ගෙදර ගියපු යීබෝගේ හිතටනම් කිසිම නිවනක් තිබ්බේ නැහැ.. වොශ් එකකුත් දාගෙන ඇදේ හාන්සි වුන යීබෝ එක එක විකාර හිතෙන්න ගත්තා..... ඉවසලා ඉවසලා බැරිම තැන කාර් එකත් අරන් පාරට බස්සා... එයා කෙලින්ම ගියේ ශාන්ගේ ගෙදර ලගට... ඊට පස්සේ ෆෝන් එක අරන් ශාන්ට කෝල් එකක් ගත්තා... ඒ වෙද්දි ශාන් රාත්‍රී ආහාරත් අරගෙන ඇදට වෙලා ෆෝන් එක බලන ගමන් හිටියේ.... යීබෝගේ කෝල් එක දැක්කම ශාන්ට වරදකාරී හැගීමක් එන්න ගත්තේ යීබෝගෙන් ඇත්ත හන්ගපු නිසා...
"හෙලෝ.... ශාන් පහලට එන්න... මං ඇවිත් ඉන්නෙ...."
"එක පාරටම ඇයි යීබෝ.... උදේ ඉදන් හිටියේ මගේ මූනවත් බලන්නැතුව.... දැන් මොකටද එන්න කියන්නේ...."
"එක පාරටම ඇයි අහන්නේ... මේක මම මෙතනට ආපු පලවෙනි වතාවද.... අනික මට ඕනිනම් මන් මූන බලනවා නැත්නම් නිකන් ඉන්නවා...ඉක්මනට එනව මන් ඔතනට එන්න කලින්..." කිපපු යීබෝ ෆෝන් එක කට් කලා.. ශාන් හිමීට යීබෝගේ කාර් එකට ඇවිත් නැග්ගා
"ඉතින් කියන්න...."
"කිම් ගෙදරට ගෙනත් ඇල්ලුවද... ප්‍රශ්නයක් වුනේ නැහැනෙ..." යීබෝ ඇහුවේ ශාන් මොනා කියයිද කියලා බලන්න
" ආහ් ඔව්... ගෙනත් දැම්ම...."
"දෙන්න හොද යාලුවොලු නේද.... එකටමලු ඔක්කොම කලේ නේහ්.... එහෙනම් ඇයි තමුන් එදා කිව්වේ වැඩිය ඇදුනුම් කමක් තිබ්බෙ නැහැ කියලා..." යීබෝට කුතුහලය උහුලන්නම බැරි තැන ඉක්මනට අහලා දැම්මා එයාගේ හිතේ කකියන ප්‍රශ්නය
"ඔව්.. ඉතින් ඒ කාලේ එක ක්ලාස් එකේ හිටියේ.... ඉතින් ඊට වඩා දෙයක් නැහැ...." මොකක්දෝ හේතුවකට ශාන්ට ඕනි වුනා එයාගෙයි කිම්ගෙයි තිබුන සම්බන්දය මොකද්ද කියන එක යීබෝගෙන් හන්ගන්න...
"හහ්.... මට කියන්නේ ඔයා කියන දේ විස්වාස කරන්න කියලද එතකොට.... එහෙනම් කිම් ඇයි ඔය කතාව වෙනස්ම විදිහකට කියන්නෙ... ආහ්... එයා කියන විදිහට ඔයාලා අතර තිබිලා තියෙන්නෙ අමුතු සම්බන්දයක්නේ... එයා මොකටද එහෙනම් ඔයාව බෝඩිමට ඇරලන්න ආවේ...."
"දැන් ඔයාට එයා කියපු ඒවද විශ්වාස මම කියන දේවල්ද... දැන් ඔයා හදිස්සියෙන් මෙතනට ආවේ ඕක අහලා යන්නද... අනික මතක හැටියට අද උදේ ඉදන් මම ඔයාගේ සෙකට්‍රි විතරනේ....ඒ නැත්තත් කලිනුත් ඊට එහා සම්බන්දයක් අපි අතර තිබ්බෙ නැහැනේ...."
