30 Aralık 2026
"Cidden sabahın köründe çıkmak zorunda mıydın?" Diyerek Amy'e ters bir bakış attım. "Hadi ama Sonic. Eğer biraz daha erken kalkmasaydık çocuklar uyanacak ve kasabadaki karları bitireceklerdi." Saat daha altıydı. Gece yoğun bir şekilde kar yağınca sabaha kadar tutmuştu. Haklı olabilirdi. Sonuçta geçen sene kar tutmamıştı fakat bu altıda kalkmamız için bir neden sayılamazdı. Beni çekiştire çekiştire yürümeye çalışıyordu. "Nereye gidiyoruz?" diyerek sordum. "Kasaba meydanına."
Beni kasaba meydanına kadar çekmeye kararlı duruyordu. "Pekala" diyerek elinden kurtuldum ve onu kucağıma aldım. "Sonic ekspresini tercih ettiğiniz için teşekkürler. Gideceğimiz noktaya bir kaç saniye sonra varırız. Hizmet memnuniyetini bildirmeyi unutmayın." O daha bir şey diyemeden ben kasabaya varmıştım. Diğerleri bizi bekliyor gibi gözüküyordu. Amy'i yavaşça aşağı indirdim. "Hizmetden memnun musunuz?" diyerek göz kırptım.
"Çok çok." diyerek gülümsedi. "Nerede kaldınız kardan adam olduk?" diyen Silver'a baktım. Keyfi yerinde duruyordu. Blaze yerden biraz kar alıp kar topu yaptı ardından Silver'a attı. "Eee ne bekliyorsunuz? Burası savaş meydanı böyle mi duracaksınız?" Eh girmiştik bir kere savaşa. Kaçmak yakışmazdı.
Shadow'a bakındım. Cream ile kenarda kardan adam yapıyordular. Garip. Shadow bugün daha sakin duruyordu.
Dikkatimi diğerlerine yönelterek savaşa devam ettim. Shadow'un kafasından neler geçtiğini anlamak zordu ve bu yüzden uğraşmama bile gerek yoktu.
Yerden kar alıp iki elimle sıkıca sıkıp şekil verdim. "Hazır olun bomba geliyor!"
Akşama doğru kasabadaki cafelerden birine girdik. Resmen kardan adam olmuştuk. Sadece havuçlarımız ve kömürlerimiz eksikti...
Birer sıcak çikolata sipariş edip masaya yerleştik. Cream akşama doğru hava karardığından eve dönmüştü.
"Söylesenize yarın saat kaçta buluşuyoruz?" Blaze'in sorusuna karşılık herkes bana dönmüştü.
"Akşam buluşuruz. Gece yarısına en fazla iki saat kala buluşursak festivali gezerken zamanda geçer."
Herkes bunu onaylayınca konuşmaya devam etmişlerdi. Bugün kesinlikle tarihe geçmesi gereken bir gündü. Shadow'un somurtan ağzı biraz daha yukarı doğruydu. Amy ile konuştuğunu anlamam biraz zamanımı almıştı. Yüzümü ekşiterek ona bakttım. Onun ne haddineydi ki Amy'e böyle gülümsüyordu. Bir an duraksayıp kendime gelmeye çalıştım. "Sakin ol Kirpi Sonic." Ne yapacaktım kıskançlık krizine mi girecektim. Eh! Bu bana kesinlikle ters! Masanın diğer bir ucunda olduğumdan sanırsam ne konuştuklarını duyamıyordum ama güzel bir konu olmalıydı ki oldukça keyif alıyor gibi duruyordular. Herneyse... Bundan banane ki(!)
Herkes evlerine dağılmıştı. Ben ve Amy dışında... Kendime ne kadar sakin olacağımı söylesemde bu beni daha da geriyor gibiydi.
"O zaman yarın görüşürüz Sonic!" demesiyle ona döndüm. O ise gülümseyip ardından yürümeye geçmişti. İster istemez dişlerimi sıkıp onun kolundan tuttum. Ne yapıyordum ben? Ne yazık ki hiçbir fikrim yok...
"S-Sonic?"
Kolunu tutarken kafamı aşağı eğdim. "Onunla ne konuştun?" sesim hafiften titremişti. Sinirden mi yoksa yaptığım şeyin yanlış olduğu zihniyetinden mi?
"Anlamadım?"
"Shadow ile ne KONUŞTUN!" sesim ister istemez o kadar yüksek çıkmıştı ki Amy'nin sarsıldığını tuttuğum kolundan hissettim. Hışımla kolunu bıraktım. O ise sanki bunu bekliyormuş gibi kolunu tutarak birkaç adım geriye gitti.
Yüzüne hızlıca yalandan olduğu belli olsada bir ciddiyet yerleştirmeye çalıştı.
"Bu seni neden ilgilendirsin ki?"
"Umrumda değil! Ona nasıl gülebilirsin!" Lanet olsun! Delirmiş olmalıydım. Bunları dememeliydim. Biliyorum fakat... Yapamıyorum! Lanet...
"Sana söyledim! Seni ilgilendirmiyor! Ayrıca sana sormam gerekmiyor kime güleceğimi!" sesi daha yüksek ve hafif bir sinirle çıkmıştı. Veya şaşkınlık karışımı bile olabilirdi.
Haklıydı... "Amy ben..." ona karşı birkaç adım atınca o da aynı şekilde geriye doğru adım attı.
"Benden uzak dur Sonic... Yoksa senin hakkında kötü şeyler düşüneceğim." bir nefes verip bana arkasını döndü. "Ve ben öyle düşünmek istemiyorum..." diyerek ekledi ve hızlı adımlarla olduğum yerden uzaklaştı.
Ben ise orada kala kalmıştım.
"Kendi mezarını kazıyorsun Kirpi Sonic!" sesim geldiği yere bir hışımla kafamı çevirdim. Shadow duvara dayanmış bana bakıyordu. Bu kirpi... Ne zamandır burdaydı?
Yüzünde benden tiksindiğini hissettiren bir ifade takınmıştı. Belki gerçekten de öyle düşünüyordu? Sessizce birşeyler mırıldanıp ardından ışınlandı ve kayboldu...
Yarın Amy'nin yüzüne nasıl bakacaktım?
Yazılma tarihi: 13/06/22
585 kelime
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Benim Bir Tanecik Gülüm (SonAmy)
Fanfiction"...Bu kısır döngüde senin ölümünü görmektense ben ölmeyi yeğlerim..." "Sana söylüyorum! Seni seviyorum diyorum!" Genç çocuk deliler gibi bir gülüş patlatıp ellerini dikenlerinin arasına attım. "Neden kimse bana inanmıyor? İnanmak istemiyor?" "Çabal...
