Benim Bir Tanecik Gülüm (SonAmy)

0.7

Bir hafta... Resmen bir hafta bunun üstünde mi düşünmüştüm? "Aklımı kaçırmış olmalıyım." dedim kendimce bir gülme atarken. Sonra yüzümü ciddileştirdim. "Aklımı kaçırmak için daha çok erken."

Önceki döngülerin bir tanesinde takımdan şüphelendiğim bir dönem olmuştu. Mantıksız olduğunu kendim de biliyordum fakat suçluyu asla bulamıyordum ve her günün tehlikeli geçecek olması düşüncesi beni en sonunda boğmuştu. Kendime her seferinde "Sakin ol! Onlar senin dostların, takım arkadaşların ve hatta can dostların. Böyle bir şeyi nasıl düşünürsün! Kendinden utan." diyerek zihnim kararmasına engel olmaya çalıştım. Fakat bir yandan da normal hayatıma devam etmem gerekiyordu. Ekstra olarak suçluyu bulmaya ve Amy'i de korumaya çalışıyordum...

Kim bilir belki suçlu veya suçlular aklımla oynamıştı. Kendime hergün söylediğim sözler sanki hiç var olmamıştı ki bir anda beynim boşaldı. Ne zaman takım evine gittiğimi bile hatırlamıyorum. Yada o kadar döngüden sonra herşey birbirine girdi. O zamandan en net hatırladığım şey Silver'ın boğazına yapıştığımdı. Diğerleri ise kulüp evinin bir köşesine dağılmıştı. O an Shadow gelmese belki de...

Shadow'da takımdan olduğu için ondan şüphelenmemiştim. Ayrıca Amy'e değer veriyordu. Bunun net bir şekilde farkındaydım. Bunu başka bir döngüde net bir şekilde fark etmiştim. Fakat neden festivali geç bir tarihe almaya gitmişti? Önceden böyle olmamıştı. Herzaman zamanında yapılmıştı? Shadow şüphelenmek istediğim biri kesinlikle değildi. Ama kendimi tanıyorsam dışarı çıktığım an Shadow'a sataşacaktım. Yada onu incelerken onu işkillendirecektim ve bunun sonucunda onunla karşı karşıya gelecektim. Her iki türlü benim için zararlıydı sonuçta.

Yinede şuan bir haftanın sonunda mantığımı geri kazanmış gibiyim. İlk gün herhangi bir olaya neden olmadığım için şanslı sayılırım. Sanırım... Oturduğum yerden ayağa kalkarak vücudumu gerdirdim. Aynanın karşısına geçtim. Kesinlikle berbat gözüküyordum. Ama buna değmişti. Kendimi ikna etmiştim. Herhangi bir soru işareti kalmamıştı. "Shadow kesinlikle-"

Cümlemi kapının çalmasıyla kesmiştim. Bir an duraksadım. Bir haftadır kesin bir şekilde buradaydım. "Tarihi ve zamanı kaçırmamışımdır değil mi?" Açık olan bilgisayar ekranına baktım. Yüzüme ekşi bir gülümse kondurdum ister istemez. "Tebrikler Sonic." Kapıdakiler muhtemelen takımdan biriydiler. Bir kapıya birde etrafa baktım. "Kirpi Sonic olmasam halim ne olurdu acaba?"

Herşeyi toparladıktan sonra kapıyı açmıştım. Silver ve Tails yüzüme sanki kapıyı biraz daha açmasaydım kıracaklarmış gibi bakıyordular. Hafiften beni süzdüler sonrasında içeri girdiler. Kapıyı kapatıp yanlarına, salona, geçtim.

"Siz birşey demeden neden geldiğinizi tahmin ediyorum." diyerek tekli koltuklardan birine oturdum.

"Senin için endişelendik. Ama bakıyoruz da gayet iyi duruyorsun." Silver resmen Shadow gibi konuşmuştu sanki. "Biliyorum, biliyorum..." 

"Sonic bir sorun mu var? 

"Herşey yolunda Tails." diyerek gülümsedim. "Sizinde fark ettiğiniz üzere kafam biraz karışık. Bu yüzden aklımdan çıkmış." Aslında yalan değildi. Kafam gerçekten karışık. Yalan olan tarafı ise biraz olmaması...

Silver derin bir nefes verdi. "İyi olmana sevindik fakat lider bile bu haldeyse takım ne yapmalı?"

"Üzgünüm, üzgünüm..."

"Sonic aslında biz başka birşey demek için gelmiştik." 
"Festivali ileri bir tarihe ertelemeye karar vermişler." 

"Anladım." diyerek kafamı önüme eğdim. "Kim söyledi?"

"Ha? Aa şey Shadow söyledi bizde yeni öğrendim."

Kafamı kaldırdım. "İleri tarihe alındıysa daha güzel birşeyler hazırlamamız gerekiyor. Önümüzdeki hafta planlamaya geçeriz." diyerek göz kırptım.

"Anlaştık." dedikten hemen sonra kapıya yönelmişlerdi. 

"Unutmadan Shadow ne zaman öğrenmiş biliyor musunuz?" Belkide böyle bir soru sormamı beklemediklerinden kısa bir süre birbirleriyle bakıştılar. "O da bugün öğrenmiş." 

"Anladım. Görürseniz ona teşekkürlerimi iletirsiniz." Gülümseyerek kafalarını tamam anlamıyla salladıktan sonra evden çıktılar.

"Shadow... Ne planlıyorsun?"

Yazılma tarihi: 01/12/22

507 Kelime