NO STANDARDS

10."ΔΕΝ ΘΑ ΕΊΝΑΙ ΕΎΚΟΛΟ..."

Μια ώρα κάθομαι στην κουζίνα,έχω πιει τρία φλιτζάνια καφέ,η ώρα έχει πάει τρεις το μεσημέρι κι εκείνη δεν έχει εμφανιστεί ακόμα....

Θα βάλω και τέταρτο τελικά...

Τέσσερις πάρα τέταρτο ακούω πόρτα.

Επιτέλους...

Θα πάθαιναν τα νεύρα μου με τόσους καφέδες...

Ποιος ξέρει τι ήπιε χθες βράδυ και δεν μπορεί να σηκωθεί...

Ρε..λες να ήταν μεθυσμένη και να περιμένω τσάμπα τόσες ώρες;
Λες να μη θυμάται τίποτα;

Μπαίνει στην κουζίνα χαμογελώντας

"Καλημέρα"

"Καλημέρα"

Της δείχνω το φλιτζάνι με τον καφέ που της έχω βάλει στο τραπέζι.
Δείχνει να εκπλήσσεται.

"Για μένα;''

Δείχνει ενθουσιασμενη.

Κουνάω θετικά το κεφάλι.

"Ευχαριστώ"
Πιάνει το φλιτζάνι να πιει.

Ε τι τόσες φορές μου έχει φτιάξει εκείνη,να μην ανταποδωσω μια φορά....

"Δεν ξέρω πως τον πίνεις οπότε καλύτερα να βάλεις εσύ ζάχαρη"

Το κατεβάζει και παίρνει το δοχείο με τη ζάχαρη.

Βάζει δύο κουταλιές και το σημειώνω στο πίσω μέρος του μυαλού μου

Πίνει μια γουλια,πίνει δεύτερη...
Δεν της μιλάω

Κοντεύει να τον τελειώσει κι ακόμα δεν έχει πει λέξη.

Ρε λες να μη θυμάται;

"Λοιπόν....;"

"Τι λοιπόν;"

"Για αυτό που λέγαμε χθες.."

"Ποιο απ'όλα;"

Τώρα αυτή με δουλεύει;;
Σίγουρα με δουλεύει, το βλέπω στα μάτια της.
Συνεχίσω...

"Για την εργασία..."

"Ναι τι;"

Με δουλεύει και με δουλεύει τρελά κι εγώ είμαι μαζοχας που το επιτρέπω, αλλά   έχει πλάκα για κάποιο λόγο όλο αυτό...

"Θα ξεκινήσουμε...;"

"Εε... είσαι σίγουρος;"

Με κοροϊδεύει;
Αυτή δεν λυσσαξε να το κάνουμε;

Εννοώ την εργασία.

"Το υποσχθηκα και κρατάω το λόγο μου"

"Σε προειδοποίησα δεν θα είναι εύκολο...."

"Ρόζα τελείωνε γιατί χάνω την υπομονή μου..."