NO STANDARDS

3 ."ΡΟΖΑ"

Ανοίγω τα μάτια μου και κοιτάω το ρολόι.
Πήγε τρεις ε;;
Ε βέβαια με τόση κούραση;

Τεντωνομαι στο κρεβάτι και πετάγομαι απότομα.

"Αμάν...η χαζή"

Κάνω ένα μπάνιο και βάζω μια φόρμα.

Για να δούμε τι κάνει αυτή εδώ μέσα...

Ανοίγω την πόρτα του δωματίου μου και η αλήθεια είναι ότι μυρίζει κάτι ευχάριστα εδώ μέσα, κάτι μου θυμίζει αυτή η μυρωδιά...
Α ναι μυρίζει καθαριότητα.

Προχωράω και την βλέπω στην κουζίνα να σκαλίζει τα ντουλάπια.
Φοράει μια μακριά φούστα, φαρδιά μέχρι τον αστράγαλο κι ένα τεράστιο πουλόβερ ζιβάγκο που με κάνει να απορώ πως δεν έχει σκάσει εδώ μέσα.

"Γεια"

Πετάχτηκε σαν ελατήριο

"Καλώς τον,πως κοιμήθηκες,ξεκουραστηκες καθόλου,ελπίζω να μη σε ξύπνησα..."

Τόσες πολλές ερωτήσεις....

Έρχεται κοντά και με πιάνει από το χέρι,με τραβάει και με βάζει να κάτσω στην καρέκλα της κουζίνας.

"Θες καφέ,μήπως θες πρωινό,μήπως θες να βάλω φαγητό,έκανα παστίτσιο δεν ξέρω αν σου αρέσει,θες να κάνω κάτι άλλο;"

"Ώπα,Ώπα ...."

Πιάνω το κεφάλι μου γιατί με τόσες ερωτήσεις ζαλίστηκα.

"Μαγειρεψες;"

"Ναι;"

Μου λέει διστακτικά και φτιάχνει τα χοντρά στρογγυλά γυαλιά της καλύτερα στο πρόσωπο της.
Δεν έχω συνηθίσει, συνήθως μαγείρευα εγώ οπότε το θυμόμουν και κάτι απλό βέβαια γιατί η Κλειώ δεν το έχει!
Μόνο γλυκά έφερνε.

Το μάτι μου πέφτει στην καφετέρια και πάω να σηκωθώ και με αποτρέπει.

"Θα σου βάλω εγώ,πως τον πίνεις;"

"Για σήμερα, σκέτο"

"Αμέσως"

Μου έβαλε καφέ και έκατσε απέναντι μου,στηριξε το σαγόνι της στα χέρια της και με κοιτούσε περιεργα,με επεξεργαζόταν, εντάξει είναι λίγο περίεργο όλο αυτό.

"Όλα καλά;"

"Πολύ καλά , ευχαριστώ εσύ;"

Καλά αυτή θα με τρελάνει...

"Ήρθαν τα πράγματα σου;"

"Ναι είναι όλα τακτοποιημένα"

"Μάλιστα.Και δουλεύεις με τα παιδιά;"

"Ναι.Δηλαδη δούλευα, ήταν κάτι προσωρινό γιατί θέλω να κάνω ένα μεταπτυχιακό εξ αποστάσεως και θέλω να αφιερώθω σε αυτό."