Because of the water-1D

Chapter 1: There we go

Because of the water

Chapter 1: Here we go
___________________

Vandaag is het zover, het is namelijk de dag dat ik naar Thailand ga, het wordt een reis die ik al heel lang wilde maken en nu eindelijk ga doen. Even weg van de universiteit in London. Ik studeer namelijk op het Imperial college.

Het is een plek waar je je snel thuis voelt, de mensen zijn erg vriendelijk en je krijgt goed les. Hierna ga ik naar het 2de jaar wat ik best wel spannend vind en me toch op verheug. Maar dat duurt nog wel even. Ik wil er namelijk even een tijdje tussenuit. Een beetje rust, dat is wat ik nodig heb.

Het duurde best wel lang voordat mijn ouders ja zeiden. Ik weet zelf ook wel dat ik pas 20 ben en dat Thailand ver weg is. En ik weet ook dat er van alles kan gebeuren maar als je een moeder hebt die zo bezorgd is als de mijne, dan ben je wel snel op alles voorbereid.

"Charlie, heb je dit mee, vergeet je dat niet?"

Hoe vaak heb ik dat wel niet gehoord deze week? Natuurlijk ben ik dan degene die haar gerust stelt.

"Ja, mam dat heb ik al ingepakt." zuchtte ik.

Ik werp een laatste blik in de spiegel. Een confi outfit leek me het handigst. Het wordt namelijk een lange vliegreis. Maar dat maakt mij niet heel veel uit vliegen vind ik juist leuk. Waar is mijn tas eigenlijk? Serieus waarom vraag ik me dat nu af?

"Charlie, we vertrekken over 10 minuten." hoor ik mijn moeder roepen.

"Oke, een momentje ik kan mijn tas niet vinden."

Ik kijk mijn kamer rond, waar is dat ding nou? Altijd weet ik hem te vinden en nu lijkt het foetsie weg. Misschien onder mijn bed, in de kast?

Ik buk en zet mijn knieën op de grond, hier ook al niet. In de kast dan? Ik moet serieus echt weg ik heb hier geen tijd voor. Met een ruk maak ik de kast open.

"Eindelijk hier ben je." zeg ik.

Ja, dat is waar ook ik praat vaak tegen mezelf. Zo heb ik toch een bepaald gevoel dat er iemand hier is. Niet dat ik eenzaam ben totaal niet zelfs, ik ben juist een mensen mensen mens? Kan je het nog volgen?

Ik pak mijn tas uit de kast en stop al mijn spullen erin. Ja, volgens mij kan ik gaan, ik werp een laatste blik in mijn studenten kamer. Ziet er best wel netjes uit.

Ik loop langzaam naar de kleine woonkamer, waar mijn vader en moeder op me staan te wachten. Zij zullen me naar het vliegveld brengen.

''Nou net op tijd.'' zegt mijn moeder een beetje afkeurend.

''Ja, mam sorry ik was even opzoek naar mijn tas.''

''Charlie, wat moet dat nou met jou? Straks raak je nog je paspoort kwijt voordat je eenmaal in het vliegtuig zit.'' ze geeft me een strenge blik.

Uhm wat moet ik hier op zeggen?

''Lieverd, laten we nou gewoon gaan rijden het verkeer is waarschijnlijk hartstikke druk in London. Je weet wat voor een chaos het is.'' zegt mijn vader.

''Oke, laten we gaan dan.. Charlie heb je alles bij je?'' vraagt ze.

''Ja, mam ik heb alles bij me paspoort, mobiel, portemonnee, vliegtickets en de hele shit zooi.

''Charlie, let op je woordkeuze meisje.''

''Oke, dames laten we gaan ik rijden, ik neem je tas mee Char.'' zegt mijn vader.

Ik snap het wel ik bedoel ik ben voor een lange tijd weg. Maar ik ga naar Thailand naar mijn tante en oom die daar een vakantie huis hebben. Ik heb er ook zin in om mijn neefje Logan weer eens te zien, wat is dat lang geleden.