"Sen Yakamoz, kalbimin delice arzuladığı tek kişinin..." Merdivenlerden birkaç adım indi ve boyumuzu eşitledi. "İçinde bulunduğumuz bu savaş, asla umurumda değil. Kumsalımdasın, kalemin prensesisin."
"Prenses değilim." Dedim kollarımı göğsümde bağla...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Birkaç zar, piyon, şah ve mat... Hayat bir kumarsa, aşk o kumarın kartlarıdır.
Her rivayetin dayandığı bir hikâyesi vardır ve bir gece, en dip senin mecbur kaldıklarından ibaretken, ummadığın ihtimallerdir kurtulma yolun.Ben yine bir ihtimaldeyim, kendime güvendiğim; en büyük deliliğim olan cesaretime ve özgüvenime tutunduğum o ihtimalde.
Kapısına polis tarafından mühür vurulmuş, önünde korumaları olan o evin, bahçesinde.
Bu ihtimal bana zarar verir mi bilmem ama inandığım bir gerçek var, küçükken anneannemin bana fısıldadığı masalın peri tozuyla uçan cümleleri... "Bazen bitirmen gerekir, adımlarının durduğu noktada... Ve yine bazen bile bile başlaman gerekir, bitirdiğin bu noktadan."
Binlerce seçenek elimdeydi belki ama benim tutunabildiğim tek şey karşımdaki bu evde saklıydı... Bu hissetmek değil asla hislerine sığınan biri olmadım. Bu tam tersine gerçeği görmek ve bu gerçekten ailemin yeri saklı.
Buradayım, her şeyi bitirdiğim noktada; kalbimi susturduğum sonda. Ve yine buradayım, yeniden başladığım noktada; beynime sığındığım aydınlıkta.
Elimdeki feneri bir kez daha çevirdikten sonra hırkamın kapüşonunu çekiştirdim ve suratımı tamamen kapattıktan sonra benden daha çok laf dinlemez olan örgülü saçlarımı inatla bir kez daha hırkama sıkıştırdım. Gözlerim arkama kaydığında etrafı son kez kolaçan ettim ve kimsenin beni görmediğine, beni yakalama ihtimalleri olmadığına emin olarak birkaç adım daha attım.
Nefeslerim bir gölgeydi, ben ise hayalet ve onların beni yakalaması imkânsız olmalıydı. Bu evin konumunu bulmak aylarımı almışken batıramazdım. Adımlarımı sessiz tuttum ama zaman kaybetmemek adına hızlandırarak bahçeden beş büyük adımda geçip, giriş kapısının önünde durdum. Kilitliydi ama havalandırmak adına balkon kapısının yanındaki camı açık tutuyorlardı, bunu geceleri gizlice evi izlerken öğrenmiştim.
