NO STANDARDS

"ΣΒΑΝΤΙΣΤΑΝΑ"

Έχω αρχισει να αγωνιώ για το βράδυ.
Τι θα περάσω πάλι απόψε ;
Μου απαγόρευσε να βγω από το δωμάτιο μέχρι να με φωνάξει.
Φυλακισμένος στο ίδιο μου το σπίτι δηλαδή.

Πέντε ώρες αργότερα....

"Μάνο ..."

Ακούω το όνομα μου αλλά δυσκολεύομαι να ανοίξω τα μάτια μου.Τι ώρα είναι ρε φίλε;
Είναι μέρα ή νύχτα;

Τρίβω τα μάτια μου και σηκώνομαι να ρίξω λίγο νερό στο πρόσωπο μου.

Μετά από τόση αναμονή η αλήθεια είναι ότι φοβάμαι να βγω από το δωμάτιο μου.

Ανοίγω διστακτικά την πόρτα.

Πριν μπω στο σαλόνι μου έρχεται μια μποχα....
Τι σκατα λιβανιζει;
Αυτή με ετοιμάζει για καλόγερο .

Κι εκεί που είμαι προετοιμασμένος να βρω μέχρι και παπά στο σαλόνι για ευχέλαιο ...πιάνομαι απροετοίμαστος .

Ελάχιστο φως διαχέεται στο χώρο από κάποια κεριά έχει μετακινήσει τα περισσοτερα έπιπλα ,έχει αλλάξει θέση στον μεγάλο καναπέ και τον έχει βάλει μπροστά στην τηλεόραση ,έχει μετακινησει το τραπεζάκι του σαλονιού κι έχει στρώσει στη θέση του αυτά τα χάλια που είναι σαν  φελιζολ που είναι για γιόγκα.Μικρα αρωματικά στικ βγάζουν ελάχιστο καπνό υπάρχουν διάσπαρτα στο χώρο ,δεν ήταν λιβάνι τελικά και εδώ που τα λέμε δεν είναι και τόσο χάλια...

"Γεια....;"

Τι στο διάολο μόνο μου με άφησε ;Που πήγε;

"Κάθισε στον καναπέ κι έρχομαι.''

Ρε που έμπλεξα...

Κάθομαι στον καναπέ μετανιωμένος για άλλη μια φορά για όλο αυτό.
Αλλά και ανυπομονος ,ωφειλω να ομολογήσω ότι μου εξάπτει τη φαντασία κάθε φορά κι ενώ μουρμούραω στο τέλος περναω καλά.