Isang buwan halos na rin kaming magkasana ni Jimin sa bahay at sa mga panahong yun di kami nagka problema.
Ngunit may napansin ako, minsan
bigla na lamang siyang natulala at nung kinausap ko siya ay para bang di niya ako nakikilala kaya sinubukan ko siyang kausapin.
"Jimin, ok ka lang ba"
"Ok lang Ate, bakit?
"Napansin ko kasi lately para kang laging tulala baka kako may dinadamdam ka?"
"Wag mo Ako pansinin Ate, pagod lang po pero malakas pa rin" sagot niya sakin namay halong ngiti na halos nagpawala sa singkit niyang mata.
Di ko napigilan na pisilin ang matambok niyanh pisngi na kinagulat ko rin dahil never ko pa itong ginawa sa kahit kanino kailanman.
Nagulat Ako dahil hinawakan niya ang aking mga kamay sabay titig saking mga mata.
Ilang Segundo? Minuto?? Di ko alam, Basta Ang alam ko parang tumigil Ang Mundo...
At biglang bumagsak ng sinabi niyang..
""Uyyy si Ate nag ba blush" sabay tawa ng malakas.
"Di kaya" sagot ko sabay hampas sa kanyang kamay
Nahuli na lang namin ang mga sarili naming naghahabulan sa sala matapos yun, Siya na umiiwas sakin at ako hawak ang pangkamot sa likod na hinahabol S
siya.
"Humanda ka sakin pagnaabutan kita, makakalmot ka talaga ng pangkamot na to!!!'
"To naman di na mabiro, joke lang sorry na😂😂😂"
