in het bijzonder. 'Het is een soort feestwinkel'. 'Vroeger kon je hier allemaal kostuums huren, maar tegenwoordig is alles zo tweedehands dat ze maar hebben besloten om het voor een tweedehands prijs te verkopen'. Ik kijk gefascineerd rond en zie dat alle rekken in een soort patroon zijn gezet. Het ene rek is gevuld met hele kleurrijke kostuums en in een ander rek hangen allemaal zwarte jurken, die waarschijnlijk voor Halloween bedoelt zijn. Achterin hangen allemaal cowboy en indianen spullen. Ik moet lachen. 'Wat is er?' vraagt Cyra. 'Gaan we als cowboy naar het feest of als heks?' vraag ik lachend. 'Nee sukkel, onze afdeling is boven'. 'Boven?' vraag ik verbaast', waarna ik naar boven kijk. Ik zie niks anders dan het plafon en trek mijn wenkbrauw naar Cyra op. 'Volg ons maar', zegt Emily, waarna ze naar de achterkant van de winkel begint te lopen. Ik volg haar en zie dan achter een van de rekken een trap stijl omhoog lopen. De trap is erg gammel en kraakt onder mijn voeten. Ik heb het gevoel dat ik er elk moment doorheen kan zakken en haal opgelucht adem als ik boven ben. 'Tada!' roept Cyra waarna ze haar armen spreidt in de richting van de ruimte. De ruimte staat vol verschillende rekken. Ik zie dat de rekken vol hangen met jurkjes en pakken. Ik open mijn mond van verbazing, want dit was het laatste wat ik verwacht had. 'Aanvallen!' roept Cyra lachen, waarna ze naar een van de rekken rent.