Salpan - what if you stay

Ebeveyn SalPan 5

Ebeveyn Salpan 5

Not: flashbacklerden devam yavrular

____________________________________

Günlerdir tuttuğu yasın yorgunluğunu fark edemeyen Çolpan, Saltukun beline sıkıca sarılıp başını bağırına gömmüş, masumca uyuyordu. Karnının sıkılmasından rahatsız olan adam gözlerini yavaşça açtı.
Karşılaştığı görüntüyle sakinleşiverdi hemen. Ama Çolpan uykusunda sakin değildi. Bir şeyler mırıldanıyor, kısa aralıklarla da Saltukun belinin etrafına sardığı kollarını sıkıyordu.

-Baba... kandaşım... Evren...

En son 3 sene önce duyup sinirlendiği o isme dişlerini sıksa da, ellerini, kadının koklamaya doyamadığı saçlarına götürdü adam. Adeta bir bebek pışpışlarmış gibi okşadı saçlarını. "Ben burdayım... geçti". Rahatladı Çolpan, nefesleri sakinleşti.
Bu etkiyi yaratabildiği için gururlandı Saltuk. Kadının saçında tuttuğu elini omuzuna indirdi, ama Çolpan bundan hoşlanmayıp "saçımı sev" diye mırıldandı. Pek de iyi gelmedi bu son mırıldanma adama. Özellikle de bedeninin belli bir kısmına.

Birkaç dakika sonra Çolpan yavaş yavaş uyanmaya başladı. Saltuk kendini sakinleştirmişti o zamana kadar ve uyuyor taklidi yapıp kadının tepkilerini görmek istiyordu. Ama uyandığından beri yüzünü görememişti Dağ hanının.
Çolpan başını kaldırıp adama çevirdiğinde, on'u hayranlıkla izleyen bir çift göz gördü. Hemen yüzünü geri çevirdi.

-Utanır mısın Dağ ceylanı?
Dağ ceylanı, Çolpanı olmasından fazla etkileyen o sözler.

-Öyle bakarsan rahatsız olurum tabii.

Derin bir nefes aldı Saltuk. Biraz doğruldu ve Çolpanın on'a doğru dönmesi için kendisine çekti.

-Çolpan, bu utanmış hallerin bile beni nasıl kendimden geçirir bilir misin? Benim yüreğim de, ruhum da, bedenim de senindir. O yüzden bu hallerini benden başkasının görmesine izin verme.
Bakakaldı kadın. Gözleri tamamen açıktı ama sanki hala düş görüyordu. Karşısındaki adama dalmıştı. Saçları bozuktu. Elini dağılmış örgülerine götürdü.

-Be-benim de.
-Senin de ne?
-Benim de yüreğim senindir.

Gözleri parladı Saltukun. Bir cümle bir insanı ne kadar rahatlatabilirdi? Kalbini bu kadar hafifletebilirdi? Çenesinden tuttu Dağ hanının ama Çolpan düşte olmadığını hatırladı ve izin vermedi. O sinirli Han geri dönmüştü bi anda. Saltukun bu his değişmelerine alışması zor olacaktı anlaşılan.

-Bu kadar yeter. Dağ hanının sürülen obasıyla ilgilenmesi gerek. Oyalama beni daha fazla.
Dedi kadın kalkacakken. Sonra çıplak olduğunu hatırladı birden. Oturup yanında duran battaniyeyi üzerine çekti. Ama hala başı dik duruyordu.

Sırıttı Saltuk. Yer yatağının tam köşesinde duran pantolonuna erişip giydi.
Çolpanın, sırt kaslarını süzdüğünden haberi yoktu tabii.
Kalktı ve kadının ters çevirilmiş elbisesini eline alıp düzenledi.
İzlendiğinin hala farkında değildi.
Diz vurup kadının hizasına geldi ve üstten giydirebilmek için kollarını kaldırmasını istedi.
Ama Çolpan kıpırdamadı.

-Dün gece her şeyi gördük, hatırlarsın değil mi?
Kızardı kadın.

-Kendim giyerim.
-Çolpan, izin ver Dağ hanına hizmet eden Gök yasavulu değil de, Çolpana hizmet eden Saltuk olayım yalnız kaldığımızda.
Elini kadının omuzunda koydu. Sonra bileklerine indirdi ve hafifçe kaldırdı kollarını. Elbiseyi üzerinde geçirirken hala dün geceki gibi nazik davranıyordu. Kollarını geçirdikten sonra Saltuka baktı kadın. Ayağa kalktı ve yaklaştı.