Dönem /Hyunlix omegaverse/

•5•

~~♕︎~~
Hyunjin'den (Playback)

Siktiğimin hocası, ders bittiğine rağmen hala burada bize antraman yaptırıyordu neymiş 'doho goçlo olmonoz lozom oskor olocoksonoz'.
Bu yetmezmiş gibi alt sınıflardakiler ile ders yapacaktık.

Sınıf geldiğinde gözlerim Felix'e kaymıştı ardından vücuduna kıyafet onun ince belini ortaya çıkarmıştı, öğretmen ile konuşmaya başlayınca gözlerimi ondan çekip sınıfına bir göz attım, bazı omegalar ile göz göze gelince Hocaya döndüm 'şonov ve mokok çokocoksonoz soroyo goron' sadece bu veletlerle derse girdiğimiz için bize en kolay hareketleri yaptırıyordu. Sıra bana geldiğinde her zamanki gibi mükemmelliğimle tüm omegaları etkilemiştim, kendini beğenmiş biri değilim.

Sıra omegalara geldiğinde hepsi ya kalçaları daha önde yapmıştı ya da sızlanarak yapmıştı. Felix ise daha bir tane şınav çekemeden yere yapışmıştı çok komik göründüğü halde ciddiliğimi korumaya çalıştım ama imkansızdı hala yüz üstü çimenlere yatık duruyordu en sonunda bakışlarımı ondan çekip bir ağaca diktim. Sonunda ayağa kalkmış sırasına gidince gülmemi bastırmayı başarmıştım. Arkasından gelen çocuk kesinlikle hareketleri kusursuz yapmıştı.

Herkes bitirdiğinde bu sefer boş yere tekme atmaya başlamıştık tekme atmayı bebekler bile bilir uçan tekme felan yapsaydık derken tekme atmayı bilmeyen biri yere kapaklanmıştı bile, dikkatlice baktığımda Felix olduğunu gördüm cidden çocuk buraya kendini rezil etmeye mi geldi?

Şimdi de öğretmen ile kavga ediyordu. Hem saygısız hemde hiç bir şey bilmiyordu benim gibi içinden sövebilirdi hocaya gerçi ondaki yürekle bu imkansız gibi bir şey.

Öğretmen Felix'in yüzüne bir tokat atınca Felix ilk yumruğunu sıkmış öğretmene vurmak için kaldıracaktı ki birden geri bırakıp kafasını öne yatırdı, en nefret ettiğim şey buydu işte öğretmenlerin öğrencilere şiddet uygulaması ama Felix'in hakettiğine eminim.

Ders sonlarına doğru av eğitimlerine gidecektik en sevdiğim dersti av eğitimi; ok atar, atlara binip ormanlarda gezer, kılıçta ustalaşır ve güçlerimizi kontrol etmekte ustalaşırdık. Chan ile atlara bindik diğerlerini arkamızda bırakıp hedef tahtalarına ilk oku atıyorduk. Chan hedef konusunda o kadar iyidi ki bazı okları benim oklarımın içinden geçiyordu.

~~♕︎~~
Yazar'dan

Felix odasında hala kendi ile kavga ediyordu, her sinirlendiğinde ayna karşısına geçer derdini anlatırdı ve o anda yapması gerektiğini.

"O hocanın ortasına yumruğu yapıştırmalıydın Felix, sen malsın onu dinlemeyecektin ve o yumruğunu yüzünün tam ortasına geçirecektin."

"Annemin beni orada birini öldürmeden bir gün geçirebildiğim için beni övmesi gerekiyordu!"

Bunun kendisini rahatlattığını sanıyordu Felix ama aksine daha çok sinirlendiriyordu onu, pişmanlık duygusunu bastırıyordu her gerçek onun kalbini daha çok acıtıyordu, Felix ise bunları kendi yüzüne vuruyordu kendisine gerçekleri söylüyordu.

"Sen güçsüzsün Felix, insanları öldüremezsin, Kraliçe olamayacaksın Güçsüzsün Felix, özelliğin yok dövüş ile ilgili en ufak bildiğin yok ve o kadar yanlızsın ki bunları aynada kendine anlatıyorsun."

Kendine söylediği laflar bunlardı işte her gerçekte kalbi daha çok sıkışıyordu ama Felix durmayıp devam ediyordu kendini daha çok eziyordu. Karşındaki aynada kendi ağlayan bedenini gördükçe kalbi daha çok acıyordu.

"Gerçekler karşısında gurur duymam gerekirken şu halime bak ayna karşısında kendimi gerçekler ile ağlatıyorum."

Felix kendini tutamamış kafasındaki o yanar dağını patlatmıştı güçlü bir çığlık attığında odasındaki tüm camlar hatta odasının bulunduğu kattaki tüm camları toz haline getirmişti Felix. 'Felix bununla övünme. Çok basit bir şey'