"Bazen orkideler açmaya yetişemez."
Kendini bildiği bileli sürekli zorbalıklara maruz kalan Rana, ailesi konusunda da pek şanslı değildir. Annesi, Rana'nın kilolarından şikâyetçidir ve bunu her fırsat çok acı bir şekilde yüzüne vurmaktan çekinmez. R...
Bölüm sınırımız vardır ve geçilmediği sürece bölüm gelmeyecektir.
BÖLÜM SINIRI: 80 OY 60 YORUM
Oy atıp ve yorum yapmayı unutmayın olur mu?
Keyifli Okumalar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Adamôrs, Yanmak James Arthur, Train Wreck
10. BÖLÜM
Efe'den...
"İyi misin?" diye soran Bade'ye bir kez olsun bakmadım. Böyle bir durumda nasıl iyi olabilirdim. Onun kalbi durmuşken nasıl iyi olabilirdim. Onu tekrardan geri gelene kadar çektiğim bütün acıları ben biliyordum. Dişlerimi sıkıp gözlerimi yumdum sertçe. Hemen onun güzel yüzü belireverdi gözlerimin önünde. Gülüyordu bana kayıtsızca, fütursuzca. O güldükçe nefes aldığımı hissediyordum.
"Gülümsüyorsun..." diye mırıldandı Bade.
Ben bile gülümsediğimi fark edememiştim ama bu olaya pekte şaşmamak lazımdı. Onun güzel güzü gözlerimin önünde bana gülerken ben nasıl gülümsemezdim ki... asıl gülümsememem akıl karı değildi. Onun güzel yüzü yavaş buhar olup uçarken güzümdeki gülümseme gonca gül gibi soldu. "Onu görüyordum." Diyerek azarlarcasına cevap verdim. Bade sesini çıkardığı an gitmişti çünkü. Gözlerim açılırken oturduğum bekleme koltuğundan bir hışımla kalktım. "Bir kişide açıklama yapmayacak mı?" diyerek etrafta dört döndüm.
Karşıdan elinde tepsiyle gelen Uğur'u gördüm. Sakin adımlarla yanımıza geldi. Onunda üstü benim gibi ıslaktı, daha doğrusu nemliydi. "Kahve getirdim. İç, kendine gelirsin biraz." Diyerek o tok sesine rağmen naifçe konuştu.
Ona baktıkça karşımda uysal bir kedi görüyormuş gibi hissediyordum. Ve yaramın, yarasını.
Boynumu sağa sola oynattım. "Ailesi nerede bu kızın?" diyerek homurdandım.
"Annesinin dernek yemeği varmış, biraz geç gelecekmiş. Babasının büyük ihtimalle haberi yok. Ablası ise-"
"Kardeşim nerede?!" diyerek yanımıza gelen Rüya'yı gördüm ama tek değildi, Tuncay'da yanında gelmişti. Rüya önce bana baktı, sonra Uğur'a baktı. bana tekrar dönen mavi gözleri hırçındı. "Kardeşim nerede?" diye sordu tane tane, üstüne bastırarak.
Derin bir nefes içime çektiğim an o nefes sekteye uğradı. Kızarmış olduğuna emin olduğum yangın çıkmış ormanlarım onun bakışlarından kaçındı. "İçeride, müdahale ediyorlar..." diye fısıldadım. Bunu söylemek, canımdan can koparmakla eşdeğerdi.
Hemen kızaran mavi gözleri titrerken, elleri iki yakama tutundu. Gözlerinden birer damla aktığında, "Ne oldu ona?" diye sordu dişlerini sıkarak. "Kardeşime ne oldu Efe?" diye sordu bir kez daha sert bir sesle. Sesi ne kadar titrese de kardeşi için bütün dünyayı altüst edecek kadar güçlü bir sese sahipti. O gözlerinde kararlık zaten her şeyi en başta ortaya çıkarıyordu.
