Uni
"Kookie ဘယ်သွားမလို့လဲ ''
"ငါလား crush ကြီးဆီမုန့်သွားပေးမလို့လေ ''
"ဘာလဲအားရှိအောင် မင်းသောက်နေကြ banana
milk သွားတိုက်မလို့လား ''
"ဟီး မင်းကလည်းကွာ ငါမှဖွင့်မပြောရဲတာ အဲတော့သူမသိအောင်ပဲမုန့်တွေ့ပို့ရတာပေါ့ သွားတော့မယ်''
"အေးပါကွာမင်းcrushကြီးpark jiminမြန်မြန်ကွေးပါစေကွာ ''
"အေးပါမြန်မြန်ပြန်လာခဲ့မယ် စောင့်နေအုန်းနော် ''
ဂျောင်ဂုလည်းထယ်ထယ်ကိုစောင့်ခိုင်းပြီး crushကြီးရှိရာအတန်းသို့ချီတတ်လာခဲ့သည်။အတန်းထဲမှာ
crushကြီးရှိမရှိသေချာကြည့်လိုက်သည်။အတန်းကစောသေးတာကြောင့် မရောက်သေးပေ။သူလည်းအမြန်သွားပြီး crushကြီးခုံအောက်သို့မုန့်တွေထိုးထည့်ပြီးပြန်လှည့်ထွက်မည့်လုပ်ချိန်နောက်မှအသံတစ်ခုကိုကြားလိုက်ရသည်။
"မင်းဘယ်သူလဲ ဘာလို့နေ့တိုင်းမုန့်တွေလာထားနေရတာလဲ ''
"ဟို kook...kookie....ကိုသွားခွင့်ပြုပါ ''
လှည့်ထွက်တော့မည့်ကောင်လေးအားလက်ကနေလှမ်းဆွဲထားလိုက်သည်။
" ဟေ့ မေးနေတာဖြေလေ ''
"ဟင့် kookie လက်ကိုလွတ်ပါ နာနေပြီ ဟင့် ''
"ဒါဆိုမေးတာဖြေလေကွာ ''
"ဟို kookie က jimin hyung ကိုသဘောကျလို့ပါ
Kookie ကိုသွားခွင့်ပြုပါ အုန်း ''
သူ့လက်အားရုန်းကာထွက်ပြေးသွားသောကောင်လေးကိုကြည့်နေမိသည်။မျက်မှန်ဝိုင်းလေးအောင်ကနေထွက်ပေါ်နေသောမျက်ရမ်းပြာမျက်ဝန်းလေးတွေနှခေါင်းလုံးလုံးလေးနဲ့ဖောင်းနေသောပေါက်စီလေးနှစ်ဖက် နီရဲဆိုရွဲနေသောနှုတ်ခမ်းသားလေးတွေနဲ့ထိုကောင်လေးကအရမ်းကိုလှသည်။
ထိုကောင်လေးရဲ့မျက်ဝန်းတွေနဲ့စုံလိုက်ချိန်သူ့ရဲ့နှစ်လရှည်ကြာအိပ်ပျော်နေသောနှလုံးခုန်သံကိုကြားလိုက်ရသေးသည်။
" စိတ်ဝင်စားစရာပဲ ကို ကိုယ်ရင်ခုန်အောင်လုပ်နိုင်ခဲ့တာပဲ ''
စာသင်ခန်းထဲသို့ပြေးဝင်လာသော kookie ကိုကြည့်ပြီးထယ်ထယ်တစ်ယောက်လန့်သွားရသည်။
