Psalm's Law

I

"Irish! Nandito ka na pala!" Nilingon 'ko si Nanay na lumabas mula sa kusina, bitbit ang ilang plato. Umiwas ako ng tingin kay Silas at nilapag ang dalang ulam sa mesa. Nagmukha itong kawawa sa hanay ng mga nakahaing pagkain at prutas na nasa magandang lalagyan pa. Naglabas pa talaga si Nanay ng magagandang plato para sa kanila!

Agaran akong lumapit kay Nanay at nagmano.

"Sorry, Nay. Medyo traffic kanina kaya na-late ako ng uwi." Ani 'ko, at akmang aabutin ang mga plato ngunit naunahan ako ng matitipunong braso na umabot muli sa likuran 'ko. My breathing hitched a little seeing his well toned arms, but I tight my lip shut. Don't overreact Irish!

"Ako na po ang maglalagay nito sa mesa, 'Nay." He glanced at me but I choose to not spare him even a side-eye, though his manly perfume is striking my senses for seconds now. Ngumiti nang matamis si Nanay sa kaniya at tumango. Ilang segundo pa siyang nagtagal sa likod 'ko bago 'ko naramdamang nawala ang presensya niya dahil sa isang pagtikhim.

Nanay slightly tugged my arm,"Sandali lang ha, kukuha lang kami ni Irish ng mga baso at kutsara." Walang pag-aalinlangan akong nagpatinaod kay Nanay. Mabilis humalili ang boses ni Papa pag-alis namin. Dahil 'di naman kalayuan ang kusina, ay naririnig 'ko ang palitan nila ng salita.

"Aba'y Theo, ang laki na ng katawan mo ha! Akala 'ko camera effect lang 'yun pag nakikita kita sa TV. Totoo naman pala!" Biro ni Papa bago humalakhak ng kaunti.

"Irish 'yang mga bagong kutsara sa kabinet ang ilabas mo ha. Ilagay mo lang sa isang plato lahat." Tumango ako at binuksan ang tinuro ni Nanay. Grabe, hindi nga namin 'to ginagamit kahit birthday ni Riley. I do not see the need to please these people, eh parang 'di naman alam ni Silas ang estado ng pamumuhay namin. Dito nga 'yan natuto magkamay!

Despite my inner ramblings, I choose to keep mum about it. I still don't understand why Silas would be here. Oo nga't miminsa'y umuuwi raw 'yan ng San Lorenzo, pero isang beses lang sa isang taon. Kada mangyayari 'yon eh grabe ang papiyesta sa bayan, akala mo may poon na inaabangan. Ganon din kaligalig si Kim pag nababalitaan 'yon, at exaggerated ang eagerness niyang mapagpad sa sentro ng San Lorenzo. Baka raw kasi masulyapan niya kahit buhok nito.

Baka mahimatay 'yun pag nalaman niyang nasa bahay namin ang poon niya. Umiling ako sa naisip. Let's not tell her about it to avoid further ruckus and save her life.

Patuloy ang halakhakan ni Papa at noong isang kasama ni Silas. Hindi 'ko masiyado masundan ang usapan ngunit naririnig 'ko ang palitan nila ng salita ni Papa at miminsang pagsali ni Silas.

Matapos mailagay sa plato ang inutos ni Nanay ay inintay 'ko siyang matapos hugasan ang mga baso. Nilingon niya 'ko at nginitian.

"Hindi na talaga nagbago 'yang Papa mo. Tuwang tuwa pa rin kay Theo," aniya.

Inabot 'ko ang baso habang kiming tumango. Hindi nga nagbago ang pakikitungo ni Papa sa kaniya kahit ilang taon na ang nakalilipas. Sinilip 'ko ang reaksyon ni Nanay at nakitang maginhawa naman ang mga mata niya at totoong ngiti ang iginagawad. I think its a good thing that they maintained this kind of relationship. My parents always think that Silas is a bright boy who influenced me greatly in my younger years. Umiling ako, its not the time to ponder about the past.

"Bakit.. daw po ba nandito si.. Theo? Sino 'yung kasama niya?" ani 'ko habang pinupunasan ang mga baso.

"Bumibisita lang? And that's my manager." My breathing hitched a little when I heard a baritone voice behind me. Stern long arms stretched reaching out for the glasses I'm wiping. His fingers brushed a little on my hand but I ignored the uncomfort.

I glanced at him sideways. Him? Visiting us after nearly a decade? I do not believe this brute did that without any ulterior motives. I caught him smirking, before smiling fondly as he gazed at my mother beside me.