NO STANDARDS

8."ΕΣΈΝΑ..."

"Δεν φταις εσύ,ΕΓΩ φταίω που σε άκουσα,που δέχτηκα αυτή την παράνοια.
Μάνο μου ούτε που θα καταλάβεις ότι ζει μαζί σου,είναι δουλειά, σπίτι, σπίτι δουλειά..."

Μονολογω εδώ και ώρα μιμούμενος τις παπαριές που μου έλεγε η Κλειώ για να δεχτώ να συγκατοικησω μαζί της.

Αυτή με παρακολουθεί προσπαθώντας να κρύψει το χαμόγελο της κι ο άλλος ο ηλίθιος τον παίρνει στον καναπέ (τον ύπνο εννοώ)

Εγώ έχω τον πόνο μου κι αυτός ο αναίσθητος κοιμάται....

Του πετάω ένα μαξιλάρι που βρίσκω στον καναπέ και αναπηδαει τρομαγμένος.

"Τι έγινε;"

Αναρωτιέται κιόλας...

"Τίποτα αγάπη μου,εδώ ο Μάνος μας εξηγεί ότι τον ενοχλεί η Ρόζα,χωρίς να τον ενοχλεί ουσιαστικά"

"Τι έγινε ρε στην έπεσε;"

"Θα σου λεγα ηλίθιε ..."

"Καταλαβα, δεν στην έπεσε..."

"Θα σκάσεις επιτέλους;"

"Τη γουστάρεις..."

"Δεν ξανακοιμασαι καλύτερα;Όλο μαλακίες λες"

"Φυσικά.Ελα μωρό μου πάμε για ύπνο.."

Είπε δείχνοντας την Κλειώ.

"Μπράβο ρε,ωραίοι φίλοι είστε..."

"Ρε θα μας πεις επιτέλους τι σκατα σου έκανε το κοριτσάκι;Τόσες ώρες εδώ και όλο μαλακίες λες,χαλάσαμε και το ...."

"Χάρη...."

Του φωνάζει η Κλειώ για να τον μαζέψει.

"Τον ύπνο μας θα έλεγα μωρό μου,τον ύπνο μας..."

"Μου τη δίνει....Μια είναι αόρατη και από την άλλη με τρελαινει με τις αλλοπροσαλες μεταμφιέσεις της και στο τέλος πάντα μου τη λέει, έχει τον τρόπο να μου την πει χωρίς καν να προσπαθήσει κι εγώ μένω μαλακας κάθε φορά"

"Τελικά, είναι έξυπνη η μικρή,κοίτα να δεις που θα αρχίσω να την συμπαθώ.."

"Χάρη δεν βοηθάς...."

Του λέει με νόημα μπας και το βουλώσει, αλλά που τέτοια τύχη....

"Τώρα εσένα σε ενοχλεί που είναι αόρατη ,που ντύνεται ότι να ναι ή που στην λέει;"

Συνεχίζει η άλλη έξυπνη της υπόθεσης...

"Εέεε;"

"Τι ε;Τι σε ενοχλεί λέω..."

"Όλα με ενοχλούν,νομίζει ότι είναι έξυπνη η ψυχολογα, αλλά θα της δείξω εγώ..."

"Ώραια... αφού το λύσαμε,να κοιμηθούμε τωρα;"