Hayatın zaten zorlu olduğu bir dönemde... Sağlıksız beslenmekten evde öylece tıkılı kalmaktan artık bıkmıştım. Bana sunulan bu ikinci yaşamımda bu şansı değerlendirmeliydim. Ama neden bir novelin içinde?
#üveyanne 1 《29.04.2022》
___________________...
Daha sabahtan bugünün yorucu geçeceğini anlamıştım. Çünkü bugün bir çay partisine davetliydim. Gitmeyi zerre istemiyordum. Oraya gittiğimde ilk işi beni küçük düşürmek olacaktı. Böyle bir kadından ancak bu beklenirdi.
Çay partisi öğlen başlayacağı için bugün uykumdan ödün vermek zorunda kalmıştım ne yazık ki.
Julia nın getirdiği hiçbir elbiseyi beğenememiştim ne yazık ki. Çünkü hepsi balo kıyafetlerini andırıyordu. Havaya baktığımda ise bir tane bile bulutun olmadığını gördüm. Yaz sıcağı olsa gerek hava gerçekten çok güzeldi. Bu kadar kumaşın beni rahatsız edeceğinden adım kadar eminim.
Elbise giyme hayallerim suya düşmüştü. Aslında giyebilirdim ama orada terden ölmek istemiyordum. Bu yüzden sade bir kıyafet seçtim.
Burada neredeyse elbise diyemeyeceğim sadece geceliğim ve binici kıyafetleri vardı. Burada böyle şeyler uygun görülüyordu. Bazen canımı sıksa da böyle güzel elbiselere sahip olabilmek, istediğin zaman giyebilmek ayrı bir güzeldi.
Bundan şikayetçi değildim elbette. Sonunda düzgün bir elbise bulmuştuk. Görüntüsü bir yana bunu üzerimde olduğunu hayal ettiğimde içim bir hoş oluyordu. Dinan nın incecik beli bu elbise için idealdi. Saçlarımı dalgalandırarak serbest bıraktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
...Diana nın elbisesi...
Üzerimi değiştirdikten sonra artık tamamen hazırdım. Çocuklar daha uyuyorlardı. Williamında uyuduğuna emindim. At arabası oraya ancak 2 saatte anca gidebileceğini biliyordum. Bu yüzden erken kalkmıştım. Julia bana at arabasına kadar eşlik etti. Josefi görmemle hafifçe gülümsedim. Balodan beridir onu ilk defa görüyordum.
"Günaydın leydim! Bugün çok güzelsiniz. Sizi gören leydiler kıskanacaktır eminim."
iltifatlarını sıraladığında gülmeden edemedim. Josef iyi biriydi. Biraz çapkın bir yapısı vardı. Ama onun dışında gayet iyi biriydi.
"Yani diğer günler çirkinim?"
dedim dalga geçerek. Josef birden yüzünü düşürdü ve kafasındaki büyük şapkasını çıkarttı ve göğsüne götürüp hafifçe eğildi.
"Öyle demek istememiştim leydim özür dilerim."
dedi birden. Sadece şaka yapmıştım ama bunu bile ciddiye mi alıyorlardı?
"Hey dalga geçiyordum sadece. Hadi artık gidelim geç kalmak istemiyorum."
dedim onu sakinleştirmeye çalışırmış gibi. Afallamış bir suratla evet anlamında başını salladı.
"Hemen leydim."
dedi yaramaz bir çocuk gibi sırıtarak.
Tüm yolculuk boyunca yerimde sallanmaktan, uykuya dalmaktan ve camı izlemekten başka hiçbir şey yapmamıştım.
Yaklaşık 2 saat süren yolculuğumuz bitmişti. Arabanın kapısı açıldığında yavaşça yerimden kalktım. Josef tutmam için elini uzattığında onu kırmayıp elini tuttum. Arabadan indiğimde ilk işim etrafı incelemek oldu.
****************
Uzuuuun bir aradan sonra gene buradayım!!hikayeyi takip edenler için bu süre gerçekten çok uzun oldu biliyorum...
Bir anda yazmayı bıraktım ve hiçbirşey demeden çekip gitmiş gibi oldum sanırım😓
Ama gerçekten çok yoğundum bu sene lise 2 oldum ve lisemin ilk yılını çöp ettim... dersleri asla umursamadım ama emin olun bunun bir sebebi vardı belki birgün anlatırım. Ailemle sorunlarım fazla olmaya başladı artık kızsalar bile umurumda değilmiş gibi davranıyordum ama beni ne kadar üzdüklerinin farkında değiller.
Bölüm gene atmaya devam edeceğim bu bölüm kısa bi açıklama olsun diye attım aslında. Bölümü atıp uyumayı düşünüyorum çünkü gecenin dördü😐 tekrar tekrar beklettiğim için üzgünüm...
