İNCİ TANESİ

13.

Bölümlerin çok kısa olduğunu fark ettim. Bu benim moralimi bir nebzede olsa bozmaya başladı. Uzun bölüm yazmaya çalıştığımda bölüm gecikiyor ve sizi merakta bırakıyorum. Bu bölümü olabildiğince uzun yazacağım. ve diğer bölümleri de..

🍄

Biraz daha güzel olmayı denemeli insan. Biraz daha nazik olmayı, kırılmamayı değil de, kırmamayı öğrenmeli.

Sevilmekten öte, güzel sevmeyi bilmeli. İncelikler yapmalı, hoş görmeye çalışmalı. Güzel olduğuna inandığında, işte o zaman güzellikler gelecektir. Hector yaptığı tacı bitirdikten sonra bana uzattı. Ona samimi bir şekilde gülümsedim ve tacı elime aldım.

"Bence bunu kız kardeşin hak ediyor. Hem benim bir tacım var ama Elenanın yok baksana."

dedim üzügün çıkan sesimle. Hector, Elenaya baktığında ona güzelce gülümsedi ve tacı kız kardeşinin başına güzelce koydu. Elena sevinçle gülümseyerek Hectora sarıldı.

"Teşekkürler abi."

Bu manzarayı gördüğümde aklıma ablam geliyordu. Ablam benden 7 yaş büyüktü ve evlenmişti. Başka bir şehirde yaşamak istediğini söyledi ve bir daha geri dönmedi. Sadece yılda bir kere arar havadan sudan bahseder sonra telefonu kapatırdı.

Ablamın lise yıllarında kötü alışkanlıkları başlamıştı. Reşit olmamasına rağmen günde 2 paket sigara bitiriyor, alkol kullanıyordu. Alınan disiplin cezaları ablamı durdurmuyordu. Anne ve babam çoğu kez okula çağrılmaya başlanmıştı.

Evden çıkmama cezası gibi basit cezalar veriyorlardı. En sonunda bir psikoloğa danıştıklarında ablam iyice zıvanadan çıkmıştı. Olayı biraz daha incelediğimizde ablamın arkadaşlarına özendiği ortaya çıkmıştı. Ama o işi fazla abartmıştı. Okulda sürekli kavga çıkartıp sınıfın huzurunu bozuyordu.

Ben o zamanlar küçük olduğum için aklım ermiyordu böyle şeylere.

Babam bir gece dayanamayıp ablama sert bir tokat atmıştı.

Ablam o gece evden kaçtı.

Her yerde ablamı aramıştık en sonunda ise bir arkadaşında kaldığını öğrenmiştik. Babam yaptığının yanlış olduğunu bildiği için ablamdan özür dilemişti.

Ama ablamın akıllanacağı yoktu.

Yine böyle kötü alışkanlıklarına devam ediyordu.

Babam ve annem, ablam reşit olduktan sonra artık ablam ile uğraşmayı bırakmışlardı. Tek şartı düzenli olarak psikoloğu ile görüşmesiydi. Evlendikten sonra artık ablam bir ailesi yokmuş gibi davranmaya başladı. Onun için sadece Mert abi vardı. O benim eniştem oluyordu.

Ben onu hiç öyle görmüyordum.

Oda ablam gibiydi ama daha kötüsüydü. Bunu sadece ben görüyordum çünkü sadece anne ve babamın yanında efendi çocuk rolüne bürünüyordu. Ablamla konuşmaya çalıştığımda beni dinlemeyip odadan çıkıp giderdi.

En azından ablam ile normal abla kardeş ilişkimiz olmasını isterdim. Beraber alışveriş yapmayı, eski sevgililerimizi çekiştirmeyi, küçük atışmalar yaşamayı isterdim. Ama bunların hiçbirine sahip olamadım.