Genç kadın, elini duvara doğru uzattı. Kendi kanından bir adam onu durdurmaya çalıştı ama durduramayacağını o da biliyordu. Parmakları duvarın saydam, kızıl yüzeyini aştı. Aylardır izini sürdüğü şeye bir adım daha yaklaşmıştı.
Genç kadın önünde dura...
🎧Yorxe, Black Dog 🎧Born Human, Roundabout 🎧Harakiri For The Sky, Song To Say Goodbye
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tutulmadan bir gün önce;
Dört mevsimi de yaşamaya alışıktım. Benim evrenimin aksine Antares, sanki hep aynı mevsimi yaşıyor gibiydi. Yağmur yağdığında bile hava çok sıcak oluyordu. Hemen hemen altı aydır bu evrendeydim. Günlerim normale dönmüştü. İki ayı arkamda bıraktığımda tamamen buraya adapte olmuş gibiydim. Bu süre dört ay olduğunda ise diğer evrendeki hayatımın izleri siliniyor gibi hissetmiştim. Bazı şeyler kafamın içinden siliniyordu sanki.
Ashton da benim gibi buraya alışmıştı. Holly'nin oğlu ile iyi anlaşmış, arkadaş olmuşlardı. Artık burada mutlu olduğunu düşünüyordum. Bazen öylece dalıp gittiğinde önceki hayatını düşündüğünü de biliyordum ama artık iyiydi, bunu benim için yeterliydi.
Uzayan saçlarımı parmaklarımın arasından geçirirken yönümü merdivenlere çevirmiştim. O gün kalan son ruhu da geri gönderdikten sonra her şey rayına oturmuştu. Abim belirli zamanlar şatoya geliyor, birkaç gün kalıyor, sonra da kaçıyordu. Sanırım artık benimle oturmaktan sıkılmıştı, arkadaşıyla vakit geçirmek ona daha cazip geliyordu. Özellikle kendine yeni bir hobi edinmişti: ata binmek. Gülerek başımı iki yana salladım, o iyi olduğu için gerçekten mutluydum.
Üzerimdeki saten gömleğin yakalarını düzeltirken çoktan merdivenleri inmiş, büyük salona yönelmiştim. Noris'in koridorun ucundan bana doğru yaklaştığını görünce gülümsedim. Geçen birkaç ay içerisinde sürekli benimle ilgilenmiş, bana bilmediğim yeni şeyler öğretmişti. Buraya alışmamdaki en önemli sebep de oydu. Benim ruh hayvanım olmasına daha da alışmış, aramızdaki o bağı benimsemiştim. Briella da çok yardım etmişti. Hatta ilk defa bu kadar uzun süre insan bedeninde kaldığını söylemişti. Bundan şikâyetçi gibi de görünmüyordu. Beni arkadaşı olarak görüyordu, ben de öyle ve bana kalırsa bu arkadaşlığımız gün geçtikçe dengeye oturuyordu.
Ursula birkaç kez beni ziyarete gelmişti ama onun haricinde diğer gardiyanları görmemiştim. Bir keresinde bunu Briella'ya sorduğumda bana, kendisinin de onlarla çok fazla görüşmediğini, çok bir araya gelmediklerini söylemişti. Garipsemedim desem yalan olurdu.
