Het zusje van...

Dat is mijn moeder...

'We kunnen naar het huis,' zeg ik dan als ik Matthy heb losgelaten. 'Ik kan niet mee,' zegt Matthy. 'Mijn sponsor video moet echt vandaag af.' Ik knik. 'Ik ga wel mee,' zegt Rob. Ik knik en we lopen de deur uit. 'Weet je zeker dat je dit wilt?' vraagt Rob aan mij en ik knik. We stappen in de auto en rijden weg. Ik kijk uit het raam. Ik heb een blij gevoel in mijn buik. Na een weer een tijdje gereden te hebben staan we stil voor het huis. Ik pak mijn sleutels en stap de drempel over. Alles is overhoop gehaald in huis. Ik kijk met ongeloof naar de keukenkastjes die allemaal open zijn getrokken. 'Zo, die zijn lekker bezig geweest hier,' zegt Rob en ik staar in stilte voor me uit. Ik kijk een beetje rond en loop dan naar boven. De deur van de badkamer staat open. Met vraagtekens in mijn ogen sta ik in de deuropening. Rob staat achter me. Ik loop naar binnen en kijk een beetje rond. Alles ziet er normaal uit tot ik naar boven kijk. Een plaat van het plafond is verschoven en niet goed terug gelegd. Ik kijk Rob aan. 'Kan je mij een voetje geven?' vraag ik aan hem. Hij knikt en tilt me op zodat ik bij de plaat kan. Ik duw de plaat naar de zijkant en voel met mijn handen in het plafond. 'Schiet een klein beetje op, wil je,' hoor ik Rob zeggen. Ik hoor in zijn stem dat hij het niet heel lang meer gaat volhouden. 'Ik heb nu al spijt dat Jaïr niet gewoon mee is,' zeg ik. 'En noem je mij nou dik?' Dan voel ik ineens een kistje. Ik pak het kistje van uit het plafond en Rob zet mij weer neer. 'Ik noem je niet dik,' zegt hij. 'Je moest gewoon even opschieten.' Ik knik en open het doosje. Van schrik laat ik het vallen. Rob raapt het op. Hij haalt er een slipje uit van een vrouw. Daarna pakt hij er een envelop uit. In de envelop zitten vijf foto's van vijf vrouwen. Bij drie van de vijf vrouwen is er een kruis door het hoofd getekend. Ik kijk vol afschuw naar de foto's. Ineens begint er paniek te ontstaan in mijn lichaam. Ik wankel van schrik en val bijna tegen de wasbak. 'Dat is mijn moeder,' zeg ik en ik sla mijn hand voor mijn mond. Een traan valt over mijn wangen. 'Zullen al deze vrouwen prooi zijn geweest?' vraagt Rob. Ik kijk hem aan. 'Ik denk het wel.' Ik kijk wat langer naar de foto's. 'Hey, is dat niet?' Rob begint meteen te rommelen en pakt zijn telefoon. Hij pakt de foto en stuurt hem door naar Matthy. Een aantal minuten later wordt er waar, waar Rob al bang voor was. 'Die andere vrouw is Mat zijn moeder,' zegt hij. Ik word nu ligt in mijn hoofd en doe de doos dicht. 'Deze gaat naar het bureau,' zeg ik en we lopen terug naar de auto. Als we in de auto zitten denk ik na. 'Zal die geheime plek er misschien iets mee te maken hebben?' vraag ik aan Rob. 'Wie weet,' zegt hij. 'Maar ik wil er nu niet aan denken.' Ik knik en samen rijden we naar het bureau. Ik kijk nog één keer in de doos. Slipjes, foto's, woonadressen, telefoonnummers, van alles zit er in. De namen van de vrouwen staan er nog net niet bij geschreven. 'Zullen het exen zijn?' zeg ik dan tegen Rob en ik pak mijn telefoon. Ik bel meteen naar Jaïr. 'Hey,' zeg ik. 'We zijn net nog even langs huis geweest en ik heb wat voor je. Ik heb een kistje met daarin allemaal spullen van vrouwen en foto's met kruisen door hoofden.' Het is stil aan de andere kant van de lijn. 'Je bent nu onderweg hier heen?' vraagt Jaïr. 'Ja,' zeg ik. 'Oké, haast je want ik wil dit onderzoeken.' Ik knik en hang op. Rob rijd stevig door en na tien minuutjes komen we aan bij het bureau. Ik pak het kistje met beide handen vast en storm naar binnen. Ik weet nu zo onderhand uit mijn hoofd waar het kantoor van Jaïr zit. Zonder te kloppen sla ik de deur open. Ik smijt het kistje op tafel en kijk er naar alsof ik een spook heb gezien. Tranen vallen over mijn wangen. Ik voel Jaïr zijn armen om me heen slaan. Huilend kijk ik de leegte in. 'Stil maar,' zegt Jaïr terwijl hij me optilt en ik huil nog even in zijn schouder. Rob komt ook binnen en wrijft even over mijn rug. Ik ga even op de stoel van Jaïr zitten en die geeft me een glas water. 'Heftig hè,' zegt hij en hij veegt een traan van mijn wangen. Ik knik en ik probeer rustig te ademen. 'Ik ga die kist wel even bekijken als jullie weg zijn,' zegt Jaïr tegen Rob. 'Ik denk dat dat het meeste rust geeft aan Lente.' Rob pakt mijn hand. 'Zullen we gaan?' Ik knik en sta op. 'Succes,' zegt Rob tegen Jaïr en we lopen het bureau uit. Als we eenmaal thuis zijn vertelt Rob hoe het is gegaan. Raoul en Koen luisteren aandachtig. Matthy zit met zijn handen in zijn haar. 'Wat een mongool!' roept Matthy dan ineens.' Eerst zo veel vrouwen nemen om ze daarna te vermoorden. Ik zal hem krijgen, die vent!' Ik loop naar hem toe. De tranen staan hem in de ogen. Hij gaat weer zitten en ik geef hem een knuffel. 'Het komt goed,' zeg ik. 'Deze man verdient de doodstraf,' zegt Matthy terwijl zijn stem breekt. Ik knik. Ik hou nog even mijn armen om hem heen tot Matthy mij wegduwt. Dan staat hij op en loopt naar zijn kamer. 'Ik wil even niemand meer zien.'