Jin's POV
.
හොස්පිටල් එකේ පේ ෆෝන් එකෙන් මම ජූන් මට කෝල් එකෙන් කතා කරනකන් බලන් හිටියේ බීනීගේ ඩොක්‍යුමන්ට් වලට මොනවා කරනවද කියලා හිතාගන්න බැරි උන හන්දා. මොන දේ උනත් ජූන් බීනීට නම දෙයි කියලා හිතාගෙන මම එයාගෙ කම්පනි එකට කතා කරනකොට එතන හ සෝයෝන් තව දූරටත් හිටියේ නෑ. මම ජූන්ට කෝල් එක ට්‍රාන්සර් කරන්න කිව්වම එයා ට්‍රාන්සර් කරත් ජූන් ෆෝන් එක ගන්න ගොඩක් වෙලා ගියා.
'හෙලෝ.'
''ජ්-ජූන් මම-''
'මගේ ජීවිතේ අපායක් කරලා තමුන් තව මොකටද මනුස්සයෝ ආයේ මට කතා කරන්නේ? මෙතන ඔම්මායි අප්ප්පායි ඇවිත් තමුන් මොන ලෝකෙද අහනකොට මට කියාගන්න දෙයක් නෑ. තමුන් නැති මගේයි සූගෙයි ලෝකේ ලස්සනයි. ඒ නිසා අපේ ජීවිත වලට ඇවිල්ලා වද දෙන්නේ නැතුව ඉන්නවා. '
"ඒත් ජූන් මම-"
මම තව මොකුත් කියන්න කලින් ජූන් ෆෝන් එක කට් කරනකොට මම ආයේ කෝල් එකක් ගත්තේ බිනී ගැන එයාට කියන්න ඕනෙමයි කියලා හිතුන හන්දා. ඒත් ඒක කරන්න බැරි දෙයක් කියලා මගේ හිත කියනකොට මම එහා පැත්තෙන් ෆෝන් එක උස්සන්න කලින් මගේ අතේ තිබ්බ රිසීවර් එක තිබ්බා.
පේ ෆෝන් එකට ඔලුව තියාගෙන මම මොනවා කරනවද කියලා කල්පනා කරේ මම අද දවස ආවම කරන්න ඕනේ දේ ගැන කලින් හිතුවේ නැති නිසා. හැමදාම ඔලුව අවුල් කරගන්න ඕනේ නෑ කියලා මම ඒ ප්‍රශ්නෙට උත්තරෙ පස්සේ හොයා ගන්නවා කියලා හිතුවත් දැන් මට ආයේ ඒ ප්‍රශ්නේ පස්සට යවන්න බැරි තරමට මට වද දෙනකොට මට ඒකට කියන්න පුලුවන් උත්තරයක් තිබ්බේ නෑ.
"ජින් හ්‍යුන්ග්."
සූබින්ගේ කට හඩ ඇහෙනකොට මම ඒ පැත්ත බැලුවේ එයා අද එයි කියලා මම කොහොමත් දැනගෙන හිටපු නිසා. මම හිතුවා වගේම සූබින් මොනවදෝ ගොඩක් අතේ තියාගෙන මගේ ලගට ඇවිත් මගේ අතකින් අල්ලගත්තා.
"හ්‍යුන්ග් ඔයා අඩනවද? ඇයි මෙතන ? ඔයාට කලන්තේ වගේද ඔයා ඔහොම ඉන්නේ? ඔයා කොහොමද ඔහොම ඇවිදින්නේ? ඔයාගේ ස්ටිචස් වලට මොනවා හරි උනොත්? සූබින් කෝ?. ඉන්න මම වීල් චෙයා එකක් ගන්න."
YOU ARE READING
Thousand Miles | Nam × Jin | Completed
Fanfictionහැමදේටම මට සමාවෙන්න. අපේ සූ ඔයා එනකන් බලන් ඉන්නවා. මම ඔයා එනකන් බලන් ඉන්නවා. එන්න බැරිම නම් ඔයා අපේ පුතත් එක්ක සතුටින් ඉන්නවා කියලා මට කියන්න. අඩුම තරමේ ඔයාලා දෙන්න ජීවත් වෙනවා කියලා හරි මට දැනෙන්න දෙන්න. ~Na...
