(1) Harry Potter and the Reluctant Rebirth || tłumaczenie

Rozdział 13: Na Trzecie Piętro!

Wreszcie weekend bez spotkania z grupą naukową. Świeciło słońce i był to miły, ciepły dzień.

Idealny na trening Sansy.

- Harry... dlaczego wkładasz swojego szczura do wody? Skąd w ogóle wziąłeś umywalkę? - Draco marszczył nos, patrząc, jak - w rękawiczkach ze smoczej skóry - po raz pierwszy od czasu, gdy go dostałem, podniosłem z klatki skrzeczącego Parszywka i umieściłem go w misce. Nie była oczywiście pełna, nie jestem krzywdzicielem zwierząt, ledwo sięgała mu do brzucha.

- Cóż, jest stary, więc potrzebuje pomocy w myciu się, a ja zabieram go na dwór. Najlepiej będzie, jeśli przygotuję go do pokazania się publiczności. - Odpowiedziałem, używając rąk w rękawiczkach, żeby nie pozwolić Parszywkowi uciec. - Chcę go przedstawić Sansie.

- Czy twoja sowa go nie zje?

Słuszna uwaga.

- Nie sądzę.

Czyszczenie Parszywka nie było trudne, wystarczyło opłukać jego sierść i osuszyć ręcznikiem. To tylko szczur, Harry. Nie myśl o tym, kim on jest, tylko czym jest....

Włożyłem go z powrotem do klatki i poszedłem do sowiarni, gdzie odpoczywała moja piękna duża dziewczynka... przytulona do Ulyssesa.

- Sansa. - powiedziałem i od razu podniosła się na mój głos. - Jesteś gotowa poznać swoją nową pracę?

Na słowo "praca" Sansa oderwała się od swojej przytulanki i wylądowała na moim ramieniu, żebym mógł wyjść z sowiarni na puste miejsce, oddalone o około 50 metrów od chatki Hagrida. Jej wielkie żółte oczy odnalazły Parszywka i zamarły. Fala inteligencji przepłynęła przez te oczy i Sansa powoli powiększyła swoje rozmiary, kłapiąc groźnie dziobem. Zaczęła przestawiać się z nogi na nogę i wkrótce zaczęła piszczeć.

- A więc, Sanso. To jest Parszywek, muszę go mieć w swoim posiadaniu przez kilka lat i nie chcę, by uciekł. Myślisz, że uda ci się go złapać, jeśli go wypuszczę?

Sansa spojrzała na mnie sztywno, źrenice skurczyły się do wielkości główki od szpilki i pokiwała głową. Postawiłem klatkę na ziemi i otworzyłem drzwiczki.

Parszywek wystawił nos przez drzwi klatki i rzucił się do ucieczki. Prawie całkowicie zniknął mi z oczu w nieskoszonej trawie, ale Sansa wydała mrożący krew w żyłach krzyk i wystartowała. Krążyła w powietrzu, powoli poruszając się, jakby śledziła szczura. Nagle zanurkowała w stronę linii drzew, wysunęła szpony i złapała coś, a konkretnie pewnego gryzonia.

Wylądowała na moim ramieniu, używając swojego wolnego szponu, w drugim trzymała Parszywka. Jej pazury delikatnie przytrzymywały go w okolicy klatki piersiowej, podczas gdy malec wiercił się w jej uścisku. Zabrałem go i zamknąłem w klatce, nagradzając Sansę kurczakiem.

- Spróbujemy tego ponownie za kilka dni w innym miejscu. - Powiedziałem mojej kochanej pierzastej damie, gdy już ochłonęła z emocji. Moim celem było to, aby mogła go znaleźć za każdym razem, gdy będzie w swojej szczurzej postaci i znajdzie się w pobliżu. Nie spodziewałem się tylko, że zareaguje tak gwałtownie, gdy zauważy Parszywka.

Miejmy nadzieję, że to tylko oznacza, że Peter Pettigrew nie ucieknie w najbliższym czasie.

~

Żadna wiedza z bycia Potterhead nie była w stanie przygotować mnie na te głupie egzaminy. Z każdym dniem egzaminu temperatura rosła do tego stopnia, że kusiło mnie, by pójść na Transfiguracje półnagi, byle tylko nie musieć zmagać się z koszulą przyklejoną do pleców. Udało mi się zdać ten szczególny test, zamieniając mysz w ozdobną tabakierkę ze szczegółowym obrazem Narodzin Wenus na wieczku... szczerze mówiąc, wyobraziłem sobie pierwszą rzecz, jaką stary, elegancki użytkownik tabaki mógłby ozdobić swoje pudełko.