EKSİK|texting|

3.3

İyi okumalar.

Ben Gediz Yazgı, diğer adıyla eksik. Hayatının devamını sol kolu olmadan geçiren yüzlerce kişiden biriyim. Nedenlerimiz farklıdır belki ama hepimizin kaderi aynı. Bizler eksik yaşamaya alışmak zorunda kalan insanlarız. Kimi zaman ağlayarak, kimi zaman sinirden kriz geçirerek, kimi zaman ise ölmek isteyerek. En azından benim için öyleydi.
O'na kadar. O mu ?
Açelya...
Hayatımı tepetaklak eden insanlardan sadece biri ama hiç bu kadar tepetaklak olmak istememiştim. Belki bu sözleri söylediğim için pişman olacağım fakat pişmanlığım bile sadece onun için olsun.

Ben hayata karşı direndim,bir kadına yenildim. En büyük yenilgim buydu.

Açelya'ya yenilmek bile benim kazancımdı.

Sevmeyi öğrendim, nefret ettiğim birini...

Yaşarken ölüydüm ben, onun midesinde varlığını sürdüren kelebekler benim kalbimi canlandırmadan önce. Kelebekleri kendi ömürlerinden verdi, ömrüme ömür kattılar.

Kanatları kırıldı demişti bana, oysa bilmiyordu ki ben onu kanatları kırıkken sevmiştim.

Ağladığında, ağlarken beni sevdiğini söylediğinde, göğsüme sığınıp yâr gelmez dediğinde.

Sonra kırık kanatlarını uçamaz hâle getirdiğim oldu. Ona rağmen yine de ona sarılmamı istedi. Sarılsan geçer dedi. Biz hep sarsılmıştık şu ana kadar.

Sarılsak geçer miydi ? Gerçekten bir sarılma onca olan kötü şeyi silip atabilir miydi ? Ben ona kollarımı açtığımda, o kollarıma geldiğinde, kalbi kalbimi duyduğunda son bulur muydu ?

Sevgi bu kadar kuvvetli miydi ki ? Her şeyi yakıp yıkan sevgiyken aynı zamanda nasıl ilaç olabilirdi ?

Yanıldığım çok şey oldu bu hayatta. İnsanım sonuçta, şaşarım. Bunlardan biri de sevginin ilaç olacağıydı.

Sevgi, ilaç değildi. Sevgi dermandı.

Soluklanabileceğim yerin adıydı. Sevgi, Açelya'nın minik kollarıyla bana açtığı yuvaydı.

Yuvam, sıcacıktı. Önceden soğuk olmasını umursamak aklıma dahi gelmedi. Öncesine ne gerek vardı ? Ben şu an sıcaktım. Kalbim, vücudum, ruhum.

Ben şimdi eksik değilim. Evet, önceden eksiktim ama bu eksiklik kolumla ilgili değilmiş.
Açelya geldi ve ben tamamlandım.

Açelya...

Hayatıma dahil olan, gülüşüyle huzur bulduğum, gözlerine baktığımda dertlerimi unuttuğum, adının anlamını taşıyan güzel kadın.

Yaralarımı kapatıp öpen kadın.

Her şeye rağmen yine de "o" dediğim kadın.

Yazarak anlatmaya cümlelerimin yetmediği özel kadın.

Kısaca benim için Elzem.

Ben Gediz Yazgı,

18 yaşındayım, ben bugün yeniden doğdum. On yıl önce öldürdüğüm çocukluğum ve ben bugün yeniden doğduk.

Ben Gediz Yazgı,

18 yaşımdayım, bu yaşımda başıma gelen en mükemmel şey ise küçük bedeninde güzel bir ruh ve bir kalp bulunduran kadın oldu.

Ben Gediz Yazgı Korel,

Size vereceğim hayat tavsiyesi ise aşkla yaşamanız.

Sakın unutmayın, aşkın olduğu yerde eksikler yok olur.

Hoşça kalın...