Jin's POV
කනට වැදුන පාරට මම පිටිපස්සට වීසී වෙලා ගියා. මම බලාපොරොත්තු උනේ ජූන් මේ හැමදේම තේරුම් ගනීයි කියලා.ඒත් ඒ වෙනුවට මට හම්බුනේ අතපුරවලා ලොකු කනට පාරක්.
"ජ්-ජූන්"
"තමුන් ඒ පාර බොරු හද හද කියනවද? කියාගන්න දේවල් නැති හන්දා අනිත් මිනිස්සුන්ව අල්ලනවද? තමුන් එක එකා ගාවට ගියාට අනිත් මිනිස්සු එහෙම කරන්නේ නෑ."
"ජූන් එ-එහෙම"
"නවත්තගන්නවා..මම තමුන්ව ලගදිම මරලා දායි මේ විදිහට ගියොත්. මට ඇති වෙලා. මට ඇති වෙලා තමුන්ගේ බොරු අහ අහ ඉදලා. එක එක දවසට එක එක දේවල් කියාගෙන එනවා. මට ඇති වෙලා. මම වදින්නද ඕනේ තමුන්ට. මම වැදලා කිව්වොත් අපේ ජීවිත වලින් ඈත් වෙලා යනවද?"
"ජූන්."
"දැන් ඇති. මට කොච්චර කේන්ති ආවත් මම ඉවසගෙන ඉන්නේ තමුන්ට මම දවසකට හරි ආදරේ කරපු හන්දා.මාව මිනීමරුවෙක් කරන්න එපා. මගේ දරුවට අප්පා නැතත් පපා ඉන්න ඕනේ."
"ජ්-ජුන්."
"යන්න. දැන් යන්න"
"ජූන්"
"කිව්වම අහලා යන්න ජින්."
"මට ඉන්න දෙන්න.මට ඉන්න දෙන්න සූ එක්ක. මාව මැරෙයි ජූන්. මට ඉන්න බෑ සූ නැතුව."
"මම එකම දේ ආය ආය කියන්නේ නෑ කියලා ඔයා දන්නවා ජින්."
මගේ ඇස් වලින් කදුලු වැටෙනකොට මම ජූන් ලගට ගිහින් එයාගේ අතින් අල්ල ගත්තා. ජූන් මගේ අත ගසලා දාලා අනිත් පැත්ත හැරුනම මම එයා ලග දණ ගැහුවේ පොඩ්ඩක් හරි එයාගේ හිත ඒකෙන් වෙනස් වෙයි කියලා..
"මට ඉන්න දෙන්න. මට දරුවා එක්ක ඉන්න දෙන්න. මට ඉන්න-"
"යන්න දැන්."
"මට ඉන්න දෙන්,-"
"යන්න දැන් ජින්."
"ජූන්-"
"කිව්වම අහලා අපේ ජීවිත වලින් යනවා ජින්."
"මට ඉන්න දෙන්න. සූට සනීප වෙනකන් මට ඉන්න දෙන්න. අඩුම තරමේ සූ නැගිටිනකන්වත්. මට මගේ දරුවා එක්ක ඉන්න දෙන්න. මම කොහොමද හුස්මක් ගන්නේ මගේ දරුවා අසනීපයෙන් ඉන්නකොට. මට ඉන්න දෙන්න ජූන්."
ESTÁS LEYENDO
Thousand Miles | Nam × Jin | Completed
Fanficහැමදේටම මට සමාවෙන්න. අපේ සූ ඔයා එනකන් බලන් ඉන්නවා. මම ඔයා එනකන් බලන් ඉන්නවා. එන්න බැරිම නම් ඔයා අපේ පුතත් එක්ක සතුටින් ඉන්නවා කියලා මට කියන්න. අඩුම තරමේ ඔයාලා දෙන්න ජීවත් වෙනවා කියලා හරි මට දැනෙන්න දෙන්න. ~Na...
