Online Lesson - |YoonKook|

Fin°

3 Sene Sonra

Daha küçük yaştayken anne ve babamı kaybetmemin üzerine dayım ve yengemle kalmaya başlamam bana Tanrı'ın bir cezası olarak gelirdi liseye kadar. Çünkü herkes anne ve babalarıyla yaşar, onlarla vakit geçirip anı biriktirirdi. Ebeveynlerinin sevgileriyle şımarırlardı. Hata yaparlarsa onları uyarıp doğruyu gösteren ailesi vardı. Ancak ben bunların hiçbirini tam anlamıyla yaşayamadım. Küçük yaşta büyümem gerektiğini fark ettim çünkü benim annem ve babam olmadığı için hata yaparsam doğrusunu gösteren ebeveynlerim olmayacaktı. Annemle babam beni yalnız başıma bıraktıklarında direkt olarak dayımla yengem almadı. Yetimhanede kaldım.

Dört yaşındayken yetim ve öksüz kaldığım zaman, dayım daha yengemle evlenmemişti ama beni her hafta ziyarete gelirdi. 6 yaşıma bastığım yıl evlendiler ve ikinci sınıfa geçeceğim sene de beni yanlarına aldılar. İkisi de daha yirmili yaşlarının başındaydı. Birbirlerine çok aşık oldukları için üniversitedeyken evlendiler. Yengemin ailesi karşı çıktığı için bu evliliğe onlarla konuşmayı kesti. Durum böyle olunca dayım okumayı bırakıp hamallık yaparak yengemin okulunu bitirmesini sağladı. Yengem bir şef olarak mezun olunca biriktirdikler parayla da bir restoran açtılar. İşler de iyi gidince beni kısa sürede yanlarına aldılar. Yanlış anlaşılmasın, beni aldıkları için onlara gerçekten minnettarım. Sadece... Annemle babam yanımda olsaydı nasıl olurdu diye düşünmekten kendimi alamıyorum.

Tüm bunları kollarımın arasında film izlerken uyuya kalan sevgilimi izlerken düşünmem de ayrı bir ironikti. Çünkü annem ve babamla beraber yaşasaydım Yoongi'yi hiç tanımamış olabilirdim. Belki de daha farklı bir şekilde daha geç ya da daha erken de karşılaşabilirdik, bilemiyorum. Sonuç olarak mutluydum. Huzurluydum. Yoongi de kolay bir çocukluk atlatmamıştı. Annesi 19 yaşındayken Yoongi'ye hamile kaldığı için annesiyle babası zorunluluktan evlenmişti. Ama Yoongi doğduktan 2 sene sonra babası onları terk ettiklerinden dolayı bir başlarına kalmışlardı. Genç yaşta hamile kaldığından dolayı da Bayan Min'i dışlaya ailesinden tek ablası sahip çıkmıştı kız kardeşine. Çünkü kendisi de yeni doğum yapmıştı Yoongi'ye kıyamamıştı. Yoongi teyzesinin evinde bebek Taehyung'la büyürken Bayan Min okulunu bitirip yüksek maaşla güzel ilaç firmasında işe girdi. Kısa sürede de biriktirdiği parayla şu an oturdukları evi tuttu. Yani Yoongi de babasız, sadece annesi, kuzeni ve teyzesine sahip bir şekilde büyümüştü. Tabii şimdi cici babaya sahipti ama orası ayrı.

"Imh~ sevgilim? Saat kaç?"

Yoongi kıpırdanıp başını kaldırarak yüzüme baktı. "Uyuyan yakışıklı uyanmış sonunda. Saat akşam altı. Hadi kalk da bir şeyler yiyelim."

"Mal Jimin'le Tae geldi mi?"

"Evet, onlar da odalarında film izliyorlar." yüzünü göğsüme gömüp ofladı. "Offf! Söyle geri gitsinler. Biz neren bu mallarla ortak eve çıktık?"

"Çünkü Taehyung seni bırakamadı."

"Doğru." başını kaldırıp dudağını sarkıttı. Gülüp öptüm hemen toz pembe dudağı. Geri çekildiğimde o da sırıtıyordu artık. Bakışlarını dudaklarıma indirip yaklaştı ve öpmeye başladı. Yavaşça öpüşüyorduk. Tanrıya şükür ev iki katlıydı da kimse kimsenin sesini duymuyordu. Yoksa Yoongi hâlâ Tae'nin büyüdüğüne inanmayıp Jimin'i pedofili ilan edip duruyordu. Elle tutuşmalarına ve sarılmalarına izin veriyordu sadece. Yanaktan bile öptürmüyordu çocukları.

Soluklanmak için geri çekildiğimizde loş televizyon ışığı altında birbirimizin yüzünü süzdük. Çok güzel bakıyordu küçük gözlerile bana. "Hâlâ nasıl nefesimi kesebiliyorsun böyle? İlk günlerdeki gibi nasıl etkileyebiliyorsun beni?" yine başlamıştı sözleriyle beni şımartmaya. Adım kadar da eminim ki birazdan yatak odasında da dokunuşlarıyla şımartacaktı beni. Üzerimizdeki ince pikeyi kenara atıp ayaklandı. Elini benim de kalkmam için uzatınca gülümsedim ve tuttum. "Aç değil misin?"