أختى هتلر

البارت:14

روايه:أختى هتلر
البارت:14
بقلم :يارا هشام

فى ظل كلامهم دخل عشر جاردس ومعاهم صندوق كبير وبعديهم دخل لؤى مبتسم ولابس بدله سوداء شيك اول ما شافته ريتا اتعصبت بس حاولت تتمالك اعصابها

ريتا: كترهم اووووى

مشى لغايه عندها

لؤى:احنا لازم نتكلم

ريتا:احنا مفيش بينا كلام

لؤى:لاحظى ان فى صحافه وشوشره ونطلع ترند على الفاضى وانتى فى غنا عن زالك دلوقت

ريتا طلعت ولؤى طلع ووراه اتنين من الجارد شايلين الصندوق

اسر: مفيش حاجه مشكله اسريه هتتحل

شيرى جريت على اسر

شيرى : اى يا اسر دا يعنى متدخلتش

اسر ببرود وهو بيشرب الكاس اللى فى ايده

اسر: محدش بيتدخل فى حيات حد دا كان كلامها خليها تاخد جزات افعالها انتى شايفه ان الموضوع طول وبوخ اوووى خليه يعدلها

شيرى بابتسامه بلهاء:عاوزه اشوف اللى هيحصل

اسر حط الكاس اللى فى ايده:وانا مستحيل اضيع اللحظه دي

طلعوا وراهم كان فوق ريتا ولؤى

ريتا بعصبيه: انت مين قلك تدخل بيتى اصلا انت مفكر نفسك مين

لؤى وهو بيقرب منها :جوزك ولا نسيتى

ريتا:توء توء كدا ازعل كنت جوزى انت نسيت انك طلقتنى

لؤى: سمعك ضعيف انا قلت انتى طارق مش طالق ومكنش عندى نيه الطلاق كنت بنرفزك مش اكتر

ريتا بتريقه:وقسيمه الطلاق دى اى كانت قسيمه طارق مش طلاق

لؤى:انتى شفتى بعنيكى القسيمه

وقرب منها وهى كانت بتبعد

ريتا:ابعد متخلنيش ازعلك وانت عارف زعلى

لؤى:وحشنى شفايف الدم دي

ريتا سندت على الحيطه وهو كان قريب منها لدرجه ان نفسه كان بيخبط فى وشها

لؤى:وحشتينى

فى اللحظه دي دخل اسر وشيرى وريتا اول ما شفتهم زقت لؤى وهو مسك اديها و لواهاا ورا ضهرها راحت خبطاه بدماغها لوره فى وشه ساب ايدها

اسر بهمس لشيرى: عصبيه اووى

شيرى:تربيتك

ريتا بعصبيه:اياك تحط ايدك عليا تانى انت فاهم دا مش من حقك

لؤى بضحكه مصحوبه بالم وهو حاطت اديه على منخيره

لؤى:قطتى بقت نمرتى حلو الكلام دا

ريتا:اى اللى جابك دلوقت

لؤى:مش انتى قلتى ان لما استحقك اجى