NO STANDARDS

5."ΑΥΤΌ ΜΑΣ ΈΛΕΙΠΕ..."

Έχω δώσει ρέστα σήμερα,η Άννυ έχει φέρει ενα ζευγάρι πολύ φρέσκο, είναι λίγο καιρό μαζί παρόλα αυτά είναι πολύ ανοιχτοί με το όλο θέμα.
Η κοπέλα είναι κατηγορία μοντέλου,αλλά κι ο φίλος της δεν πάει πίσω.
Εντάξει Μάνος δεν είναι...αλλά χαιρομαι για την Άννυ, συνήθως παίρνει μπάζα.

Ακούω την πόρτα να ανοίγει και ξαφνικά μου κόβεται η όρεξη.
Καταραμένη ψυχολογα....

Σταματάω ανορεχτα και δίνω σημα ότι τελειώσαμε.

Είναι και έξι το πρωί.

Κάνω ένα ντους ,ρίχνω κάτι πάνω μου,ίσα για να βγω από το δωμάτιο.

Σκοτάδι.

Ανοίγω το φως και πάω κουζίνα.Βαζω να φτιάξω καφέ.

Ακούω την πόρτα της να ανοίγει, αλλά μέχρι να γυρίσω προς το μέρος της έχει ξανακλεισει.

Δέκα λεπτά αργότερα έρχεται στην κουζίνα.

"Καλημέρα,πως και τόσο πρωινος;"

Τη βλέπω να φοράει κάτι τεράστιες φόρμες, φοράει τα γυαλιά της κι ευτυχώς τα μάτια και τα μαλλιά της έχουν έρθει στη φυσιολογική τους μορφή.

"Φτιάχνω καφέ,θες;"

"Θα έφτιαχνα εγώ."

"Το ξέρω,όπως κάθε μέρα..."

Τη βλέπω να χαμηλώνει το κεφάλι.

Δεν καταλαβαίνω γιατί το κάνει, όχι ότι με χαλάει αλλά...

"Πως πέρασες;"

Τη ρωτάω από καθαρή περιεργεια,περιμένω να ακούσω τα συμπεράσματα της για την αντίδραση των ανθρώπων στην εξωτερική τους εμφάνιση.

"Όπως ακριβώς περίμενα , καμία έκπληξη.Εσυ;"

Τώρα έτσι όπως τη βλέπω ακόμα και με τις γυαλαμπουκες, είναι γλυκιά, τουλάχιστον καλύτερα από πριν σίγουρα...

Δεν πρόλαβα να απαντησω κι εμφανίστηκε η Άννυ αναμαλλιασμενη.

"Καφές είναι αυτός;θέλω κι εγώ"

Πήγε να τραβήξει την κούπα από τα χέρια μου και απομακρύνομαι

"Καφέ σπίτι σου"

Την μετακίνησα προς το σαλόνι.

"Είσαι βάρβαρος..."

"Είμαι.Οι άλλοι που είναι;"

"Έρχονται."

Πάνω στην ώρα εμφανίστηκαν κι εκείνοι.
Μας είδαν μαζεμένους και μπερδεύτηκαν

"Να φύγουμε ή θα συνεχίσουμε...;'

"Μη σας κρατάμε.."

Καλά αυτός κοιτάει τη Ρόζα....;

Την πλησιάζει και της χαϊδεύει το μάγουλο.

"Κρίμα... και ήλπιζα να μας κάνεις παρέα..."

"Μια άλλη φορά."

Απαντάει χαμογελώντας.

"Πάντως εγώ μπορώ και τώρα..."

Της κλείνει το μάτι..

Αυτό μας έλειπε.......
Τι το κάναμε εδώ μέσα;
Κι αυτή τι του δίνει θάρρος;

"Άντε στο καλό τώρα.."

Τους ξαποστελνω άρον άρον κλείνοντας βιαστικά την πόρτα πίσω τους.

"Καλέ γιατί τους εδιωξες τους ανθρώπους;"

"Νυσταξα και είμαι κουρασμένος,σου αρκεί σαν δικαιολογία;"

Κατευθύνομαι προς το δωμάτιο μου όταν επιταχύνει το βήμα της κι έρχεται δίπλα μου.

"Μάνο...θα μου πεις... ;"

Γυρνάω απότομα να την κοιτάξω.

"Τι να σου πω;"

"Για όλο αυτό,για την φιλοσοφία σας,τα βασικά τα ξέρω,θέλω να πω θεωρητικά ξέρω ,αλλα θέλω και τη δική σας αποψη.Σε παρακαλώ..."

Με κοιτάει σαν κουτάβι

"Δεν πας καλά..."

"Γιατί ρε Μάνο,θα με βοηθήσει πολύ,σε παρακαλώ...."

"Σταμάτα να με κοιτάς σαν πληγωμένο κουτάβι.Δεν υπάρχει τίποτα να ψυχολογησεις εδώ, είμαστε ενήλικες που απολαμβάνουμε το σεξ.Τελεια."

"Έτσι νομίζεις....."

Μουρμουρισε.

''Ειπες κάτι;;;;"

"Όχι...λέω δεν θα σε ενοχλώ,θα μου πεις ότι θες εσύ, οπότε θες εσύ.."

"Θα δούμε..."

Την κάνω από εδώ γρήγορα πριν υποκύψω.

"Μάνο..."

"Τι είναι;"

"Ευχαριστώ.''

Φευγω τώρα.!!!

Μα τι σόι πλάσμα είναι αυτό τέλος πάντων...;

Αγαπημένες κι αγαπημένοι μου
Νέο κεφάλαιο κι ότι καταλάβατε...

Όπως πάντα,περιμένω εντυπώσεις...

Μέχρι το επόμενο...

xxx