NO STANDARDS

7."ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ"

Αυτό είναι από τα Άγραφα....

Το κορίτσι δεν πάει καλά!

Μπήκα σπίτι και για ακόμα μια φορά μου κόπηκαν τα πόδια....

Μια απαίσια μουσική βαρουσε στα αυτιά μου,που ανάθεμα κι αν καταλάβαινα τι έλεγε...
Και μέσα σε όλη αυτή τη βαβούρα σκάει μπροστά μου χορεύοντας ή μάλλον χοροπηδώντας η Κινέζικη εκδοχή της Μπάρμπι κι όταν λέω κινεζική το εννοώ, δεν ξέρω πως λένε τις κούκλες στην Κίνα,αλλά αυτή εδώ μου θυμίζει κάτι τέτοιο....

Γαλάζιοι κεφτεδες στην κορυφή του κεφαλιού που καταλήγουν σε αλογοουρες λίγο κάτω από τον ωμο,ροζ αφέλειες κρύβουν σχεδόν τα μάτια,λευκό κοντομανικο πουκάμισο κλειστό μέχρι το λαιμό και καρό λαχανί φούστα με μακριές μωβ κολεγιακες  καλτσες.

Τι μου κουβαλησε μέσα στο σπίτι μου το αλλοπροσαλο;

Κλείνω τη μουσική και με κόπο καταφέρνω να ακινητοποιησω το πολύχρωμο πλάσμα μπροστά μου κι αφού τα καταφέρνω το γυρνάω προς το μέρος μου.

"Γειά..."

Λέει φυσώντας το μαλλί από το μάτι και μου παίρνει λίγα λεπτά για να συνειδητοποιήσω αυτό που βλέπω...

"Ρόζα....?"

Αμέσως αλλάζει έκφραση.

"Έχεις καταντήσει γραφικός, το ξέρεις;"

Μου λέει εκνευρισμένη

Ορίστε που μου την λέει κιόλας..

"Τι είναι αυτό πάλι κορίτσι μου;"

Χαμογελάει πονηρά και μου κάνει νάζια;

Αυτή κάτι παίρνει....

"Αχ τι ωραία που τα λες;;;"

Καλα ότι δεν πάει καλά το έχω εμπεδώσει,απλά ακόμα δεν έχω αποφασίσει αν πρέπει να φοβάμαι...

"Ρόζα συνέλθε και πες μου τι είναι αυτό;"

Έδειξα με το χέρι μου το ουράνιο τόξο.

"Ααα θα πάω σε ένα κ pop party απόψε με κάτι φίλους, δεν είναι τέλειο;;"

"Τι να σου πω κορίτσι μου... έτσι θα πας;"

"Ε τι να μην τους τιμήσω;"

Χτυπάω το κεφάλι μου, κυριολεκτικά!!!!

Και παράλληλα χτυπάει κι η πόρτα,πάω να ανοίξω και παράλληλα ρωταω

"Ποιους...;"

Τι ήθελα και ρωταγα......;
Ανοίγω και τι να δω.....;

Ένα κινέζο Ρουβά και έναν Κινέζο  sin boy....
Δεν μπορώ να τους περιγράψω αλλιώς.... ειλικρινά!

Και δεν το λέω υποτιμητικά....
Ίδιοι ήταν...
Ο ένας μαύρο μαλλι και χαμόγελο κρεστ ντυμένος με δερμάτινο παντελόνι και λευκό πουκάμισο
κι ο άλλος πορτοκαλί καρέ με φορμες

"Τα παιδιά..."

Μου λέει όλο χάρη.

Και μου ξεκινάνε κάτι τσιαουχαου μιαου δεν καταλαβαίνω γρι....

Κι αρχίζει η δικιά μου κάτι τσαμαγια τα Μάλια ... Κάτι τέλος πάντων και...

Ώπ...η "δικιά μου".....σχήμα λόγου καθαρά.
Η δικιά μου συγκάτοικος εννοούσα, όχι ότι θα μπορούσε να είναι και τίποτα άλλο...

Αν κι αν την προσέξεις καλύτερα,σήμερα φαίνεται περισσότερο δέρμα και από όσο βλέπω μάλλον έχει ωραίο σώμα,τι το κρύβει;;;;;

Τι σκέφτομαι....;

Αφήνω τις βλακείες στην άκρη και συνεχίζω.

Και λένε τα δικά τους χαμογελώντας και τα παίρνω κρανίο και στο τέλος μου ρίχνει κι ένα  τσατσιε ή όπως στον πουτσο λέγεται ,τους πιάνει αγκαζε και φεύγουν αφήνοντας με να αναρωτιέμαι αν με έβρισε....

Το κεφάλι μου πάει να σπάσει,μου τη δίνει τόσο πολύ....

Σκέφτομαι τι να κάνω....
Μου παίρνει λίγη ώρα αλλά το βρίσκω.

Αυτό είναι,αυτοί θα την πληρώσουν για όλα,αυτοί φταίνε έτσι κι αλλιώς....

Σηκώνω το κινητό και πληκτρολογώ...

Δέκα φορές χτυπησε,την εντεκατη το σήκωσαν....

"Μμμμ"

"Δεν θέλω να ξέρω τι κάνατε κι αργήσατε να το σηκώσετε...μαζευτείτε κι έρχομαι από εκεί."

Ότι κι αν έκαναν δεν με νοιάζει...

"Μάνο μου,όλα καλά;"

"Όλα σκατα."

"Έπαθες κάτι;"

Τι της λες τώρα;;;;

"Ναι συγκατοικω με μια....μια... που κοντεύει να με τρελάνει και για όλα φταίει η κολλητή μου, αυτή που εγώ της συμπαρασκεκομουν,γύρισε και με έριξε στο λάκκο με τα φίδια"

"Μάνο παραλογιζεσαι.."

"Έρχομαι"

Της το έκλεισα στα μουτρα;
Ναι.
Της άξιζε;
Εννοείται.

Παίρνω κλειδιά και φεύγω,έχω να τους τα ψάλλω για τα καλά!

Αγαπημένες κι αγαπημένοι μου,...
Νέο κεφάλαιο και δεν περιγράφω...

Όπως πάντα περιμένω εντυπώσεις...

Μέχρι το επόμενο...

xxx