matthy pov:
ik kom thuis na een dagje bij mijn ouder te zijn geweest, ik had verwacht dat de jongens allemaal wel thuis zouden zijn, maar tot mijn verbazing was alleen Robbie thuis. Robbie heeft mij de afgelopen tijd veel geholpen, sinds die mij een jaar geleden confronteerden met het feit dat het echt niet goed met mij ging. ik dacht het altijd wel goed te kunnen verbergen maar blijkbaar had rob mij door, tot de dag van vandaag weten de andere jongens hier niks van, van alles wat er met mij aan de hand was en misschien is dat ook wel beter zo, ik wil de jongens ook niet tot last zijn met mijn zorgen. ik voel me al zo schuldig tegenover robbie dat hij zo bezig is met mijn gezondheid.
ik ben eigenlijk altijd al onzeker geweest, over mijn uiterlijk, gewicht en of ik dik was, het ging een tijdje goed maar opeens gingen alle knoppen in mijn hoofd om. misschien hielp het feit dat mijn ex Kim het uitgemaakt had ook niet mee, ik voelde me alleen en ging over mezelf twijfelen, ik ging steeds minder eten, sliep veel en huilde veel, huilen deed ik altijd alleen op mij kamer zonder dat iemand het hoorden, ik wilde niet dat de jongens zoude denken dat ik zwak ben ofzo, ik at alleen mijn ontbijt, lunch en avond eten. het waren altijd kleine porties dus veel voeding kreeg ik niet binnen, als we een random eet wedstrijd deden of een video deden met eten had ik altijd last van een schuld gevoel, vaak ging ik heel veel sporten om alles wat ik binnen kreeg weer te verbranden maar soms ging ik ook overgeven zodat ik eigenlijk niks binnen kreeg en als dat allemaal niet goed genoeg voelde dan at ik niet voor een paar dagen lang. niemand had dit door totdat robbie een jaar geleden mij hoorde overgeven na de video ''alles bestellen van de kfc'' robbie vroeg wat er was en toen werd het me allemaal even te veel. ik moest huilen ik wilde me sterk houden maar het lukte me gewoon niet, ik heb robbie alles verteld hij schrok hier erg van en heeft er veel met me over gepraat. we hebben samen een afspraak gemaakt bij een therapeut en toen is zij op de conclusie gekomen dat ik een eetstoornis heb. rob heeft veel geholpen in het genezen het gaat steeds beter, bij lange na nog niet perfect, maar het komt goed
ik loop de woonkamer binnen en omhels robbie we houden de knuffel even vol en dan gaan we samen op de bank zitten, we praten over de formule 1 wedstrijd van het weekend en een beetje over youtube, ik blijf maar naar hem staren, naar zijn mooie blauwe ogen, zn bruine haar en zn schattige lag, altijd als ik robbie een knuffel geef krijg ik een beetje een raar gevoel in mn buik, iets wat ik bij de andere jongens niet voel, alleen bij rob soms gieren de gedachtes wel eens door mijn hoofd. '' zou ik verliefd op hem zijn, ben ik homo?'' maar ik zeg dan altijd weer tegen mezelf, nee matthy je bent niet verliefd op rob je kan niet verliefd zijn op rob hij is je beste vriend.
robbie pov:
ik hoor dat de voor deur opengaat ik hoop dat het matthy is die thuis kom ik ben erachter gekomen dat ik verliefd ben op matthy, eerst dacht ik dat deze gevoelens er alleen waren uit medelijden voor mat en zijn eetstoornis, ik kwam er achter dat hij zich zo voelde, het is een moment waar ik nog vaak aan terug denk hoe hij daar aan het huilen was in mijn armen hoe gebroken zijn stem klonk en hoe die vertelde dat dit al bijna een jaar zo ging ik moest en zal hem helpen, ik wil niet dat mijn beste vriend straks dood gaat aan ondervoeding of dat die word opgenomen in een ziekenhuis, dat was waar ik maar aan bleef denken, ik ging met mat praten en samen kwamen we tot de conclusie dat we met een therapeut moesten praten, ik heb mat belooft de jongens hier niks over te vertellen, dus ik hou mij natuurlijk aan mijn woord, mat ik en praten veel niet al te vaak over hoe het met hem gaat alleen als ik merk dat die zich niet goed voelt, vaak moet die dan een beetje huilen, ik heb echt medelijden met hem en wat die allemaal wel niet doorstaat
mat kwam binnen en gaf me een knuffel, gelijk kwamen de vlinders weer in mijn buik. wat hou ik toch van deze jongen hij geeft me altijd een veilig gevoel, ik weet dat ik hem alles kan vertellen en dat dit wederzijds is. nu is er niks met mij. met mij gaat het gewoon goed ik ben gelukkig met de mensen om mij heen. ik zou graag willen weten of matthy ook verliefd is op mij maar ik denk het niet, hij staart soms wel is maar me maar dat doe ik ook naar hem, mat en ik zaten samen op de bank en opeens zei matthy ''robbie ik moet je wat vertellen, ik wil onze vriendschap niet verpesten dus beloof me niet boos te worden'' ik word een beetje ban straks heeft die een terug val en durft die niks te zeggen. om mat niet al te veel zenuwem te geven antwoord ik rustig terug met '' vertel maar wat er is, ik zal niet boos worden beloofd'' mat kijkt me even lief aan en ik geef hem een klein knikje ''ik denk dat ik verliefd op je ben rob... ik weet het niet zeker maar altijd als ik alleen met je ben heb ik een raar gevoel in mijn buik en heb ik het gevoel dat ik verliefd ben, echt verlieft'' zei matthy met een onzekere ondertoon in zijn stem opgelucht geeft ik mat een kusje op mijn mond en geef hem een knuffel, ''ik ben ook verliefd op jou mat''
JE LEEST
all too well | mabbie
RomanceSoms zijn degenen van wie je het meest houd, degene die je heet meeste pijn gaan doen. Matthy over het algemeen een onzekere jongen die struggled met zijn mentale gezondheid, hij was ongelukkig en dacht dit altijd goed te verbloemen. Zijn toen nog...