"THE CLOSURE"( COMPLETED )

PART 04

He's already here...

The moment that I heared his name, tila parang saglit na tumigil ang mundo ko. Abot langit ang tahip ng aking dibdib.

Rhien is here. He's already here!

Naging paulit-ulit iyon na tumatakbo saking isipan, agad akong napatayo skaing inuupuan atsaka paikot-ikot na naglalakad sa loob mismo ng dressing room. Dina alintana pa kung sino ang makakakita sakin sa labas.

Hindi kopa man siya nakikita nangingig sa kaba ang buo kong katawan, pano pa kaya kapag nagkaharap kami mamaya sa mismong stage. Baka mawalan ako ng salitang sasabihin. Hwag naman sana!

Pansamantala kong pinakalma ang sarili bago nagpasiyang umupo ulit at saglit na inilabas ang cellphone para sana tawagan si Angele. Subalit nakaka ilang tawag na ako pero hindi parin niya ito sinasagot, kung kaya't napilitan na lamang akong sendan siya ng mensahe nang sa ganun malaman nya kung ano ang nararamdaman ko ngayon.

To: Angele

I thought you will be here with me, but where are you now? Rhien is already here! What should I do?

Matapos magtipa nang mensahe ay saka ko iyon tuluyang isenend sa kanya. Nag-antay ako ng ilang minuto para maka-recieve ng mensahe sa kanya, subalit hindi man lang to nag-reply sakin.

Kita muna tong babaeng to! Siya ang may paka-pakana nitong 'CLOSURE' na'to tapos ngayon siya pa ang wala?! Tsk! Akala kopa naman makikita ko na sya. Humanda ka talaga sakin kapag nagkita tayo, Angele!

Umabot rin mahigit dalwang oras ang pagi-stay ko sa loob ng dressing room bago sumapit ang alas-dose. At sa pagkakataong ito ay mukhang inumpisahan na nila ang show. Narinig kopa ang ilang ingay ng tugtog, hudyat na nagkaroon muna ng isang lived performance sa stage bago naman sunod na pumasok ang mga kilalang hosts ng palabas na ito.

This time, pinuntahan na ako ng staff just to inform na within 5 minutes kami na ang susunod. Kung kaya't agad akong sumunod sa kanya at nagtungo sa mismong back stage para kung sakali man tawagin na ang pangalan ko ay nakahanda na akong magpakita sa harapan.

And this is it! the time has come. Nang tinawag na ang pangalan ko ay agad na kong pinalakd ng staff para makalabas sa mismong back stage at makapunta sa mismong stage. This is my first time to see myself infront of the camera and some people who are seriously watching us. And the worst is hindi lang sa mismong stage ang may makakapanuod sakin but also the viewers at home.

Huminga ako nang malalim bago tuluyang naglakad patungo sa harap, nasa gilid lamang ako inaantay matapos ang song number na ginagawa ng isang singer bago muling bumalik sa harapan ang dalawang hosts. And when they'd back, saka nila ako giniya palapit sa mismong gitna kung saan ako, ang host at si... Rhien ay tuluyang pinagharap kaming dalawa sa gitna.

Nang sandaling tumama ang pareho naming mga mata, tila doon ko labis-labis naramdaman ang panlalamig na meron ako saking katawan. Andaming tumatakbo saking utak, mga bagay na gusto kong gawin. Subalit alam kong ang mas mahalaga  sa ngayon ay ang  kumalma. 

Sandali lamang ang tinginan na yun, dahil ako rin ang siyang unang pumutol nun atsaka nilipat sa ibang direksyon ang aking tingin.

" So before we started this show, magkamustahan muna kayong dalawa. Rhien? Khant?" ani pa ng babaeng hosts, bago nito iniabot sakin ang mikropono.

 As I tried to reach the microphone on her hand,  all my body was trembled even my own hands I felt like it will started to have an sweat. Matapos kung tanggapin yun, ay saka ako huminga ng malamin bago muling bumalin ng tingin sa kanya.