"THE CLOSURE"( COMPLETED )

PART 09

People in our lives will come and leave, they actually didn't meant to stay. And that's the reason why you must need to continue to live without depending and looked back at your past. Because sometimes past can affect our present life. And it's giving us a distraction of our everyday pattern that we built for ourselves. 

Pero sa sitwasyon na meron ako ngayon, I was actually the one who is  always looking back of our past. The reason why up until now, I never forgotten him. If noon pa man kinalimutan kona, marahil siguro ngayon tanggap kona. Subalit kahit naman matanggap ng isip, hindi naman ganun kadaling matanggap ng puso. Kung kaya't kahit ayaw mona, pinipilit mopa. Kase umaasa ka na baka meron pa.

"I'm so sorry...I'm sorry for everything, Rhien." nanghihinang sambit ko sa harap niya. "Patawarin mo ako. Patawarin mo ko kung ngayon  ko lang nasabi sa'yo ang lahat. P-Patawad k-kung di kita pinag laban noon. I...I'm so sorry,My Rain." for the last time nasabi ko ulit ang pangalan na yun, natawag ko ulit siya sa pangalan na ako lang mismo ang tumatawag sa kanya noon.

I take  my time to breath as I try to wipe away my tears. Naramdaman ko ang bahagyang pag-aalala sa kanyang mukha ng sandaling tignan ko ito. Pero agad din niyang inilayo ang mga matang yun sakin.

"S-Sinubukan kong bumalik."ani ko pilit inaalala ang nakaraan. " B-Bumalik ako, matapos nang ilang buwan na paghihiwalay natin. Bumalik ako... Bumalik ako sa mismong lugar kung saan una tayong nagkita, kase umaasa akong makikita ulit kita. Pero... pero wala ehh.Nag-antay ako, kase umaasa akong baka mapadaan ka dun at magkataon na magtagpo ulit tayo. Pero nalaman ko na lang na unti-unti mo nang tinutupad ang mga pangarap mo. Kaya magmula noon, hindi na ako ulit bumalik. Dahil tuwing bumabalik ako sa lugar na yun, ikaw at ikaw lang yung nakikita at naalala ko. Yung lugar na yun ang nagpapaalala sakin ng lahat ng patungkol sa'yo, Rhien. "

Nang muling titigan ko siya nakita ko ang bakas sa mukha niya ang pagka bigla dahil sa mga sinabi kong iyon. Tila ba maging siya ang nanghinayang sa mga taon at panahon na nasayang saming dalawa nung mga panahong nagkalayo kami sa isa't-isa.

Nanatili ang katahimikan saming dalawa matapos kong maipagtapat ang katotohanan, tila may mga salitang nais niyang sabihin sakin subalit may kung ano sa kanyang sarili ang nagpapa pigil para hindi niya ituloy ang mga salitang iyon. Nang mapansin iyon nang mga naka paligid samin ay sila na mismo ang nagsalita nang sa ganun mawala ang awkwardness na bumabalot sa buong studio.

"May gusto ka bang sabihin sa kanya, Rhien? After ng lahat ng mga nalaman mo ngayon? Do you accept her appology? or up until now you still mad at her after what she'd done to you?" the host asked.

At first he didn't speak, he was only looking at me intently before he started to say something.

"I believe that apology came to the person who hurt you the most," panimula niya. " And for our case, I've already forgiven her the moment that I already knew of what is her real reason, why she broke up with me...5 years ago." 

"A-Ano?"

"After you've breaking up with me, I already knew that you've only doing that just because of your parents. And I wouldn't blame them, because our relationship that time was too early for both of us. Especially for you," he stopped. " Your too young to be my girl,  at kahit kailan hindi ako magkakaroon ng galit sa'yo, because I know you... you really love your own parents. So who am I to get mad at you?"