NO STANDARDS

4."ΑΡΧΊΣΑΜΕ..."

Έχουν περάσει τρεις μέρες από τότε που ήρθε στο σπίτι η νέα μου συγκάτοικος.
Κάθε μέρα το σπίτι αστράφτει από καθαριότητα και υπάρχει πάντα καλομαγειρεμενο φαγητό.
Όσο για τον καφέ μου...όταν σηκώνομαι υπάρχει πάντα φρεσκοφτιαγμενος καφές κι ένα ποστ ιτ με μια καλημέρα και μια χαμογελαστή φατσούλα κολλημένο πάνω στην καφετέρια.

Για κάποιο λόγο με κάνει να χαίρομαι ένα μικρό κομμάτι χαρτί.

Όσο για την Ρόζα;
Μερικές φορές νομίζω ότι είναι φάντασμα κι όλα αυτά είναι της φαντασίας μου .

Εγώ νόμιζα ότι δεν θα με άφηνε σε χλωρό κλαρί,αλλά εκείνη τρεις μέρες τώρα είναι εξαφανισμένη

Οπότε ακούω κάποιο θόρυβο πετάγομαι αμέσως στο σαλόνι, αλλά έχει εξαφανιστεί ήδη.

Όχι ότι με νοιάζει ιδιαίτερα,αλλά στο ίδιο σπίτι μένουμε τέλος πάντων...

Κάθομαι στον καναπέ όταν ακούω την πόρτα του δωματίου της να ανοίγει.

Σε τσακωσα...

Γυρνάω απότομα και μου κόβονται τα πόδια.Μηχανικα πετάγομαι όρθιος.

"Παναγία μου..  "

Επικαλουμαι όλα τα θεία να με βοηθήσουν γιατί μόλις εισέβαλε στο σαλόνι η ενήλικη μορφή της Σαμάρα..
Ξέρετε το κοριτσάκι από το θρίλερ...

"Τι έπαθες καλέ;"

"Ρόζα...;"

"Παρακαλώ.."

Τα καστανά μαλλιά της έχουν μεταμορφωθεί σε έναν εβένινο καταρράκτη,το βικτωριανό κατάμαυρο φόρεμα της δεν αφήνει ίχνος δέρματος σε κοινή θέα,τα χέρια της είναι καλυμμένα με δερμάτινα γάντια και το δαντελενιο βέλο κρύβει το πρόσωπο της.

Σηκώνει το μαύρο πανί από το πρόσωπο της και βλέπω μια εντελώς διαφορετική παρουσία από αυτή που γνώρισα.

Τα μάτια της έχουν ένα ξεθωριασμένο γαλάζιο χρώμα που την κάνουν εντελώς απόκοσμη .Τα βλέφαρα είναι βαμμένα μαύρα,το ίδιο και τα χείλη,όμως όλο το υπόλοιπο πρόσωπο είναι κατάλευκο,ένα χρώμα  τύπου , το εκρου του νεκρού...

"Τι έπαθες;"

"Εσύ τι έπαθες, κάνεις λες και είδες φάντασμα"

"Συγνώμη κιόλας αλλά δεν έχω συνηθίσει να εισβάλλει στο σαλόνι μου η νεκρή νύφη..."

"Χαχα... τέλεια..."

Γελάει;
Τι είναι τόσο αστείο;

"Το τέλειο που το βρήκες; Παραλίγο να πάω από καρδιά"