Papa was vroeger een beetje gek

3. Therapeut

Matthy's pov:
Ik hoorde vanaf het moment dat ik Carolijn haar stem hoorde al geen duidelijke woorden meer. Maar het was opeens wel heel stil geworden. Voor het eerst in de afgelopen anderhalf uur bewoog ik. Ik keek om me heen, ik zag niemand meer. Ik stand op, en zag nog steeds niemand. Niemand was iets aan het opnemen, dat had ik wel gehoord.

Elke keer dat Carolijn langskomt doet het zo veel pijn. Ik vind het heel cliché maar het voelt echt letterlijk alsof je hart eruit gerukt wordt. Waarom blijft ze ook langskomen. Ik weet dat het haar net zo veel pijn doet als mij. Ik heb de eerste keer proberen te luisteren naar wat ze zei, maar het sloeg nergens op.

Ze was doorgedraaid. Gestoord. Maar ik kon dr niet makkelijk opgeven.
Eerlijk gezegd denk ik dat nooit meet zo veel van iemand zal houden als ik deed op mijn hoogtepunt met haar. Maar ik denk ook dat ik nooit iemand zoveel zal haten als haar op ons dieptepunt, nu.

Maar er staat nu niet echt een nieuw iemand om van te houden om de hoek ofzo.

Ik hoor stemmen vanaf de kantoorruimte. Ik bedoelde niet letterlijk om de hoek. Fuck. Jolie, ik heb dr net pas ontmoet maar ben zenuwachtig ofzo. Ze is zo mooi. Ik snap ook niet hoe zij de zus is van Anton, die albino miereneter.

Jolie's pov:

Ik ben onderweg naar huis. Ik vraag me af hoe het inmiddels met matthy gaat. Ik zat weer aan zijn bureau toen ik weg ging, maar hij staarde vooral, naar mij. Het was best eng eigenlijk. Ik bedoel, hij was best wel in shock na het Carolijn gedoe, maar ik begin nu bang voor hem te worden.

Ik vraag me ook nogsteeds af wat er gebeurt is tussen Mat Carolijn, eerlijk gezegd denk ik dat ik heb nooit te weten ga komen, maar wat kan er gebeurt zijn om ze zo uit elkaar te drijven.

Pas als ik thuis aankom kijk ik weer op mijn telefoon. Anton heeft me 6 keer gebeld. Dus ik bel hem terug.

*gaat over*
J: 'hey wat is...'
A: 'kun je terug komen! Nu!'
J: 'wat?! Waarom?!'
A: 'het gaat niet lekker met Mat, hij draait een beetje door, maar we zitten hier met alleen nog maar de mannen, en jij bent het snelst te bereiken!'
J: 'wtf bedoel je doorgedraaid, moet ik nu de therapeut gaan uithangen?'
A: 'kom gewoon, nu!'
J: 'ik kom al, Jezus. Maar wat is er gebeurt?'

Ik start mijn auto en zet Anton op speaker, want ja geen zin in een boete voor telefoon gebruik achter het stuur. Anton verteld dat een kwartiertje nadat ik was vetrokken, Matthy heel gekkig aan zichzelf ging twijfelen. Ik snap niet helemaal wat Anton daarmee bedoelt maar oké.

Na nog wat uitleg snap ik een beetje wat er is gebeurd. Blijkbaar vroeg Matthy eerst heel onschuldig "wat heb ik fout gedaan?" Toen hij daar geen antwoord op kreeg ging hij schreeuwen, en janken tegelijk. Dat hij beter verdienende, dat hij alles voor haar over had gehad, en ze hem nu vol liet stikken.

Ik snap nog steeds niet dat ze mij hebben gebeld om met hem te praten, aangezien ik waarschijnlijk de enige op dat kantoor ben, die niet weet wat er gebeurt is. Maar aan de andere kant denk ik dat dat voor Matthy misschien wel fijn is, dat ik geen kant heb ofzo.

Eenmaal aangekomen op kantoor loop ik gewoon naar binnen, ik voel me hier verassend thuis voor het feit dat ik er één dag werk.

Als ik de kantoorruimte binnenloop staat iedereen die er was, Anton, Koen, Robbie en Milo, spontaan op, en verlieten met verschillende redenen de kamer. Zijn ze echt zo laag om mij meteen alleen te laten.

'Hey' komt er echter Matthy zijn veel te groote beeldschermen vandaan. Het is waarschijnlijk de zieligste "hey" die ik ooit heb gehoord. Maar ik negeer het en besluit met hem te praten als een normaal persoon, en om hem niet te behandelen als zielig.

'Hey' zei ik terug met vrij weinig emotie in mijn stem. Ik loop naar het bureau naast het zijn, en schuif de stoel die er aan staat ik de richting van Mat. Ik weet dat ik hem comfort moet bieden, maar de enige gedachte die door me heen gaat is: hij is zo knap en verdient zo veel beter, ik bijvoorbeeld. Nee schrap dat laatste hij verdient beter maar niet ik, al zou ik wel beter zijn.
Waarom ben ik zo. Meteen weer gaan crushen.
Na een stilte van zeker een minuut zeg ik: 'mat' hij keek me recht in mijn ogen aan. 'Ik heb geen idee wat er gebeurt is tussen jou en Carolijn, maar hoe ze hier naartoe kwam, om te schreeuwen, met nul respect naar ook maar jou of haarzelf, want ze maakte zichzelf ook kapot, ik zag het aan dr, is zo fucking laag. En zo'n knappe, en ik ken je nog niet echt maar vast leuke jongen als jij verdient zo, zo, zo veel beter dan haar.'
Het viel even stil. Toen deed Matthy zijn mond open om iets te zeggen...

(16 mei 2022)
Writers note: jullie vinden dit hoofdstuk maar beter leuk, want ik heb dut geschreven ipv frans en scheikunde leren. Love. Ga trouwens niet Carolijn haten om dit verhaal het is niet echt he. Sorry voor het open einde maar er komt waarschijnlijk binnen 2 dagen nog een nieuw hoofdstuk dus stay tuneddd
Groetjessss
(925 words)